Grywalizacja w edukacji wczesnoszkolnej – możliwości wykorzystania metody w kształceniu uczniów klas 1–3
Abstrakt
Grywalizacja jest świadomym i celowym zastosowaniem różnych narzędzi,
mechanizmów i technik, które spowodują zwiększenie zaangażowania, motywacji, lojalności oraz zmodyfikują pewne nawyki. W procesie grywalizacyjnym wykorzystywane są narzędzia oraz sposób myślenia z gier w celu rozwiązania określonego problemu.
Narzędzia grywalizacyjne stosowane są w dużych organizacjach w celach marketingowych, sprzedażowych lub sprawdzają się w zarządzaniu zasobami ludzkimi. Coraz częściej walory grywalizacji dostrzegane są również w edukacji.
W artykule zaprezentowano przykład zastosowania grywalizacji w klasie
drugiej edukacji wczesnoszkolnej. W przypadku dzieci w młodszym wieku
szkolnym może ona pomóc pokonać pewne ograniczenia, nastawienia oraz
nastroje. Przeprowadzony projekt pilotażowy pokazuje, że grywalizacja jest
innowacyjną metodą znajdującą zastosowanie w edukacji wczesnoszkolnej
w dobie dynamicznego rozwoju systemów komunikacyjno-informacyjnych
wspierających działanie zarówno dzieci, jak i nauczyciela.
Bibliografia
Adamek I., Podstawy edukacji wczesnoszkolnej, Kraków 1997.
Boekaerts M., Kluczowa rola motywacji i emocji w uczeniu się w szkole, w: Istota uczenia się. Wykorzystanie wyników badań w praktyce, H. Dumont, D. Istance, F. Benavides (red.), Warszawa 2013.
Covey S., 8. Nawyk, Od efektywności do wielkości i odkrycia własnego głosu, Poznań 2005.
Dix P., Jak modelować zachowania uczniów i zarządzać klasą, Warszawa 2013.
Głoskowska-Sołdatow M., Motywacja do uczenia się uczniów w młodszym wieku szkolnym, Warszawa 2016.
Jankowski M., Grywalizacja – wykorzystanie elementów gier do modyfikowania zachowań ludzi, „Nauki Społeczne. Social Sciences” 2013, nr 2(8).
Karbowniczek J., Zintegrowana edukacja wczesnoszkolna z językiem angielskim, Warszawa 2012.
Kupisiewicz Cz., hasło: Metody nauczania, w: Encyklopedia pedagogiczna, Warszawa 1993.
Langier C., Rola nauczyciela w rozwoju aktywności dziecka w młodszym wieku szkolnym, w: Tradycja i nowoczesność w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej, U. Ordon, A. Pękala (red.), Częstochowa 2008,.
A. Marszałek, Metody aktywizujące w kształceniu, w: Encyklopedia Pedagogiczna XXI wieku, proszę podać redaktora, Warszawa 2004.
Mytnik J., W. Glac, Zostań mistrzem gry! Grywalizacja w edukacji, Moduł 1 Podstawowe założenia grywalizacji w edukacji, Kursy internetowe z Operonem, 2016.
Niebrzydowski L., Wpływ motywacji na uczenie się, Warszawa 1972.
Ordon U., Wykorzystanie metod aktywizujących przez nauczycieli przedszkoli i klas I–III – raport z badań, Częstochowa 2015.
Rogers B., Naprawa zachowania, Warszawa 2014.
Siadkowski J., Grywalizacja. Zrób to sam. Poradnik, Warszawa 2014.
Świątek P., Rodzaje gier użytkowych (serious games) oraz ich zastosowanie w edukacji – opis zjawiska, „Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis, Studia de Cultura” 2014.
Uszyńska-Jarmoc J., Rodzaje motywacji w procesie uczenia się przez całe życie – nowe perspektywy teoretyczne i metodologiczne, Białystok 2011.
Zichermann G., Ch. Cunningham, Gamification by Design. Implementing Game Mechanics in Web and Mobile Apps, Sebastopol 2011.
