Philip Plantamour

od sekretarza George’a Stepneya do dyplomaty Augusta II

Abstract

Analiza postaci Philipa Plantamoura, francuskiego hugenota zmuszonego odwołaniem edyktu nantejskiego do opuszczenia ojczyzny, ma na celu uzupełnienie pewnej luki w historiografii europejskiej i polskiej zarazem, związanej z jego biografią, szczególnie działalnością najpierw w służbie angielskiej, a potem saskiej. Niniejszy artykuł jest próbą stworzenia biogramu oraz odtworzenia kariery dyplomatycznej Philipa Plantamoura. Materiał źródłowy jest niezwykle rozproszony, a kolekcja rękopisów sygnowanych przez Plantamoura w większości znajduje się w kilku brytyjskich instytucjach naukowych – The National Archives in Kew (London), The British Library, Kent History and Library Center oraz Hauptstaatsarchiv Dresden. Philip Plantamour osiedlił się w Berlinie, gdzie poznał George’a Stepneya, u którego zaczął pracować w charakterze sekretarza. Tym samym rozpoczął swoją działalność dla dyplomacji angielskiej. Po wyjeździe Stepneya do Wiednia w 1703 roku Plantamour przeszedł na służbę Augusta II, u którego pracował do końca życia. Powierzone mu zadania w ramach administracji ambasady angielskiej w Berlinie realizował rzetelnie i cieszył się również dużym zaufaniem ambasadora Stepneya, który wyrażał się o nim z uznaniem. Podobnie dobrze oceniano jego późniejszą pracę w saskim korpusie dyplomatycznym. Przejście pod skrzydła Augusta II zagwarantowała mu nie tylko sumienność i skrupulatność w wykonywanych obowiązkach, ale także osobista znajomość z królem polskim oraz Jakubem Henrykiem Flemmingiem.