Aleksandr Dugin, Manifest Wielkiego Przebudzenia i pisma czasu wojny, wstęp i red. Mateusz Piskorski
(Warszawa: Dom Wydawniczy Myśl Polska Sp. z o.o., 2022), ss. 194.
Abstrakt
Aleksandr Gielewicz Dugin bardzo często w polskich mediach jest przedstawiany jako ideolog Kremla. Podkreśla się jego silny wpływ na prezydenta Federacji Rosyjskiej Władimira Putina (1999–2008 i od 2012), nazywa się go „głównym ideologiem Putina”, „mózgiem Putina”, „współczesnym Rasputinem” czy „najniebezpieczniejszym filozofem świata”1. Przy tak przedstawianym wizerunku nie dziwi fakt, że postać ta wzbudza dużo emocji, o czym świadczy negatywna reakcja polskich polityków, środowiska naukowego i części społeczeństwa na recenzowaną książkę. W październiku 2022 roku niemal w ostatniej chwili została odwołana jej promocja przez władze Gdańskiej Szkoły Wyższej, a dyskusja o tym, kto promuje rosyjskiego filozofa i w jakim celu, długo była obecna w przestrzeni publicznej. Oczywiście nie była to jedyna tego typu sytuacja.
Bibliografia
Dugin Aleksandr, Manifest Wielkiego Przebudzenia i pisma czasu wojny, wstęp i red. Mateusz Piskorski (Warszawa: Dom Wydawniczy Myśl Polska Sp. z o.o., 2022).
Dugin Aleksandr, Osnowy geopolitiki. Geopoliticzeskoje buduszczeje Rossii (Moskwa: Arktogeja-Center, 1997).
Dugin Aleksandr, Podstawy geopolityki, wstęp i red. Mateusz Piskorski (Warszawa: Dom Wydawniczy Myśl Polska Sp. z o.o., 2022).
Bäcker Roman, „Recenzja: Aleksandr Dugin, Manifest Wielkiego Przebudzenia i pisma czasu wojny”, Myśl Polityczna. Political Thought 1/17 (2023): 171–176.
Delong Marek, „«Ruski mir» jako narzędzie rosyjskiej ekspansji geopolitycznej na terytorium Ukrainy”, Przegląd Geopolityczny 33 (2020): 50–64.
Eberhardt Piotr, „Koncepcje geopolityczne Aleksandra Dugina”, Przegląd Geograficzny 82/2 (2010): 221–240.
Kwiatkowski Sebastian, „Czy Putin «mówi Duginem»? Porównanie myśli politycznej Aleksandra Dugina z myślą Władimira Putina w świetle radykalizacji światopoglądu prezydenta Federacji Rosyjskiej”, Dialogi Polityczne 35 (2023): 61–80.
Sykulski Leszek, „Koncepcja Radykalnego Podmiotu i «czwarta teoria polityczna» Aleksandra Dugina w kontekście bezpieczeństwa Polski i Unii Europejskiej”, Przegląd Geopolityczny 8 (2014): 229–242.
Wojnowski Michał, „Aleksandr Dugin a resorty siłowe Federacji Rosyjskiej. Przyczynek do badań nad wykorzystaniem geopolityki przez cywilne i wojskowe służby specjalne we współczesnej Rosji”, Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego 10 (2014): 11–37.
Wrzosek Marek, „Polityczno-militarne uwarunkowania rosyjskiej «Wojskowej Operacji Specjalnej» w Ukrainie”, Problemy Techniki Uzbrojenia 167/5 (2023): 9–31.
Diec Joachim, „Makronacjonalizm geopolityczny Aleksandra Dugina”, w Nacjonalizmy różnych narodów. Perspektywa politologiczno-religioznawcza, red. Bogumił Grott, Olgierd Grott (Kraków: Księgarnia Akademicka, 2012), 429–448.
Copyright (c) 2025 Uniwersytet Ignatianum w Krakowie
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Rocznik przyjmuje do druku wyłącznie materiały, które nie wchodzą w żaden konflikt interesów, żaden konflikt z prawem autorskim itp. Redakcja prowadzi działania przeciw: plagiatom, ghostwriting1, guest/honorary authorship2 itp. Autor pracy zbiorowej, który jest pierwszy na liście, bierze na siebie odpowiedzialność i ma obowiązek przedstawić wkład wszystkich współautorów. Jeśli publikacja powstała dzięki dedykowanym środkom finansowym, należy ujawnić to np. w Podziękowaniu, przypisie itp. Ew. przedruki wymagają jawnego zgłoszenia i okazania odpowiedniego pozwolenia wydawniczego. Autorzy / Recenzenci nierzetelni narażają się na reakcję właściwą stosownym instytucjom.
______
1 Ma to miejsce, gdy osoba mająca istotny wkład jest pominięta na liście Autorów czy w Podziękowaniu.
2 Zachodzi, gdy na liście autorskiej pojawia się osoba mająca znikomy/żaden udział w pracy.
