Misja w misji – jezuici w publicznej radiofonii i telewizji

Abstrakt

Media publiczne odpowiedzialne za ochronę interesu publicznego są depozytariuszem wspólnego dobra. W radiofonii europejskiej to przekonanie ma swoje historyczne korzenie, co wyrażają słowa określające misyjne powinności mediów – „informować, uczyć, bawić”. Towarzyszyły one nie tylko twórcom BBC, znajdziemy je także w pierwszej dekadzie istnienia radia w odrodzonej Polsce. Jednak II wojna światowa i kilkadziesiąt lat komunizmu skutecznie zatrzymały proces tworzenia w naszym kraju sfery mediów publicznych, który w Europie rozpoczął się w pierwszych dekadach ubiegłego stulecia. Dopiero w okresie transformacji ustrojowej, na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku, kształtuje się dualny podział mediów w Polsce (publiczne i prywatne) oraz powraca zagadnienie ich misji. Artykuł podejmuje kwestie realizacji misji publicznego nadawcy w perspektywie religijnych programów w publicznej radiofonii i telewizji. Były one realizowane pod kierunkiem księży jezuitów, którzy tworzyli redakcje katolickie od 1989 roku i stali na ich czele. Ojciec Andrzej Koprowski SJ pełnił obowiązki kierownika nowo powstałej redakcji programów katolickich Telewizji Polskiej w latach w latach 1989–1997. Pierwszym szefem radiowej Redakcji Programów Katolickich był o. Krzysztof Ołdakowski SJ1. Programy religijne w mediach publicznych są elementem realizacji demokratycznych standardów, a więc także misji nadawców publicznych. Mają one między innymi ukazywać życie wspólnot wyznaniowych, odzwierciedlając tym samym panoramę religijną danego kraju, w Polsce jest to głównie obraz Kościoła powszechnego w jego codzienności i świętowaniu. Autorzy programów konfesyjnych uczestniczą w realizacji szczególnych powinności misyjnych, o których mówi ustawa o radiofonii i telewizji w artykule 21.