Zarządzanie międzykulturowe w organizacjach edukacyjnych

Abstrakt

Kapitał ludzki jest wyróżniającym się czynnikiem dla konkurencyjno­ści dowolnego kraju. Potwierdza to decydującą rolę edukacji w podnosze­niu narodowego dobrobytu gospodarczego i społecznego w przestrzeni mię­dzynarodowej. Reformowanie krajowego systemu szkolnictwa wyższego prowadzone jest w kierunku nowego wsparcia zarządzania edukacją, zarzą­dzania uczelniami, finansowania działalności naukowej i międzykultu­rowych interakcji uczelni z osobowościami, kulturami i biznesem. W tym kontekście większość organizacji edukacyjnych staje się organizacjami wie­lokulturowymi i wielonarodowymi. Dlatego właśnie uniwersytety jako prze­strzenie międzykulturowe są przedmiotem niniejszego opracowania. Współ­czesne uniwersytety stoją przed wieloma wyzwaniami, w tym przed zadaniem pozostania intelektualnie i kulturowo wiarygodnymi w szybko zmieniającym się świecie, kwestią przygotowania studentów do konkurowania na globalnym rynku pracy i interakcji z ludźmi z innych grup etnicznych, religijnych, kultu­rowych, narodowych i geograficznych. Zdefiniowano różne podejścia do poję­cia „zarządzania międzykulturowego w organizacjach edukacyjnych” i ziden­tyfikowano zasoby do jego doskonalenia w systemie szkolnictwa wyższego. Biorąc pod uwagę, że na zarządzanie międzykulturowe składają się kompe­tencje międzykulturowe, dokładnie przeanalizowano pojęcie kompetencji międzykulturowych. Stwierdzono, że zarządzanie międzykulturowe, oparte na różnych wymiarach wiedzy, postaw, zdolności i umiejętności, jest zasadni­czo definiowane jako zdolność do skutecznej komunikacji i wysokiej efektyw­ności organizacji we współpracy z innymi kulturami.