Znaczenie aktywności i metod aktywizujących w edukacji zintegrowanej

  • Katarzyna Dmitruk-Sierocińska Chrześcijańska Akademia Teologiczna
Słowa kluczowe: pedagogika wczesnoszkolna, edukacja wczesnoszkolna, aktywność, metody i techniki aktywizujące, rozwój dziecka, stymulowanie rozwoju

Abstrakt

Artykuł koncentruje się na miejscu i znaczeniu aktywności ucznia edukacji wczesnoszkolnej oraz na wykorzystaniu metod aktywizujących w procesie dydaktyczno-wychowawczym. Przydatność tych metod w praktyce szkolnej jest nie do podważenia. Nie od dziś wiadomo, że w pierwszych latach zorganizowanej nauki największe efekty przynosi poznawanie przez działanie. Wykorzystując je w trakcie zajęć, przyczyniamy się między innymi do samodzielnego rozwijania myślenia dzieci, zgłaszania postulatów, podejmowania decyzji, planowania pracy, poszukiwania innych, niestandardowych rozwiązań. Dajemy im szansę na pogłębianie wiedzy dzięki propozycjom i różnym źródłom pozyskiwania informacji. W trakcie pracy, na zajęciach w klasie czy w terenie, uczniowie solidaryzują się, współpracują ze sobą nawzajem, wykazują się przy tym własnymi pomysłami i poszanowaniem propozycji innych. Nie boją się samodzielności, mozolnej i trudnej pracy oraz odpowiedzialności. Taki sposób działania, opierający się na twórczej aktywności, decyduje o maksymalizowaniu szans rozwojowych dziecka. W sytuacji tego typu przenosimy akcent z programu nauczania na osobę ucznia. Nauczyciel ma wspomagać uczącego się przez stwarzanie okazji do doświadczeń, wyrażania aktywności, samodzielnego przemyślenia problemu i ułożenia planu działania. Musi również pamiętać o tym, że wybór metody aktywizującej powinien się przyczynić do poszerzenia wiadomości, umiejętności i nawyków oraz wszechstronnie rozwijać osobowość dziecka. Aktywność i aktywizacja uczniów powinna być zatem w centrum zainteresowania nauczyciela. Jego świadomość, wiedza i zaangażowanie przyczyniają się do postrzegania ucznia jako wyjątkowego podmiotu, odgrywającego czynną rolę w realizacji zadań dydaktyczno-wychowawczych. Uczeń w swoich osobistych działaniach, wykorzystując doświadczenia zdobyte na zajęciach, w których stosowane są metody aktywizujące, oglądowe i słowne, staje się pełnowartościową, twórczą jednostką umiejącą podejmować wszelkie wyzwania, a następnie radzić sobie z nimi w codziennym życiu.

Bibliografia

Aebli H., Dydaktyka psychologiczna. Zastosowanie psychologii Piageta do dydaktyki, PWN, Warszawa 1959.

Gruszczyk-Kolczyńska E., Wspomaganie rozwoju umysłowego oraz edukacja matematyczna dzieci w ostatnim roku wychowania przedszkolnego i w pierwszym roku szkolnej edukacji, Wydawnictwo ,,Edukacja polska’’, Warszawa 2009.

Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E., Dziecięca matematyka. Książka dla rodziców i nauczycieli, WSiP, Warszawa 1997.

Klim-Klimaszewska A., Pedagogika przedszkolna, Instytut Wydawniczy „Erica”, Warszawa 2010.

Klus-Stańska D., Dydaktyka wobec chaosu pojęć i zdarzeń, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2010.

Kubiczek B., Nie trać czasu! Aktywne metody pracy z grupą, Wydawnictwo Nowator, Gliwice 2001.

Krzyżewska J., Aktywizujące metody i techniki w edukacji, cz. 1, AU OMEGA, Suwałki 1998.

Krzyżewska J., Aktywizujące metody i techniki w edukacji, cz. 2, Zakład Wydawniczy Letter Quality, Suwałki 2000.

Okoń W., Nowy słownik pedagogiczny, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 1996.

Piaget J., Studia z psychologii dziecka, PWN, Warszawa 1966.

Rau K., Ziętkiewicz E., Jak aktywizować uczniów, Oficyna Wydawnicza G&P, Poznań 2000.

Tyszkowa M., Aktywność i działalność dzieci i młodzieży, WSiP, Warszawa 1990.

Wróbel T., Praca nauczyciela w klasach I-IV, WSiP, Warszawa 1974.

Żylińska M., Neurodydaktyka czyli nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2013.

archiwum.nf.pl/18466-aktywizacja-to-uruchamianie-aktwności (dostęp: 09.03.2015)

Opublikowane
2016-06-15
Jak cytować
Dmitruk-Sierocińska, K. (2016). Znaczenie aktywności i metod aktywizujących w edukacji zintegrowanej. Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce, 10(37/3), 29-40. https://doi.org/10.14632/eetp_37.2