Edukacja klasyczna drogą ku prawidłowemu myśleniu i słusznemu działaniu – o jej narzędziach i macierzy kulturowej
Abstrakt
Celem niniejszego tekstu jest próba opisania najtrwalszego z metaprogramów edukacyjnych ukształtowanych w naszym kręgu kulturowym, nazywanego edukacją klasyczną. Wskażemy zdumiewającą trwałość formuły edukacji, którą Grecy nazywali paideią, a Rzymianie – humanitas. Przyjrzymy się temu, jaką drogę przeszły owe praktyki szkolne, poczynając od ich narodzin w starożytnej Grecji, do ich rozwiniętej, w komplet siedmiu sztuk wyzwolonych, postaci. Pokrótce opiszemy narzędzia służące usprawnieniu władz intelektualnych człowieka, których dostarczyła nam ta forma edukacji. Pokażemy też fundament oraz strukturę edukacji klasycznej, wpisując w nią również to, co nazwaliśmy macierzą kulturową, tj. kanon autorów. W tekście tym spróbujemy się zmierzyć z błędnymi, naszym zdaniem, wyobrażeniami dotyczącymi rozumienia edukacji klasycznej. Chociażby tymi, które zdają się przeakcentowywać jej komponent historyczno-filologiczny, zapoznając aspekt propedeutyczny względem wiedzy całościującej i wymiaru mądrościowego, do którego prowadzić miała taka edukacja. Wskażemy także na moment zerwania, z którym mamy do czynienia w dziejach edukacji europejskiej – było to zapoznanie orientacji metafizycznie i teologicznej i powiązana z tym utrata fundamentu antropologicznego, harmonijnie łączącego aspekt biologiczny, rozumność oraz wymiar życia społecznego wynikającego z ludzkiej natury. W sytuacji trwającego od dawna poszukiwania innej niż encyklopedyczna zasady wykształcenia ogólnego to właśnie edukacja klasyczna jawi się jako właściwa droga do prawidłowego myślenia i słusznego działania, a jej implementacja do współczesnych realiów edukacyjnych jest możliwa, a nawet konieczna. Tekst ten stoi na pograniczu historii i filozofii wychowania. Te dwa aspekty widoczne są zarówno w odniesieniu do zastosowanej metody, jak i w wykorzystanej bibliografii (przywołane zostały tylko te pozycje, które bezpośrednio zostały wykorzystane podczas przygotowywania tego artykułu).
Bibliografia
Arystoteles, Etyka nikomachejska (Warszawa: PWN, 1983). Arystoteles, Polityka (Wrocław: PWN, 2006).
Arystoteles, Retoryka. Retoryka dla Aleksandra. Poetyka (Warszawa: PWN 2008). Augustyn, De cura pro mortuis gerenda (Turnhout: Brepols Publishers, 2010). Augustyn, De doctrina christiana (Warszawa: PAX, 1989).
Breviarium kanonu kultury. Dobro w sztuce życia Europy łacińskiej. Honeste vivere, t. 2, red. Paweł Milcarek (Dębogóra: Wydawnictwo Dębogóra, 2024). Breviarium kanonu kultury. Literatura Europy Łacińskiej. Decorum, t. 1, red.
Paweł Milcarek (Warszawa: Ośrodek Rozwoju Edukacji we współpracy z Wydawnictwem Dębogóra, 2022).
Breviarium kanonu kultury. Sapientia, t. 3, red. Paweł Milcarek (Dębogóra: Wydawnictwo Dębogóra, 2025).
Cassiodori Senatoris Variae, MGH AA XII, ed. T. Mommsen, Berolini 1894, w Variae (I–XII), oprac. Monika Ożóg, Henryk Pietras SJ, Synody i Kolekcje Praw, t. XI (Kraków: Wydawnictwo WAM, 2017).
Cicero Marek Tullius, De inventione [O inwencji retorycznej] (Warszawa: Instytut Badań Literackich, 2013).
Cicero Marek Tullius, De oratore [O mówcy] (Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki, 2010).
Cicero Marek Tullius, Epistulae ad Atticum (Berlin: De Gruyter, 2012), w Listy do Attyka (Wrocław: Instytut Studiów Klasycznych, Śródziemnomorskich i Orientalnych Uniwersytetu Wrocławskiego, 2017).
Cicero Marek Tullius, Tusculanae disputationes (Torino: M. Giusta, 1984), w Rozmowy tuskulańskie i inne pisma (Warszawa: Agora–PWN, 2010).
Fontaine Jacques, Isidore de Séville et la culture classique dans l’Espagne wisigothique, t. 1-3 (Paris: Etudes augustiniennes, 1959–1983).
Fontaine Jacques, Isidore de Séville. Genèse et originalité de la culture hispanique au temps de Wisigoths (Turnhout: Brepols Publishers, 2001).
Kasjodor. Pisma wybrane (Studia o Kasjodorze), oprac. ks. Marek Starowieyski, ks. Mikołaj Lohr (Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki, 2002).
Platon Fajdros (Warszawa: Unia Wydawnicza „Verum”, 2006). Platon, Prawa (Kęty: Wydawnictwo Marek Derewiecki, 2017).
Seneca, Epistulae morales ad Lucilium [Seneka Lucjusz Anneusz, Listy moralne do Lucyliusza (Warszawa: PWN, 1961)].
Sobieski Jan, „Instrukcje synom do Krakowa i Paryża (1640, 1645)”, w Dorota Żołądź-Strzelczyk, Małgorzata E. Kowalczyk (red.), Ojcowskie synom przestrogi. Instrukcje rodzicielskie (XVI–XVII w.) (Wrocław: Wydawnictwo Chronicon, 2017), 277–324.
Benner Dietrich, Pedagogika ogólna. Wprowadzenie do myślenia i działania pedagogicznego w ujęciu systematycznym i historyczno-problemowym (Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, 2015).
Błaszczyk Ilona, Seneka o wychowaniu w rodzinie rzymskiej (Bydgoszcz: Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego, 2003).
Bod Rens, Historia humanistyki. Zapomniane nauki (Warszawa: Aletheia, 2013). Brożek Mieczysław, Źródła do średniowiecznej teorii wykładu literatury (Warszawa: PWN, 1989).
Cardini Franco, Cassiodoro il Grande. Roma, i barbari e il monachesimo (Milano: Jaca Book, 2009).
Curtius Ernst Robert, Literatura europejska i łacińskie średniowiecze (Kraków: Universitas, 2009).
Człowiek Grecji, red. Jean-Pierre Vernant (Warszawa: Świat Książki, 2000). De Corte Marcel, Rozum w śmiertelnym niebezpieczeństwie (Andegavenum: bmw, 2024).
Górecki Artur, Formowanie człowieka. Szkice o edukacji (Dębogóra: Wydawnictwo Dębogóra, 2025).
Górecki Artur, Jakiej zasady programowej potrzebuje polska szkoła? (Warszawa: Ordo Iuris Cywilizacja, 2024).
Grant Edward, Średniowieczne podstawy nauki nowożytnej (Poznań: Prószyński i S-ka, 1996).
Hadot Pierre, Czym jest filozofia starożytna? (Warszawa: Aletheia, 2018). Hejnicka-Bezwińska Teresa, Pedagogika ogólna (Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, 2008).
Historia wychowania, red. Łukasz Kurdybacha, t. 1 (Warszawa: PWN, 1967). Jaeger Werner, Paideia. Formowanie człowieka greckiego (Warszawa: Fundacja Aletheia, 2021).
Jaeger Werner, Wczesne chrześcijaństwo i grecka Paideia (Bydgoszcz: Homini, 2002).
Kot Stanisław, Historia wychowania, t. 1 (Warszawa: Wydawnictwo „Żak”, 1996). Kunowski Stefan, Podstawy współczesnej pedagogiki (Warszawa: Wydawnictwo Salezjańskie, 2000).
Le Goffe Jacques, Czas uświęcony. Jakub de Voragine i „Złota Legenda” (Warszawa: Oficyna Wydawnicza VOLUMEN 2020).
Leclercq Jean, Miłość nauki a pragnienie Boga (Kraków: Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec, 2022).
Ledzińska Anna, Gramatyka wobec sztuk wyzwolonych w pismach Izydora z Sewilli. Origo et fundamentum liberalium litterarum (Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 2014).
Lewis Clive Staples, Odrzucony obraz (Kraków: Znak, 1995).
Litak Stanisław, Historia wychowania. Do Wielkiej Rewolucji Francuskiej, t. 1 (Kraków: Wydawnictwo WAM, 2010).
MacIntyre Alasdair, Dziedzictwo cnoty. Studium z teorii moralności (Warszawa: PWN, 1996).
Marrou Henri-Irénée, Historia wychowania w starożytności (Warszawa: Aletheia, 2023).
Michałowska Teresa, Średniowieczna teoria literatury w Polsce (Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2016).
Pedagogika ogólna. Tradycja – teraźniejszość – nowe wyzwania, red. Teresa Hejnicka-Bezwińska (Bydgoszcz: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 1995).
Pieper Josef, Scholastyka (Warszawa: PAX, 2000).
Retoryka w XV stuleciu, red. Frankowska-Terlecka Małgorzata (Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988).
Senior John, Upadek i odbudowa kultury chrześcijańskiej (Dębogóra: Wydawnictwo Dębogóra, 2021).
Śliwerski Bogusław, Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości (Kraków: Impuls, 2013).
Tatarkiewicz Władysław, Historia estetyki, t. 1 (Warszawa: PWN, 2009). Turasiewicz Romuald, Studia nad pojęciem „kalos kagathos” (Warszawa–Kraków: PWN; nakładem Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1980).
Ullmann Walter, Średniowieczne korzenie renesansowego humanizmu (Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1985).
W trosce o integralne wychowanie, red. Marian Nowak, Tomasz Ożóg, Alina Rynio (Lublin: Wydawnictwo KUL, 2003).
Woroniecki Jacek, Katolicka etyka wychowawcza, t. 1–3 (Lublin: Wydawnictwo KUL, 2013.
Woroniecki Jacek, Wychowanie człowieka (Kraków: Znak, 1961).
Zieliński Tadeusz, Starożytność antyczna a wykształcenie klasyczne (Zamość: Zygmunt Pomarański i Spółka, 1920).
Ziomek Jerzy, Retoryka opisowa (Wrocław: Ossolineum, 1990).
Górecki Artur, „Relacja mistrz i uczeń”, w Wzory i autorytety młodzieży, red. Mirosław Rewera (Warszawa: Instytut Badań Edukacyjnych, 2023), 213–228. Piaget Jean, „Jan Amos Komeński (1592–1670)”, w Myśliciele o wychowaniu, t. 1, red. Czesław Kupisiewicz, Irena Wojnar (Warszawa: Polska Oficyna Wydawnicza „BGW”, 1996), 438–463.
Spillner Bernd „Das Interesse der Linguistik an Rhetorik”, w Heinrich Plett (red.), Rhetorik. Kritische Positionen zum Stand der Diskussion (München: Wilhelm Fink Verlag, 1977), 93–108.
Wesoły Marian, „Platona Gorgiasz – kompozycja dramatyczna, zarzewie agonu i sokratejska wymowa”, w Artur Pacewicz (red.), Kolokwia Platońskie ΓΟΡΓΙΑΣ (Wrocław: Atut Oficyna Wydawnicza, 2009), 14–25.
Adamska-Osada Aleksandra, „Teologiczna myśl o muzyce w traktacie De ordine św. Augustyna”, Perspektiva. „Legnickie Studia Teologiczno-Historyczne” 2006, R. V, nr 1: 5–15.
Barthes Roland, „L’ancienne rhétorique. Aide-mémoire”, Communications 16 (1970): 172–223.
Górecki Artur, „Skazani na przypadkowość?”, Christianitas 58 (2014): 17–37.
Jaroszyński Piotr, „Kalokagathia”, Człowiek w Kulturze 2 (1994): 31–42. Kaczmarkowski Michał, „Starożytna retoryka poprzedniczka lingwistyki tekstu”, Roczniki Humanistyczne, t. 36, z. 3 (1988): 13–28.
Kadłubek Zbigniew, „Ewangelia i gramatyka”, Tygodnik Powszechny 44 (2009). Karpowicz-Zbińkowska Antonina, „Muzyka jako sztuka wyzwolona”, Edukacja, nr 4(163) (2022): 63–72.
Kwasniewski Peter, „Sztuki wyzwolone we współczesnej edukacji – przykład amerykański”, w: Edukacja 4(159) (2021): 39–53.
Lichański Jakub Z., „Myślenie o retoryce”, Teksty Drugie 1-2 (2002): 277–294.
Mikiewicz Piotr, „Oblicza socjologii edukacji – w stronę syntetycznego modelu analiz”, Edukacja 3(142) (2017): 5–19.
Milcarek Paweł, „Edukacja dla sprawności umysłu i woli”, Edukacja 4(159) (2021): 5–14.
Milcarek Paweł, „Tezy o edukacji klasycznej dla cywilizacji chrześcijańskiej”, Christianitas 58 (2014): 6–14.
Ryszkiewicz Mirosław, „Retoryka (klasyczna) vs retoryczność (ponowoczesna). Analiza retoryczna polemiki naukowej. Przypadek Jakuba Z. Lichańskiego i Michała Rusinka”, Studia Poetica 7 (2019): 38–54.
Bartyzel Jacek, Lektur „zestaw obowiązkowy”, http://www.legitymizm.org/lek- tury-obowiazkowe (dostęp: 13.06.2024).
Jaroszyński Piotr, Paideia, http://ptta.pl/pef/pdf/p/paideia.pdf (dostęp: 11.06.2024).
Lista lektur szkolnych 2024/2025, https://lustrobiblioteki.pl/2024/06/lista-lektur-szkolnych-w-roku-szkolnym-2024-2025-licea-i-technika/ (dostęp: 09.03.2025).
Copyright (c) 2025 Uniwersytet Ignatianum w Krakowie

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Rocznik przyjmuje do druku wyłącznie materiały, które nie wchodzą w żaden konflikt interesów, żaden konflikt z prawem autorskim itp. Redakcja prowadzi działania przeciw: plagiatom, ghostwriting1, guest/honorary authorship2 itp. Autor pracy zbiorowej, który jest pierwszy na liście, bierze na siebie odpowiedzialność i ma obowiązek przedstawić wkład wszystkich współautorów. Jeśli publikacja powstała dzięki dedykowanym środkom finansowym, należy ujawnić to np. w Podziękowaniu, przypisie itp. Ew. przedruki wymagają jawnego zgłoszenia i okazania odpowiedniego pozwolenia wydawniczego. Autorzy / Recenzenci nierzetelni narażają się na reakcję właściwą stosownym instytucjom.
______
1 Ma to miejsce, gdy osoba mająca istotny wkład jest pominięta na liście Autorów czy w Podziękowaniu.
2 Zachodzi, gdy na liście autorskiej pojawia się osoba mająca znikomy/żaden udział w pracy.