2024-03-29T14:45:58Z
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/rfi/oai
oai:czasopisma.ignatianum.edu.pl:article/63
2016-09-12T17:31:29Z
rfi:SPEC
driver
"160712 2016 eng "
2720-409X
2300-1402
dc
Rozwój osoby ku wyższym wartościom profilaktyką i resocjalizacją patologii społecznych
Cekiera, Czesław
Archidiecezjalna Poradnia Katolicka w Warszawie
W artykule przeprowadzona została analiza rozwoju osoby ku wyższym wartościom. Rozwój ten, ujęty w koncepcji Teorii Dezintegracji Pozytywnej Kazimierza Dąbrowskiego, dokonuje się poprzez dynamizmy integracji i dezintegracji pozytywnej. Obejmuje on pięć poziomów — od integracji pierwotnej, niezłożonej, do integracji wtórnej, złożonej, zharmonizowanej. Poszukiwanie i odkrywanie wartości wyższych w procesie rozwoju stanowi równocześnie najbardziej efektywny środek zapobiegania patologiom indywidualnym i społecznym oraz może stanowić skuteczną pomoc w resocjalizacji tych patologii. Rozwój ku wyższym wartościom, w tym promocja godności osoby na najwyższym poziomie rozwoju, jest zadaniem i celem każdej osoby i ostatecznie prowadzi do wolności oraz szczęścia, w których nie ma miejsca na patologie społeczne.
Wydawnictwo Ignatianum w Krakowie
2016-07-12 00:00:00
art. rec. spec.
text/x-tex
text/plain
application/pdf
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/rfi/article/view/63
Rocznik Filozoficzny Ignatianum; Tom 22 Nr 1 (2016)
pol
##submission.copyrightStatement##
oai:czasopisma.ignatianum.edu.pl:article/64
2016-09-12T17:31:29Z
rfi:SPEC
driver
"160712 2016 eng "
2720-409X
2300-1402
dc
Kryzys emocjonalny i trauma szansą na rozwój i potęgowanie zdrowia. Wątpliwości i pytania
Kubacka-Jasiecka, Dorota
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Opracowanie podejmuje problematykę kryzysu emocjonalnego i traumy z perspektywy możliwości rozwoju i wzrostu. Artykuł ukazuje złożone psychologiczne uwarunkowania kryzysu emocjonalnego, jego konstruktywnego rozwiązania oraz rozwoju i wzrostu dzięki przebyciu kryzysu. Kwestie te są najczęściej pomijane w piśmiennictwie kryzysu, stanowią jednak podstawę postulowanej przez autorkę konieczności zasadniczego różnicowania między kryzysem emocjonalnym a traumą, między rozwojem i wzrostem poprzez kryzys a adaptacyjnymi pozytywnymi przemianami obserwowanymi w zaburzeniach potraumatycznych. Nie zawsze również przemiany te można utożsamiać z tzw. wzrostem potraumatycznym. Ten ostatni, odnosząc się do teorii Maslowa, autorka opracowania określa jako rozwój „wynikający z braku”, zależny od traumy. Uwzględnienie dorobku psychologii zdrowia oraz sugerowanych różnicowań między kryzysem emocjonalnym a traumą pozostaje istotne z punktu widzenia praktyki interwencyjnej.
Wydawnictwo Ignatianum w Krakowie
2016-07-12 00:00:00
art. rec. spec.
text/x-tex
text/plain
application/pdf
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/rfi/article/view/64
Rocznik Filozoficzny Ignatianum; Tom 22 Nr 1 (2016)
pol
##submission.copyrightStatement##
oai:czasopisma.ignatianum.edu.pl:article/65
2016-09-12T17:31:29Z
rfi:SPEC
driver
"160712 2016 eng "
2720-409X
2300-1402
dc
Odmienność przebiegu choroby niedokrwiennej serca u kobiet w kontekście wybranych cech osobowości
Nasiłowska-Barud, Alicja
Uniwersytet Medyczny w Lublinie
Celem pracy jest charakterystyka wybranych cech osobowości u kobiet z chorobą niedokrwienną serca oraz (a) określnie ich związku z aktywnością i biernością zawodową, (b) określenie zależności w sposobach radzenia sobie z bólem wieńcowym. Badaniami objęto N = 100 kobiet w wieku od 33 do 80 lat (M = 60; 36, SD = 9; 55), hospitalizowanych w Klinice Kardiologii w Lublinie, u których wykonano badanie angiograficzne w celu oceny stanu naczyń wieńcowych. Badania psychologiczne zostały przeprowadzone za pomocą Wywiadu Klinicznego, Arkusza Samopoznania R.B. Cattella, Inwentarza Osobowości NEO-FFI P.T. Costy i R.R. McCrae’a, Kwestionariusza Strategii Radzenia Sobie z Bólem (CSQ) A.K. Rosenstiel i F.J. Keefe.
Otrzymane wyniki badań wskazują, że w stuosobowej grupie kobiet z chorobą niedokrwienną serca poziom niepokoju i lęku jest bliski poziomowi neurotycznemu. W strukturze niepokoju i lęku dominują silne tendencje do obwiniania siebie i przeżywania poczucia winy oraz wysoki jest poziom wewnętrznego napięcia. Wśród charakterystycznych cech osobowości wyraźnie dominowały cechy ekstrawersji, ugodowości i sumienności. Strategią o największym znaczeniu w radzeniu sobie z bólem u kobiet z ChNS było „modlenie się i pokładanie nadziei”, „deklarowanie radzenia sobie” i „odwracanie uwagi”.
U kobiet z chorobą niedokrwienną serca wskazane jest stosowanie psychoterapii mającej na celu obniżenie tendencji autoagresywnych oraz obniżenie wysokiego poziomu napięcia wewnętrznego. Działania psychoterapeutyczne prowadzone wśród kobiet z ChNS powinny być skoncentrowane na wzmacnianiu odporności psychicznej oraz na wypracowaniu sposobów radzenia sobie z chorobą poprzez podejmowanie zadań dających szansę wzbogacania własnego rozwoju.
Wydawnictwo Ignatianum w Krakowie
2016-07-12 00:00:00
art. rec. spec.
text/x-tex
text/plain
application/pdf
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/rfi/article/view/65
Rocznik Filozoficzny Ignatianum; Tom 22 Nr 1 (2016)
pol
##submission.copyrightStatement##
oai:czasopisma.ignatianum.edu.pl:article/66
2016-09-12T17:31:29Z
rfi:SPEC
driver
"160712 2016 eng "
2720-409X
2300-1402
dc
Kryteria jakości życia dzieci i młodzieży
Oleś, Maria
Instytut Psychologii KUL
Przedmiotem artykułu jest problematyka pomiaru i kryteriów oceny jakości życia dzieci i młodzieży. Pojęcie jakości życia ma charakter dynamiczny, ponieważ jakość życia zmienia się stosownie do wieku, stadium rozwoju, poziomu refleksji, nowych zadań i ról społecznych. Ocena subiektywnej jakości życia dzieci i młodzieży zależy od poziomu rozwoju oraz od tego, jakie kryteria jakości życia są istotne na poszczególnych jego etapach. Dla jakości życia młodszych dzieci istotne jest zaspokojenie podstawowych potrzeb, w tym emocjonalnych, bezpieczeństwa, szacunku. Dla dzieci w wieku szkolnym, obok rodziny, zdrowia, ważna jest akceptacja ze strony rówieśników i funkcjonowanie szkolne. Dla młodzieży istotne są zmienne podmiotowe, jak poczucie własnego ja, autonomia, relacje społeczne, posiadanie przyjaciół, możliwości rozwoju i perspektywy na przyszłość. Pomiar subiektywnej jakości życia jest możliwy nawet u małych dzieci, chociaż wymaga uwzględnienia specyfiki rozwojowej, zakresu doświadczeń, zdolności różnicowania i atrakcyjnej formy (np. metody obrazkowe). Dzięki znajomości kryteriów oceny jakości życia możemy konstruować adekwatne narzędzia oceny oraz wykorzystywać wyniki badań w celu poprawy jakości życia i promocji zdrowia dzieci i młodzieży.
Wydawnictwo Ignatianum w Krakowie
2016-07-12 00:00:00
art. rec. spec.
text/x-tex
text/plain
application/pdf
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/rfi/article/view/66
Rocznik Filozoficzny Ignatianum; Tom 22 Nr 1 (2016)
pol
##submission.copyrightStatement##
oai:czasopisma.ignatianum.edu.pl:article/67
2016-09-12T17:31:29Z
rfi:SPEC
driver
"160712 2016 eng "
2720-409X
2300-1402
dc
Podmiotowe i sytuacyjne uwarunkowania rozwoju osobowości
Oleś, Piotr K.
Instytut Psychologii KUL
Rozwój osobowości dokonujący się w interakcji ze środowiskiem można analizować na poziomie podstawowych dyspozycji (cechy, procesy), charakterystycznych przystosowań (podstawowe przekonania, dążenia, cele) i systemu znaczeń osobistych (tożsamość narracyjna). Na każdym z tych poziomów zachodzą odmienne zjawiska i procesy; analiza dotyczy tego, co sprzyja, a co hamuje zmiany rozwojowe. Artykuł przedstawia autorską koncepcję przyczyn wielkiej zmiany życiowej oraz próbę odtworzenia koncepcji rozwoju osobowości według Zenomeny Płużek.
Wydawnictwo Ignatianum w Krakowie
2016-07-12 00:00:00
art. rec. spec.
text/x-tex
text/plain
application/pdf
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/rfi/article/view/67
Rocznik Filozoficzny Ignatianum; Tom 22 Nr 1 (2016)
pol
##submission.copyrightStatement##
oai:czasopisma.ignatianum.edu.pl:article/68
2016-09-12T17:31:29Z
rfi:SPEC
driver
"160712 2016 eng "
2720-409X
2300-1402
dc
Różne strony procesu żałoby
Pilecka, Barbara
Wydział Filozoficzny, Akademia Ignatianum w Krakowie
W artykule przedstawiono różne koncepcje procesu żałoby. Freud jako pierwszy wyjaśnił psychodynamiczny proces żałoby, podkreślając doznania niepowetowanej straty i konieczność stopniowego odzwyczajenia się od kogoś bliskiego. Bowlby stworzył alternatywną teorię procesu żałoby, zaznaczając stopniowe wygasanie żalu po stracie, po okresie silnego pragnienia odzyskania osoby, która odeszła. Interesującą koncepcję żałoby przedstawia Kennedy, kładąc nacisk na wykorzystanie roli wyobraźni w ukojeniu bólu psychicznego po śmierci drogiej osoby. Również duże znaczenie dla praktyki terapeutycznej ma Teoria Poszukiwania Więzi nawiązująca do podtrzymania więzów ze zmarłym przy wykorzystaniu wyobraźni (Sochos, Bone).
Funkcją procesu żałoby jest oderwanie myśli i uczuć od zmarłego i powrót do codziennego życia utrudniony przez niechęć ponownego rozstania się z bliskim.
Artykuł zawiera również pewne wskazania terapeutyczne dotyczące rozwiązania procesu żałoby ze szczególnym uwzględnieniem roli uważności w przekształceniu bólu psychicznego i wykorzystaniu go do rozwoju osobowości.
Wydawnictwo Ignatianum w Krakowie
2016-07-12 00:00:00
art. rec. spec.
text/x-tex
text/plain
application/pdf
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/rfi/article/view/68
Rocznik Filozoficzny Ignatianum; Tom 22 Nr 1 (2016)
pol
##submission.copyrightStatement##
oai:czasopisma.ignatianum.edu.pl:article/69
2016-09-12T17:31:29Z
rfi:SPEC
driver
"160712 2016 eng "
2720-409X
2300-1402
dc
Psychologiczne korelaty pustki wewnętrznej: studium przypadku
Prusak, Jacek
Wydział Filozoficzny, Akademia Ignatianum w Krakowie
Profesor Zenomena Płużek była jednym z pionierów polskiej psychologii religii i psychologii pastoralnej. Zajmując się badawczo i klinicznie problematyką kryzysów psychologicznych i religijno-duchowych, podjęła również refleksję nad kryzysem mistycznym określanym jako „noc ciemna”. Wychodząc od jej przemyśleń sformułowanych w książce (podręczniku) Psychologia pastoralna, w artykule tym omówiona zostanie problematyka pustki wewnętrznej w różnych ujęciach psychologicznych oraz jej podobieństwo do „nocy ciemnej” na podstawie analizy przypadku klinicznego. Podjęte zostaną pytania o to, jak może wyglądać „noc ciemna” w kontekście psychoterapii? jak należy ją rozumieć diagnostycznie? i jak sobie z nią radzić?
Wydawnictwo Ignatianum w Krakowie
2016-07-12 00:00:00
art. rec. spec.
text/x-tex
text/plain
application/pdf
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/rfi/article/view/69
Rocznik Filozoficzny Ignatianum; Tom 22 Nr 1 (2016)
pol
##submission.copyrightStatement##
oai:czasopisma.ignatianum.edu.pl:article/70
2016-09-12T17:31:29Z
rfi:SPEC
driver
"160712 2016 eng "
2720-409X
2300-1402
dc
Kryteria diagnozy i rozeznania opętania. Spojrzenie wielowymiarowe
Soiński, Borys Jacek
Wydział Teologiczny UAM
Wiele objawów opętania opisanych przez egzorcystów odpowiada objawom zaburzeń psychicznych. Zanim udzielimy pomocy osobie, która czuje, że została opętana przez złego ducha, trzeba odpowiedzieć na pytanie: kiedy konieczne jest leczenie, a kiedy egzorcyzmy? W artykule ukazano, że psychiatrzy mają różne podejście do teologicznych wyjaśnień opętania i egzorcyzmów. Według autora najlepsze jest podejście komplementarne, dopuszczające istnienie dwóch przyczyn objawów opętania: naturalnych i nadprzyrodzonych. Takie stanowisko sprzyja znalezieniu płaszczyzny porozumienia dla medycyny, psychologii i religii. W artykule przedstawiono teologiczne kryteria opętania przez złego ducha oraz psychologiczne kryteria rozpoznania patologicznego opętania podane przez Światową Organizację Zdrowia (ICD-10) i Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (DSM 5). Autor omawia podobieństwa i różnice między teologicznymi kryteriami demonicznego opętania a kryteriami diagnostyki medycznej. Na podstawie psychologicznych i teologicznych kryteriów możliwe jest rozpoznawanie stanów psychopatologicznych i opętania w wielowymiarowej perspektywie. To pozwoliło autorowi wyróżnić cztery sytuacje: (1) zdrowie, (2) psychopatologiczne opętanie, (3) demoniczne opętanie osoby psychicznie zdrowej, (4) współistnienie opętania i zaburzeń psychicznych. Praktyka pokazuje, że największa liczba chorych szukających pomocy w ośrodkach zdrowia, należy do czwartej grupy. W związku z tym istnieje potrzeba ścisłej współpracy między egzorcystami a psychologami i psychiatrami.
Wydawnictwo Ignatianum w Krakowie
2016-07-12 00:00:00
art. rec. spec.
text/x-tex
text/plain
application/pdf
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/rfi/article/view/70
Rocznik Filozoficzny Ignatianum; Tom 22 Nr 1 (2016)
pol
##submission.copyrightStatement##
oai:czasopisma.ignatianum.edu.pl:article/71
2016-09-12T17:31:29Z
rfi:SPEC
driver
"160712 2016 eng "
2720-409X
2300-1402
dc
Mądrość jako przejaw dojrzałości osobowościowej
Tucholska, Stanisława
Wydział Filozoficzny, Akademia Ignatianum w Krakowie
Mądrość jest wyjątkową cechą psychologiczną, współcześnie szeroko analizowaną w naukach humanistycznych. Od około 30 lat problematyka mądrości jest dyskutowana w literaturze psychologicznej. Pomimo wielu opracowań, nie wypracowano dotąd jednej klarownej definicji tej zmiennej. Celem artykułu jest dokonanie przeglądu psychologicznych definicji mądrości. Większość proponowanych ujęć definicyjnych można zgrupować w czterech kategoriach. Pierwsza grupa obejmuje definicje traktujące mądrość jako układ osobowościowych właściwości bądź kompetencji. Druga traktuje mądrość jako pozytywny rezultat ludzkiego rozwoju. Trzecia traktuje ją jako złożony system wiedzy o sensie życia i sposobach życia, a więc wiedzy pragmatycznej. Ostatnia, czwarta grupa traktuje mądrość jako proces, który wyłania się w kontekście realnego życia. Wielu autorów zwraca uwagę, że mądrości warunkowana jest dobrze zintegrowaną strukturą.
Wydawnictwo Ignatianum w Krakowie
2016-07-12 00:00:00
art. rec. spec.
text/x-tex
text/plain
application/pdf
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/rfi/article/view/71
Rocznik Filozoficzny Ignatianum; Tom 22 Nr 1 (2016)
pol
##submission.copyrightStatement##
oai:czasopisma.ignatianum.edu.pl:article/700
2017-02-10T21:49:20Z
rfi:SPEC
driver
"170126 2017 eng "
2720-409X
2300-1402
dc
Nadpobudliwość psychoruchowa — kryteria diagnostyczne, przebieg i trudności na różnych etapach rozwoju
Januszewska, Elżbieta
Januszewski, Andrzej
Diagnoza nadpobudliwości psychoruchowej stawiana jest najczęściej w wieku szkolnym, kiedy przejawiane przez dziecko trudności z koncentracją uwagi oraz nadmierna ruchliwość i impulsywność uniemożliwiają mu naukę w szkole. Należy jednak zauważyć, że już w okresie wczesnego dzieciństwa mogą pojawić się pierwsze symptomy ADHD, które zmieniają się z wiekiem, a także mogą zmieniać swoje nasilenie pod wpływem sytuacji. Celem artykułu jest przedstawienie kryteriów oceny diagnostycznej nadpobudliwości psychoruchowej ze szczególnym uwzględnieniem zróżnicowanych objawów na kolejnych etapach rozwoju dziecka, a także nakreślenie problematyki współwystępujących z ADHD behawioralnych i emocjonalnych zaburzeń.
Wydawnictwo Ignatianum w Krakowie
2017-01-26 21:35:58
art. rec. spec.
text/x-tex
text/plain
application/pdf
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/rfi/article/view/700
Rocznik Filozoficzny Ignatianum; Tom 22 Nr 2 (2016)
pol
##submission.copyrightStatement##
oai:czasopisma.ignatianum.edu.pl:article/701
2017-02-10T21:51:01Z
rfi:SPEC
driver
"170126 2017 eng "
2720-409X
2300-1402
dc
ADHD a problem dysleksji u dzieci w wieku szkolnym
Januszewska, Elżbieta
Januszewska, Izabella
Wśród dzieci z nadpobudliwością psychoruchową, w porównaniu z ich rówieśnikami, znacznie częściej obserwuje się trudności w nauce, co nierzadko wywołuje dysonans pomiędzy „szacowaną” inteligencją dziecka a wynikami w testach osiągnięć szkolnych. Wskazuje się, że ADHD mogą towarzyszyć inne zaburzenia uczenia, do których należą specyficzne trudności w nauce czytania i pisania o charakterze dysleksji rozwojowej; dotyczy to 15-30% osób z ADHD. Celem artykułu jest scharakteryzowanie związków między typowymi objawami dla ADHD oraz dysleksji rozwojowej, na poziomie zaburzeń percepcji wzrokowej, słuchowej oraz motoryki. Z uwagi na częste współwystępowanie obu zaburzeń, można je określić jako zaburzenia łączone, które wymagają kompleksowego postępowania diagnostycznego oraz terapeutycznego
Wydawnictwo Ignatianum w Krakowie
2017-01-26 21:35:58
art. rec. spec.
text/x-tex
text/plain
application/pdf
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/rfi/article/view/701
Rocznik Filozoficzny Ignatianum; Tom 22 Nr 2 (2016)
pol
##submission.copyrightStatement##
oai:czasopisma.ignatianum.edu.pl:article/702
2017-02-10T21:53:15Z
rfi:SPEC
driver
"170126 2017 eng "
2720-409X
2300-1402
dc
Wdzięczność: jej natura i rodzaje
Tucholska, Stanisława
Wdzięczność jest ważnym pojęciem w obszarze psychologii pozytywnej, psychologii religii oraz duchowości. Równocześnie trzeba przyznać, że tematyka ta była przez długi czas ignorowana. W psychologii poznawczej wskazuje się na jej znaczenie w życiu społecznym i jednostkowym dla poczucia dobrostanu, doświadczenia wsparcia i prospołecznych zachowań. Uogólniając, wdzięczność jest pozytywną odpowiedzią na uzyskaną korzyść. Osoba doświadcza wdzięczności, kiedy otrzymuje jakieś dobro - od ludzi, okoliczności życiowych, natury, Boga. Celem tego artykułu jest prezentacja prób definiowania wdzięczności na gruncie psychologii i określania jej natury jako emocjonalnego stanu, cechy osobowości, nastroju, dyspozycji lub cnoty.
Wydawnictwo Ignatianum w Krakowie
2017-01-26 21:35:58
art. rec. spec.
text/x-tex
text/plain
application/pdf
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/rfi/article/view/702
Rocznik Filozoficzny Ignatianum; Tom 22 Nr 2 (2016)
pol
##submission.copyrightStatement##
oai:czasopisma.ignatianum.edu.pl:article/703
2017-02-10T21:55:26Z
rfi:SPEC
driver
"170126 2017 eng "
2720-409X
2300-1402
dc
Różnice indywidualne ujmowane w terminach typów psychicznych Junga i stylów życia Adlera
Uchnast, Zenon
Stern wskazywał na możliwość prowadzenia badań w psychologii różnic indywidualnych zarówno według założeń podejścia nomotetycznego, jak i idiograficznego. Niemniej wielu psychologów, m.in. Strelau, neguje wartość naukowo-badawczą podejścia idiograficznego. Prezentowana koncepcja typów psychicznych Junga była sformułowana zgodnie z założeniami podejścia nomotetycznego. Jej podstawowe założenia można weryfikować za pomocą Myers-Briggs Wskaźników Typów (MBTI). Mając na uwadze, iż koncepcja stylów życia Adlera była sformułowana zgodnie z założeniami podejścia idiograficznego i weryfikowana jedynie metodą psychografii w procesie psychoterapii indywidualnej, wskazuję na możliwość wykorzystania w tym celu Uchnasta Kwestionariusza Stylów Działania (KSD). KSD zawiera bowiem pewne istotne elementy dla podejścia idiograficznego, m.in. strukturalną dwubiegunową skalę indywidualnych preferencji (każdej z osób badanych) w wymiarze: współdziałanie --- zabezpieczanie i obrona siebie (WZ), który można uznać jako zbieżny z Adlera charakterystyką twórczego i nietwórczego stylu życia. Psychometryczne dane liczbowe uzyskano z badań studentów (N=388) za pomocą MBTI i KSD. Zostały one poddane statystycznej analizie współzmienności (r-Pearsona). Nadto, przy pomocy statystycznej analizy skupień k-średnich, wyodrębniono cztery homogeniczne grupy osób o różnej strukturze osobowości. Ujawniono, iż jedynie wyniki liczbowe uzyskane za pomocą MBTI w skalach postaw (ekstrawersji i introwersji) są znacząco współzmienne z wynikami osób przynależących do różnych typów w wymiarze WZ. Natomiast nie ujawniły się u wyodrębnionych grup osób różnice między ich wynikami w skalach KSD a wynikami w skalach trzech par funkcji psychicznych mierzonych za pomocą MBTI.
Wydawnictwo Ignatianum w Krakowie
2017-01-26 21:35:58
art. rec. spec.
text/x-tex
text/plain
application/pdf
https://czasopisma.ignatianum.edu.pl/rfi/article/view/703
Rocznik Filozoficzny Ignatianum; Tom 22 Nr 2 (2016)
pol
##submission.copyrightStatement##