Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp
<p><strong>Kwartalnik podejmuje istotne zagadnienia dotyczące procesu edukacyjnego dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.<br></strong>Upowszechnia wyniki prowadzonych badań naukowych także z nauk o rodzinie, pedeutologii, historii wychowania dziecka, dydaktyki, literatury.</p>Uniwersytet Ignatianum w Krakowiepl-PLEdukacja Elementarna w Teorii i Praktyce2353-7787<p>1. Autor zgłaszając swój artykuł oświadcza, że jest Autorem artykułu (zwanego dalej Utworem) i:<br>- przysługują mu wyłączne i nieograniczone prawa autorskie do Utworu,<br>- jest uprawniony/a do rozporządzania prawami autorskimi do Utworu.<br>Oświadcza, że nie narusza praw autorskich osób trzecich i praw prawnych.<br>Oświadcza, że nie występuje żaden konflikt interesów.</p> <p>2. Udziela Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie nieodpłatnej, niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji do korzystania z Utworu na następujących polach eksploatacji: <br>- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;<br>- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;<br>- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;<br>- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;<br>- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;<br>- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym;<br>- w zakresie praw zależnych do Utworu, obejmujących w szczególności prawo do dokonania koniecznych zmian w Utworze, wynikających z opracowania redakcyjnego i metodycznego, a także do dokonania tłumaczenia Utworu na języki obce.</p> <p>Udzielenie licencji następuje z chwilą przekazania Utworu na rzecz Uniwersytetowi Ignatianum w Krakowie. Uniwersytet Ignatianum w Krakowie jest uprawniony do udzielania dalszych sublicencji do Utworu, w zakresie udzielonego prawa. Licencja jest ograniczona czasowo i zostaje udzielona na okres 15 lat, licząc od daty jej udzielenia.<br><strong>Wyraża się zgodę i zachęca autorów do publikacji ich tekstu w Internecie</strong> (np. w repozytorium instytucji lub na jej stronie internetowej) przed lub podczas procesu składania tekstu jako, że może to prowadzić do korzystnych wymian oraz wcześniejszego i większego cytowania opublikowanego tekstu (Patrz <a href="http://opcit.eprints.org/oacitation-biblio.html">The Effect of Open Access</a>). Zalecamy wykorzystanie dowolnego portalu stowarzyszeń badawczych z niżej wymienionych:</p> <ul> <li class="show"><a href="http://www.researchgate.net/">ResearchGate</a></li> <li class="show"><a href="http://papers.ssrn.com/">SSRN</a></li> <li class="show"><a href="https://www.academia.edu/">Academia.edu</a></li> <li class="show"><a href="https://works.bepress.com/">Selected Works</a></li> <li class="show"><a href="http://www.academic-search.com/">Academic Search</a></li> </ul>Wprowadzenie
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/3385
<p>Chociaż od publikacji raportu Międzynarodowej Komisji do spraw Edukacji pod przewodnictwem Jacques’a Delorsa pod tytułem „Edukacja – jest w niej ukryty skarb” (Edukacja..., 1998) mija niebawem 30 lat, przedstawione w niej sformułowania nie tracą na aktualności. Komisja wskazała cztery główne aspekty kształcenia w XXI wieku: uczyć się, aby wiedzieć, działać, żyć wspólnie i być. Działania edukacyjne u schyłku ubiegłego wieku, jak stwierdzili twórcy raportu, koncentrowały się głównie na pierwszym z nich, w mniejszym stopniu na drugim, marginalizowały zaś dwa ostatnie. <br>Dalsza refleksja nad kompetencjami XXI wieku pogłębiła tę obserwację, poprzez nowe zdefiniowanie kluczowych atrybutów współczesnego człowieka: krytycznego myślenia, kreatywności, komunikacji oraz kooperacji (4K) jako kompetencji sprzyjających jego dobrostanowi. <br>W tym numerze „Edukacji Elementarnej w Teorii i Praktyce” przyglądamy się roli dwóch podstawowych kontekstów rozwojowych dzieci: rodziny i instytucji edukacyjnych w kształtowaniu kompetencji inter- i intrapersonalnych. <br>Zebrane w tym tomie artykuły skupiają się z jednej strony na roli i właściwościach środowiska rodzinnego dla kształtowania zarówno szeroko rozumianych kompetencji społecznych, jak i specyficznych umiejętności czy procesów takich jak rezyliencja.</p>Anna BłasiakIrmina Rostek
Copyright (c) 2024 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0
2024-06-272024-06-27192 (73)78Rola rodziny i przedszkola w kształtowaniu kompetencji społecznych dzieci w wieku przedszkolnym
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/3212
<p>Celem artykułu jest wskazanie znaczenia kompetencji społecznych oraz potrzeby ich rozwijania u dzieci w wieku przedszkolnym. Celem jest również ukazanie roli i zadań rodziców i nauczycieli przedszkola w kształtowaniu u dzieci tych kompetencji. Przedmiotem analizy uczyniono wybrane definicje kompetencji społecznych oraz zapisy Podstawy Programowej Wychowania Przedszkolnego, a także dwie funkcje rodziny - wychowawczą i socjalizacyjną, które są szczególnie istotne dla rozwoju kompetencji społecznych dzieci. Problem badawczy dotyczy tego, jaka jest rola i zadania rodziców i nauczycieli przedszkoli w kształtowaniu kompetencji społecznych dzieci w wieku przedszkolnym. W celu uzyskania odpowiedzi na ten problem przeprowadzono analizę wybranych tekstów psychologiczno-pedagogicznych, stosując metodę desk research. Człowiek jest istotą społeczną, dla prawidłowego rozwoju i efektywnego funkcjonowania powinien nawiązywać właściwe relacje z innymi ludźmi. Dotyczy to również najmłodszego pokolenia. Rozwijanie kompetencji emocjonalnych i społecznych, a zwłaszcza kompetencji interpersonalnych, może pomóc dzieciom w nawiązywaniu satysfakcjonujących relacji z rówieśnikami oraz zmniejszyć ryzyko występowania zachowań niepożądanych. Największą odpowiedzialność za wychowanie i uspołecznianie dzieci ponoszą ich rodzice. W realizacji funkcji wychowawczej i socjalizacyjnej powinno ich wspierać przedszkole, dlatego tak istotna jest współpraca rodziców i nauczycieli przedszkoli.</p> <p> </p>Barbara Kalinowska-Witek
Copyright (c) 2024 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0
2024-06-272024-06-27192 (73)112410.35765/eetp.2024.1973.01Koncepcja społeczno-poznawcza Anne-Nelly Perret-Clermont podstawą teoretyczną kształtowania kompetencji społecznych dzieci w wieku przedszkolnym
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/3201
<p>Dzieciństwo jest okresem życia człowieka, w którym interakcje z rówieśnikami stają się okazją do nabywania umiejętności społecznych. W artykule dokonano analizy zagadnienia kompetencji społecznych dzieci w wieku przedszkolnym w dwóch wymiarach: poznawczym, poprzez poszerzenie wiedzy o teoretycznych podstawach nabywania kompetencji społecznych oraz teleologicznym, poprzez prezentację sytuacji edukacyjnych wspierających nabywanie kompetencji społecznych w dzieciństwie. W pierwszej części scharakteryzowano pojęcie kompetencji społecznych wskazując na trudności definicyjne wynikające z różnych podejść teoretycznych w naukach społecznych. Następnie zaprezentowano sylwetkę szwajcarskiej badaczki Anne-Nelly Perret-Clermont wywodzącej się ze Szkoły Genewskiej i omówiono założenia koncepcji społeczno-poznawczej, która jest przykładem nurtu post-piagetowskiego w badaniach społecznych. W drugiej części przedstawiono komunikat z analizy trzech sytuacji zadaniowych stanowiących przykład praktycznego zjawiska konfliktu społeczno-poznawczego zastosowania w interakcjach dzieci sześcioletnich w przedszkolu. Opisano trzy rodzaje ćwiczeń plastyczno-konstrukcyjnych zachęcających dzieci do dzielenia się narzędziem, pomysłem i przestrzenią. Zwrócono uwagę na wyłanianie się umiejętności argumentacyjnych w trakcie interakcji oraz dylematy związane z organizowaniem pracy w zespołach dziecięcych.</p>Jolanta Sajdera
Copyright (c) 2024 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0
2024-06-272024-06-27192 (73)253710.35765/eetp.2024.1973.02Dlaczego warto i jak można rozwijać empatię u dzieci we wczesnym i średnim dzieciństwie
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/3210
<p>Zdolność do reagowania empatią jest jednym z kluczowych elementów rozwoju społeczno-emocjonalnego, determinującym m.in. zachowanie jednostki wobec innych oraz jakość budowanych relacji. Wraz ze wzrostem różnorodności społecznej wzrasta potrzeba, aby dzieci, już od najmłodszych lat, chcąc zrozumieć postępowanie rówieśników i dorosłych różniących się od nich samych pod różnymi względami, potrafiły „wczuć się” w ich sytuację. Celem artykułu jest ukazanie znaczenia procesu i sposobów kształtowania empatii u dzieci. Artykuł rozpoczyna się od krótkiego wyjaśnienia teoretycznego konstruktu empatii oraz nakreślenia jej normatywnego rozwoju we wczesnym i średnim dzieciństwie. Przedstawia wnioski z badań wskazujących na związki zdolności do reagowania empatią z wieloma obszarami funkcjonowania społeczno-emocjonalnego dziecka. Omawia także czynniki środowiskowe, związane głównie z funkcjonowaniem dzieci w ramach grupy rówieśniczej i w relacji z nauczycielem, sprzyjające rozwijaniu empatii. Ukazane sposoby komunikacji, proponowane zabawy czy też elementy treningów, które na podstawie przeglądu literatury omówiono w tekście, mogą posłużyć jako źródło informacji dla praktyków zainteresowanych rozwijaniem empatii u dzieci. Środowisko przedszkolne i szkolne może odegrać kluczową rolę m.in. w wyłaniającej się prospołeczności dziecka, rozwoju jego moralnego rozumowania, budowaniu satysfakcjonujących relacji rówieśniczych i zapobieganiu agresywnym zachowaniom.</p>Anna FilipAnna MrózIwona Ocetkiewicz
Copyright (c) 2024 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0
2024-06-272024-06-27192 (73)395010.35765/eetp.2024.1973.03Szkoła i przedszkole jako miejsce wyzwań interpersonalnych dla dziecka z rodziny adopcyjnej lub zastępczej – perspektywa rodziców
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/3106
<p>W artykule przedstawiono teoretyczne założenia badań, z których wynika, że trauma wczesnodziecięca ma wpływ na tworzenie relacji. Podjęte badania miały na celu ukazanie specyfiki funkcjonowania interpersonalnego w szkole/przedszkolu dzieci z traumatycznymi doświadczeniami relacyjnymi z perspektywy rodziców adopcyjnych lub zastępczych. Celem praktycznym było rozpoznanie czynników wspierających i utrudniających rozwój interpersonalny tych dzieci. Główny problem badawczy brzmiał: z jakimi wyzwaniami interpersonalnymi mierzy się dziecko z wczesnodziecięcą traumą relacyjną uczęszczające do przedszkola/szkoły? W kolejnej części zaprezentowano metodologię. W badaniach wykorzystano podejście jakościowe. Metodami zbierania danych były wywiad fokusowy i netnografia. Materiał badawczy stanowiły wypowiedzi 21 rodziców adopcyjnych i zastępczych na temat funkcjonowania ich dziecka w szkole lub przedszkolu. W kolejnej części zostały przedstawione wyniki jakościowej analizy wypowiedzi rodziców (sekwencje tematyczne oraz wyłonione kategorie). Analiza doprowadziła do wyciągnięcia wniosków z badań. Badania potwierdziły, że pobyt w szkole/przedszkolu dziecka/ucznia z wczesnodziecięcą traumą relacyjną jest wyzwaniem dla samego dziecka, nauczycieli i rodziców. Dziecko potrzebuje dodatkowego wsparcia w tworzeniu relacji z nauczycielami i rówieśnikami. Zwykłe doświadczenia często są dla tego dziecka bardziej stresujące, więc ważne jest zrozumienie jego sytuacji, okazanie wsparcia ze strony dorosłych, moderowanie sytuacji między rówieśnikami, a czasem wręcz stworzenie innej niż tradycyjna szkoła/przedszkole przestrzeni edukacyjnej.</p>Urszula Bartnikowska
Copyright (c) 2024 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0
2024-06-272024-06-27192 (73)516310.35765/eetp.2024.1973.04Dziecko – uczeń i jego potrzeby - z perspektywy nauczycielek szkół podstawowych i pedagogią Janusza Korczaka w tle
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/2747
<p>Głównym celem artykułu jest ukazanie postrzegania dzieci - uczniów i ich potrzeb przez nauczycielki szkół podstawowych. Problemem badawczym jest pytanie dotyczące ujawnionego w świetle nauczycielskich narracji postrzegania dziecka – ucznia i jego potrzeb. Materiał badawczy zgromadzono drogą wywiadów swobodnych o charakterze jakościowym. Wywód rozpoczęto przedstawieniem wybranych ustaleń teoretycznych Janusza Korczaka. W dalszej kolejności ukazano postrzeganie dziecka – ucznia i jego potrzeb przez badane nauczycielki. Analizy wypowiedzi badanych nauczycielek ujawniły, że postrzegają one dzieci - uczniów jako obiekty do formowania i podtrzymują hierarchicznych układ nauczyciel – uczeń. Realizując potrzebę ciągłej kontroli, zewnętrznego stymulowania i ograniczając swobodę swoich podopiecznych, pozostają z dala od demokratycznej i rozwojowej wizji oddziaływań szkolnych oraz od korczakowskiego systemu antyautorytarnych oddziaływań. Mając na uwadze potrzebę praktyk nauczycielskich zgodnych z ideami humanizmu oraz poglądami Janusza Korczaka, warto w kształceniu nauczycieli (w trakcie studiów) i ich dokształcaniu (na kursach itp.) upowszechnić i zintensyfikować dbałość o rozwój ich osobowości, wspieranie samowiedzy, świadomości posiadanych doświadczeń i wzorców oraz konstruowanych na ich podstawie działań. W dalszej kolejności wzmacniać ich zdolności do przemyśliwania, projektowania i działania zgodnego ze współczesną myślą pedagogiczną zorientowaną na dziecko jako osobę aktywnie angażującą się w świat.</p>Małgorzata Zalewska-Bujak
Copyright (c) 2024 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0
2024-06-272024-06-27192 (73)657810.35765/eetp.2024.1973.05Kultura pedagogiczna rodziców jako czynnik sprzyjający kształtowaniu i wzmacnianiu rezyliencji u dzieci
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/3258
<p>Przemiany społeczno-kulturowe z jednej strony stwarzają szanse rozwojowe, a z drugiej stanowią zagrożenie i wymuszają konieczność zmiany. Współczesny człowiek, aby nadążyć za tempem życia, musi reagować na zmiany, adaptować się do nich oraz aktywnie w nich uczestniczyć. Ważne staje się nabycie nowych umiejętności. Dlatego pojawiają się nowe oczekiwania i wymagania związane z wychowaniem rodzinnym najmłodszego pokolenia. W tej perspektywie ujawnia się zjawisko <em>resilience/</em>rezyliencji, które może być sposobem na dostosowanie się do zmiennych okoliczności oraz sprzyjać otwartości na modyfikację w warunkach pojawiających się barier i nieprzewidzianych wydarzeń życiowych. Kultura pedagogiczna rodziców jest zjawiskiem, które zasługuje na szczególną uwagę, ponieważ w zależności od jej poziomu, może przyczyniać się do dobrostanu oraz sukcesu życiowego i edukacyjnego dziecka lub do jego niepowodzeń. Celem artykułu jest naukowa refleksja nad kulturą pedagogiczną rodziców w kontekście kształtowania rezyliencji u dzieci, która może być źródłem budowania i utrzymania ich psychicznej odporności i dobrostanu. Postawiono problem badawczy: w jaki sposób elementy strukturalne kultury pedagogicznej rodziców mogą przyczyniać się do kształtowania i wzmacniania rezyliencji dziecka? Dla realizacji postawionego celu zastosowano syntetyczno-analityczny przegląd literatury istotnej dla podejmowanej problematyki. Dokonane analizy odwołują się przede wszystkim do ujęcia kultury pedagogicznej rodziców przez Józefa Wilka oraz psychologicznych i pedagogicznych</p>Anna Błasiak
Copyright (c) 2024 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0
2024-06-272024-06-27192 (73)799010.35765/eetp.2024.1973.06Rodzicielskie fora internetowe, jako przestrzeń do dyskusji o rozwoju mowy dziecka
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/3220
<p>Rodzice, jako pierwsi wychowawcy i nauczyciele dziecka są zobowiązani do zagłębiania się w podstawy teorii i praktyki pedagogicznej, do której należy również prawidłowy rozwój mowy dziecka. Współcześnie ze względu na postępującą cyfryzację świata, internat stanowi jedno z popularniejszych źródeł porozumiewania się i zdobywania wiedzy. Takim szczególnym miejscem dla rodziców stają się rodzicielskie fora internetowe, które stanowią prężnie działającą przestrzeń do dyskusji między rodzicami, przekazującymi sobie informacje o własnych doświadczeniach rodzicielskich, w tym treściom z zakresu logopedii. W artykule zostaną przedstawione badania dotyczące analizy rodzicielskich for internetowych z zakresie dyskusji o rozwoju mowy dziecka. Obszar ten tak bogaty w informacje badawcze, stał się podstawą do poznania sposobów komunikowania się rodziców, przekazywania informacji, zadawania pytań i udzielania odpowiedzi, ich korzystny bądź niekorzystny wpływ na rozpowszechnianie wiedzy logopedycznej, jak również poznać kulturę wypowiedzi i przestrzegania zasad netykiety użytkowników korzystających z rodzicielskich forów internetowych. Zgromadzony materiał badawczy, dotyczący dyskusji opierających się na wiedzy logopedycznej na rodzicielskich forach internetowych przedstawiony został w formie cytowanych rzeczywistych wypowiedzi użytkowników, nie poddanych żadnej obróbce stylistycznej i językowej.</p>Ewa MiśkowiecGabriela Michalik
Copyright (c) 2024 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0
2024-06-272024-06-27192 (73)9110310.35765/eetp.2024.1973.07Kompetencje społeczno-emocjonalne przyszłych nauczycieli wczesnej edukacji
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/3218
<p>Badania polskie i międzynarodowe wykazują poważne zmiany w zachowaniu i samopoczuciu dzieci, młodzieży i dorosłych po okresie pandemii oraz w związku z narastającą presją sprostania oczekiwaniom współczesnego świata. Niezbędne staje się wprowadzenie na każdym etapie edukacji programów mających na celu systematyczne wzmacnianie odporności emocjonalnej uczniów i nauczycieli w szybko zmieniającej się rzeczywistości, w celu zachowania zdrowia oraz ukształtowania umiejętności lepszego radzenia sobie w sytuacjach kryzysowych. Celem artykułu jest przedstawienie wyników części badań międzykulturowych dotyczących kompetencji w zakresie społeczno-emocjonalnego uczenia się (<em>Social and Emotional Learning, </em>SEL), polskich przyszłych nauczycieli pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Główny problem badawczy ujęto w pytaniu:<em> Z jakich kompetencji SEL, Twoim zdaniem, powinni korzystać nauczyciele, aby skutecznie uczyć swoich uczniów?</em> Zastosowano podejście oparte na teorii ugruntowanej z wykorzystaniem oprogramowania NVivo do wspomaganej komputerowo analizy danych. Narzędzie badawcze stanowił kwestionariusz ankiety do badań jakościowych opracowany przez międzynarodową sieć badawczą CASEL (<em>The Collaborative for Academic, Social, and Emotional Learning, </em>casel.org). Przeprowadzone analizy dowiodły potrzeby, ale też możliwości systemowego rozwijania kompetencji zarówno intrapersonalnych, jak i interpersonalnych przyszłych nauczycieli w zakresie SEL jako podstawy nauczania tych umiejętności.</p>Zuzanna Joanna ZbrógAgnieszka OlechowskaAgnieszka Szplit
Copyright (c) 2024 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0
2024-06-272024-06-27192 (73)10511710.35765/eetp.2024.1973.08Funkcjonowanie społeczno-emocjonalne dzieci z grupy ryzyka dysleksji a działania profilaktyczne przedszkola i szkoły
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/3222
<p class="Tre"><span class="x193iq5w">Niniejszy artykuł jest próbą przedstawienia znaczenia funkcjonowania dzieci z grupy ryzyka specyficznych trudności w uczeniu się w obszarze społeczno-emocjonalnym i podejmowanych działań w przedszkolach/szkołach o charakterze działań profilaktycznych. W pierwszej części artykułu omówiono trudności w obszarze społeczno-emocjonalnym, z jakimi dziecko z grupy ryzyka specyficznych trudności w uczeniu się może się borykać już na poziomie przedszkola lub młodszych klas szkolnych, tj. z niskim poziomem kompetencji społecznych, zachowaniami internalizacyjnymi, mniejszymi umiejętnościami adaptacyjnymi, wycofaniem. Następnie omówiono zadania i rolę przedszkola i szkoły w podnoszeniu kompetencji kluczowych w zakresie sfery społeczno-emocjonalnej dzieci oraz możliwości wspierania prawidłowego rozwoju w tym obszarze dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnym szkolnym ze szczególnym uwzględnieniem dzieci z grupy ryzyka dysleksji. Jest to o tyle ważne, gdyż w szkołach interwencje podnoszące kompetencje społeczno-emocjonalne podejmowane są sporadycznie, a działania kadry pedagogiczne koncentrują się głównie na wyposażeniu dzieci w podstawową wiedzę niezbędną do nauczenia się czytania i pisania. Brak odpowiedniego treningu kompetencji emocjonalno-społecznych powoduje i pogłębia trudności i zaburzenia w reakcjach w różnych sytuacjach społecznych, stąd konieczność uwzględniania odpowiednich oddziaływań w procesie edukacyjno-wychowawczym.</span></p>Izabella KucharczykMagdalena Wójcik
Copyright (c) 2024 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0
2024-06-272024-06-27192 (73)11913110.35765/eetp.2024.1973.09Nauczyciel – nieformalny przywódca edukacyjny. Style przywódcze a style kierowania zespołem klasowym preferowane przez nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej szkół ogólnodostępnych i integracyjnych – komunikat z badań
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/3103
<p>Nauczyciel jest nieformalnym przywódcą edukacyjnym, bowiem o jego roli decydują właściwości i efektywność działania. Jako lider planuje proces uczenia się i wyzwala w uczniach ich potencjał oraz wywiera wpływ i uczestniczy w kształtowaniu relacji rówieśniczych. Celem badań było wskazanie stylów przywódczych preferowanych przez badanych nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej oraz ich uwarunkowań a także zbadanie korelacji pomiędzy stylami przywódczymi a stylami kierowania zespołem klasowym preferowanymi przez badanych nauczycieli szkół ogólnodostępnych i integracyjnych.</p> <p>Przeprowadzone badania wskazują, że nauczyciele edukacji wczesnoszkolnej zdecydowanie preferowali styl przywództwa autokratycznego, w którym lider – nauczyciel – nieformalny przywódca skupia się przede wszystkim na zadaniu wykonywanym podczas zajęć i jego weryfikacji. Z kolei jeśli chodzi o style kierowania zespołem klasowym to badani nauczyciele szkół ogólnodostępnych preferowali perswadujący styl kierowania zespołem a nauczyciele szkół integracyjnych styl kierujący oraz uczestniczący.</p> <p>To co wynika z przeprowadzonych badań to fakt, że badani nauczyciele edukacji wczesnoszkolnej bez względu na staż pracy, stopnień awansu zawodowego oraz rodzaj szkoły – ogólnodostępnej czy integracyjnej, przede wszystkim skupiali się na zadaniu, <strong>natomiast potrzeby uczniów nie były istotne w tym procesie</strong>. Zastanawia również pewna prawidłowość, że badani nauczyciele edukacji wczesnoszkolnej, którzy nie ukończyli studiów podyplomowych oraz kursów, warsztatów i szkoleń preferowali zintegrowany styl przywództwa, który w równym stopniu nastawiony jest na zadanie i ucznia, co było charakterystyczne dla badanych nauczycieli szkół integracyjnych.</p> <p>W obu badanych grupach nauczycieli stwierdzono występowanie istotnej statystycznie zależności pomiędzy preferowanymi stylami przywództwa a stylami kierowania zespołem klasowym</p>Joanna Skibska
Copyright (c) 2024 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0
2024-06-272024-06-27192 (73)13315010.35765/eetp.2024.1973.10„Dla siebie i dla ciebie, uczniu” – o związkach mentalizowania nauczycieli z ich funkcjonowaniem w roli zawodowej i z rozwojem uczniów
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/3231
<p>Zawód nauczyciela należy do tych zawodów, w których kontakt z drugą osobą, procesy komunikowania, zaangażowania i wymiany emocjonalnej odgrywają istotną rolę. W tym kontekście, mentalizowanie rozumiane jako zdolność wyrażająca się w kompetencji do ujmowania stanów mentalnych własnych i drugiej osoby jako przyczyn zachowania (Białecka-Pikul, 2012) wydaje się stanowić jeden z filarów budowania satysfakcjonujących relacji z innymi, także relacji nauczyciel-uczeń. Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie dostępnych badań dotyczących zdolności do mentalizowania u nauczycieli. Przegląd literatury sugeruje konieczność wyodrębnienia co najmniej dwóch grup badań w tym obszarze. Po pierwsze, badania koncentrują się wokół roli mentalizowania dla funkcjonowania nauczycieli w roli zawodowej, a po drugie – pokazują związki mentalizowania nauczycieli z funkcjonowaniem ich uczniów. Dokonany przegląd wskazuje, że mentalizacja może stanowić czynnik ochronny dla funkcjonowania nauczycieli oraz czynnik facylitujacy relacje w klasie i rozwój uczniów. Jednak wnioski powinny być formułowane z ostrożnością, bowiem badania nad tą problematyką prowadzone są od niedawna i zgromadzone dane wymagają pogłębienia i replikacji w dalszych badaniach.</p>Anna RybkaAnita Duplaga
Copyright (c) 2024 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0
2024-06-272024-06-27192 (73)15116110.35765/eetp.2024.1973.11Edukacja wrażliwa na traumę z perspektywy teorii przywiązania
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/3268
<p class="western" style="line-height: 150%; orphans: 2; widows: 2; margin-bottom: 0cm;" align="justify"><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;"> Sytuacje mogące powodować uraz psychiczny takie jak przemoc, zaniedbanie i dysfunkcje rodziny dotykają istotną część dzieci. Odczuwanie zagrożenia w bliskiej relacji połączone z niedostępnością responsywnego dorosłego łagodzącego negatywne emocje dziecka prowadzi do pojawienia się toksycznego stresu (</span></span></span><span style="font-size: medium;"><em><span style="font-weight: normal;">toxic stress</span></em></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">) negatywnie wpływającego na rozwój </span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: normal;">mózgu. Stąd dzieci z historią traumy mogą w szkole przejawiać różnorodne problemy, w tym deficyt uwagi, nadaktywność i dysregulację emocji. Jednocześnie zagrażające doświadczenia w dzieciństwie (</span></span><span style="font-size: medium;"><em><span style="font-weight: normal;">adverse childhood experiences</span></em></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">) sprzyjają</span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: normal;"> rozwojowi pozabezpiecznych stylów przywiązania, przez co dziecko znajdując się w środowisku szkolnym może z trudem ufać nauczycielom, czuć dużą presję i interpretować zachowania innych w kategoriach zagrożenia, ale też przeżywać silną frustrację w sytuacji niepowodzeń i mieć trudności w rozwiązywaniu konfliktów. Najpoważniejsze </span></span><span style="color: #000000;"><span style="font-size: medium;"><span lang="pl-PL"><span style="font-weight: normal;">konsekwencje</span></span></span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: normal;"> ma zdezorganizowany wzorzec więzi.</span></span></p> <p class="western" style="line-height: 150%; orphans: 2; widows: 2; margin-bottom: 0cm;" align="justify"><span style="font-size: medium;"><span style="font-weight: normal;"> Trudności uczniów z historią traumy wymagają specyficznej odpowiedzi ze strony szkół, stąd powstał postulat e</span></span><span style="font-weight: normal;">dukacji wrażliwej na traumę (</span><em><span style="font-weight: normal;">trauma-informed education</span></em><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">). Z teorii przywiązania wynika, że w szkole najpierw </span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-style: normal;"><span style="font-weight: normal;">należy zapewnić dziecku poczucie bezpieczeństwa emocjonalnego, przede wszystkim dzięki relacji z nauczycielem, który w obliczu problematycznych reakcji ucznia rozumie jego specyficzne potrzeby i aktywnie podtrzymuje z nim wymianę emocjonalną.</span></span></span></p>Kamil Jezierski
Copyright (c) 2024 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0
2024-06-272024-06-27192 (73)16517510.35765/eetp.2024.1973.12"Kim jestem w pracy" - źródła i determinanty w pracy opiekunów w żłobkach
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/eetp/article/view/3263
<p>Ten artykuł analizuje sposoby, w jakie pracownicy opieki nad dziećmi pozycjonują swoje doświadczenie zawodowe w praktyce pracy (źródła) oraz bada, w jaki sposób postrzegają swoją pracę jako opiekunowie dzieci (czynniki determinujące). To badanie eksploracyjne koncentruje się na doświadczeniach i postrzeganiu swojej pracy przez opiekunów. Przeprowadzono 20 indywidualnych wywiadów z wykwalifikowanymi pracownikami opieki nad dziećmi. Transkrypcje zostały przeanalizowane przy użyciu analizy tematycznej w celu zbadania postrzegania źródeł i determinant strategii, co opisano w kontekście modelu ekologicznego U. Bronfenbrennera. Model ujawnia, że zawodowa rola opiekuna dziecka stanowi podstawę dla jego samooceny, przy czym mesosystem podkreśla kluczowy wpływ przekonań i zachowań innych pracowników opieki nad dziećmi, dyrektorów, rodziców i dzieci na kształtowanie ich tożsamości zawodowej, podczas gdy egzosystem, makrosystem i chronosystem wspólnie przyczyniają się do dynamicznej i czasowej konstrukcji tej tożsamości w szerszym kontekście społecznym i kulturowym (Bronfenbrenner, 1979). Doświadczenie zawodowe pracowników opieki nad dziećmi zostało zanalizowane w kontekście potrzeb wzmacniania praktyki zawodowej, popierania wdrożenia polityk zapewniających lepszy status zawodowy. Czynniki determinujące strategie w ich pracy zostały zidentyfikowane jako koszty psychiczne, postawy wobec zawodu, sukcesy i porażki oraz atmosfera w placówce, podkreślając znaczenie wsparcia ze strony kierownictwa i potrzebę klarownych narzędzi do radzenia sobie z wyzwaniami w zawodzie opieki nad dziećmi.</p>Krystyna Heland-Kurzak
Copyright (c) 2024 Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce
https://creativecommons.org/licenses/by-nd/4.0
2024-06-272024-06-27192 (73)17719410.35765/eetp.2024.1973.13