Polski medyk-„padewczyk” jako wzorzec człowieka uczonego w epoce nowożytnej i jego recepcja na ziemiach I Rzeczypospolitej

Słowa kluczowe: medycyna, uczeni, uniwersytet, Padwa, traktaty medyczne, relacje polsko-włoskie, wzorce osobowe

Abstrakt

Celem artykułu jest przybliżenie czytelnikowi zagadnień związanych z procesem kształtowania się polskiej elity intelektualnej w epoce nowożytnej. Autor podjął się analizy tego zjawiska na podstawie badań dotyczących środowiska lekarskiego, z którego wywodziło się wielu znakomitych uczonych – zajmujących się nie tylko medycyną, ale mających również niebagatelny wpływ na rozwój kultury na obszarze I Rzeczypospolitej. Zgodnie z tezą przyjętą przez autora, obecną również w literaturze przedmiotu, w owym gronie adeptów ars medica szczególne miejsce należy przyznać tym, którzy w poszukiwaniu wiedzy dotarli do miasta położonego nad kanałem Bacchiglione. Padwa – o niej bowiem mowa – stała się w ciągu kilku stuleci, poczynając od renesansu do epoki oświecenia, miejscem imponującego postępu w zakresie nauk przyrodniczych (w tym medycznych). Nie budzi więc zdziwienia współczesnych badaczy fakt, że wśród studentów tamtejszego uniwersytetu znalazła się całkiem duża liczba przybyszy z ziem polsko-litewskich. Dzieła pozostawione przez znamienitych absolwentów słynnego Gymnasium Patavinum są dla autora nie tylko świadectwem przeszłości. Stanowią również pretekst do zwrócenia uwagi na zagadnienie formowania wzorca osobowego uczonego na podstawie życiorysów i dokonań lekarzy-intelektualistów. Przyjmując taką perspektywę, nie sposób nie odnieść się także do relacji, które nawiązywali nasi uczeni ze swymi mistrzami w okresie nauki na uniwersytecie. Sygnały głębokiego szacunku dla padewskich profesorów odnajdujemy bowiem w wydawanych przez polskich medyków traktatach. Wzmianki, dedykacje, ale przede wszystkim zauważalna ciągłość idei oraz przekonanie o moralnej wartości wykonywanej pracy i ciągłego poszerzania posiadanej wiedzy, które do dziś odnajdujemy w opublikowanych tekstach polskich „padewczyków”, są wskazówką dla wszystkich zainteresowanych inspiracjami wybitnych naukowców, żyjących na ziemiach I Rzeczypospolitej od XVI do XVIII stulecia.

Bibliografia

Erazm z Rotterdamu, Pochwała głupoty, przeł. i objaśnił Edwin Jędrkiewicz (Wrocław: Zakład im. Ossolińskich. Wydawnictwo PAN, 1953).

Górnicki Łukasz, O elekcyi, wolności, prawie i obyczajach polskich rozmowa Polaka z Włochem dzieło Łukasza Górnickiego (Sanok: Wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego, 1855).

Marcin z Urzędowa, Herbarz polski, to iest o przyrodzeniu zioł i drzew rozmaitych y innych rzeczy do lekarztw należących, księgi dwoje (Kraków: w Drukarni Łazarzowej, 1595). Szymon z Łowicza, Enchiridion medicinae pro tyrunculis huius artis, quam compe[n]diosissime (Cracouiae: in officina Ungleriana, 1537).

Mercuriale Girolamo, De Morbis Puerorum Tractatus Locupletissimi, Variaq[ue]; doctrina referti non folúm Medicis, verumetiam Philosophis magnopere utiles; / Ex ore Excellentissimi Hieronymi Mercurialis Foroliuiensis Medici clarissimi diligenter excepti, atque in Libros tres digesti ; Opera Iohannis Chrosczieyoioskij (Wenecja: Meietti, Paolo. Druk, 1583).

Oczko Wojciech, Cieplice (Kraków: w Drukarniey Lazarzowey […], [po 10 VII] 1578).

Oczko Wojciech, Przymiot (Kraków: w Drukarniey Lazarzowey […], 1581).

Oczko Wojciech, Przymiot i Cieplice. Opatrzone Życiorysem i oceną stanowiska naukowego W. Oczki / przez Edwarda Klinka ; oraz rozprawą O języku dzieł / przez Ad. Ant. Kryńskiego. Wyd. jubileuszowe (Warszawa: Tow. Lekarskie Warszawskie, 1881).

Sebastian Petrycy z Pilzna, Instrvctia abo navka, iak się sprawowac czasv moru : w ktorey się zamyka 1. ochrona […], 2. leczenie […] / dla prostych napisana, krom discursow przez doc. Sebastyana Petrycego medyka (Kraków: w drukarni Mikołaia Loba, 1613).

Sebastian Petrycy z Pilzna, Przydatki do Ekonomiki i Polityki Arystotelesowej, oprac. Wiktor Wąsik, wstępem poprz. Konstanty Grzybowski (Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1956).

Sebastian Petrycy z Pilzna, Przydatki do Etyki Arystotelsowej, oprac. Wiktor Wąsik, wstępem poprz. Konstanty Grzybowski (Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1956).

Struś Józef, Sphygmicae artis Iam mille dvcentos annos perditae et desideratae libri V. a Iosepho Strvthio Posnaniense medico recens conscripti […], (Basileae: per Joannem Oporinum, 1555).

Sykst Erazm, O Cieplicach we skle: ksiąg troie. Przez Erasma Syxta philozophiey y medycyny doktora napisanych (Zamość: w Drukarni Akademiey drukował Chrzystoph Wolbramczyk, 1617).

Syreński Szymon, Zielnik Herbarzem z ięzyka Łacinskiego zowią To iest Opisanie własne imion, kształtu, przyrodzenia, skutkow, y mocy Zioł wszelakich Drzew Krzewin y korzenia ich, Kwiatu, Owocow, Sokow Miasg, Zywic y korzenia do potraw zaprawowania Takze Trunkow, Syropow, Wodek Lekiwarzow, Konfektow […] pilnie zebrane a porządnie zapisane przez D. Simona Syrennivsa (Cracoviae: w Drukarni Bazylego Skalskiego, 1613).

Barry Jonathan, Bigotti Fabrizio, Santorio Santori and the Emergence of Quantified medicine, 1614–1790. Corpuscularianism, Technology and Experimentation (Cham: Palgrave Macmillan, 2021).

L’Università di Padova. Otto secoli di storia, a cura di Piero del Negro (Padova: Signumpadova editrice, 2002).

Lenart Mirosław, Miles pius et iustus. Żołnierz chrześcijański katolickiej wiary w kulturze i piśmiennictwie dawnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.) (Warszawa: Instytut Badań Literackich PAN, 2009).

Świderska-Włodarczyk Urszula, Homo nobilis: wzorzec szlachcica w Rzeczypospolitej XVI i XVII wieku (Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2017). Szumowski Władysław, Historia medycyny filozoficznie ujęta, wyd. czwarte, poprawione i uzupełnione (Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki, 2008).

Baker Sheila, „Painting the Plague”, w Plague Image and Imagination from Medieval to Modern Times, ed. Christos Lynteris (London: Palgrave Macmillan Cham, 2021), 37–67.

Lenart Mirosław, „Wzorce osobowe doby potrydenckiej w perspektywie idei walki”, w Formowanie kultury katolickiej w dobie potrydenckiej: powszechność i narodowość katolicyzmu polskiego, red. Justyna Dąbkowska-Kujko (Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2017), 351–387.

Mandressi Rafael, „Sekcje zwłok i anatomia”, w Historia ciała. Od renesansu do oświecenia, red. Georges Vigarello (Gdańsk: Wydawnictwo słowo/obraz terytoria, 2005), 283–301.

Pieczyński Maciej, „Boś szlachcic: wzorce i antywzorce szlacheckie w poezji późnego baroku”, w Wzorce osobowe w dawnej literaturze i kulturze polskiej, red. Bernadetta M. Puchalska-Dąbrowska, Elżbieta A. Jurkowska (Białystok: Wydawnictwo Prymat, 2018), 255–267.

Włodarski Maciej, „Medycy i śmierć w utworach renesansowych”, w Literatura renesansowa w Polsce i Europie. Studia dedykowane Profesorowi Andrzejowi Borowskiemu, red. Jakub Niedźwiedź (Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016), 437–450.

Bieńkowski Tadeusz, „Aspekty edukacji staropolskiej (stanowe modele życia i wzory osobowe)”, Rozprawy z Dziejów Oświaty 41 (2002): 7–29.

Kłoczowski Jerzy, „Kler katolicki w Polsce średniowiecznej: problem pochodzenia i dróg awansu”, Kwartalnik Historyczny 88/4 (1981): 923–938.

Tazbir Janusz, „Wzorce osobowe szlachty polskiej w XVII wieku”, Kwartalnik Historyczny 83/4 (1976): 784–797.

Tygielski Wojciech, „Patavium virum me fecit. Padova come luogo di formazione delle antiche élite polacche”, Italica Wratislaviensia 12 (2021): 21–46.

Zemanek Alicja, „Z dziejów botaniki renesansu – padewskie inspiracje polskich zielnikarzy”, Kwartalnik Historii Nauki i Techniki 41/1 (1996): 31–58.

Opublikowane
2025-06-25
Jak cytować
Marchel, S. (2025). Polski medyk-„padewczyk” jako wzorzec człowieka uczonego w epoce nowożytnej i jego recepcja na ziemiach I Rzeczypospolitej. Rocznik Filozoficzny Ignatianum, 31(2), 205-222. https://doi.org/10.35765/rfi.2025.3102.14
Dział
Związki polskich elit z kulturą Republiki Weneckiej