Ekologia mediów i teologia: (nowe?) perspektywy i propozycje badawcze
Recenzja: Soukup, P.A. (2022). A Media Ecology of Theology. Communicating Faith throughout the Christian Tradition. Waco: Baylor University Press, ss. 232.
Abstrakt
Paul A. Soukup S.J., jezuita i wykładowca na amerykańskim Santa Clara Univeristy, od wielu lat zajmujący się problematyką mediów i teologii oraz ich wzajemnymi zależnościami, polskiemu czytelnikowi może być znany z wydanej kilkanaście lat temu książeczki Wrócić do raju… (wyd. ang.: 2006; wyd. pol.: 2010) zawierającej rozważania, które „powstały w okresie Wielkiego Postu, w oparciu o teksty biblijne z tego właśnie okresu liturgicznego” (Soukup, 2010, s. 8). Ramą dla refleksji inspirowanej medytacją ignacjańską jest szeroko pojmowane zagadnienie komunikacji: „samokomunikacji” Boga, czyli „samokomunikacji materialnej w stworzeniu i samokomunikacji werbalnej w objawieniu” (Soukup, 2010, s. 7), komunikacji Boga z człowiekiem, człowieka z Bogiem i wreszcie komunikacji człowieka z innymi ludźmi.
Bibliografia
Campbell, H.A. (2010). When Religion Meets New Media. London: Routledge.
Corey, A. (2016). On the Roots of Media Ecology: A Micro-History and Philosophical Clarification. Philosophies, 1(2), 126–132. DOI: 10.3390/philosophies1020126
Farrell, T.. (2022). Paul A. Soukup's 2022 Book A Media Ecology of Theology, and Walter J. Ong's Thought. Pozyskano z: The University of Minnesota Digital Conservancy, https://hdl.handle.net/11299/250215 (dostęp: 14.03.2023).
Gibson, J. J. (1979). The Ecological Approach to Visual Perception. London: Hough- ton Mifflin.
Hart, C.W. (2014). Faith Development Theory. W: D.A. Leeming, D.A. (red.) Encyclopedia of Psychology and Religion. Boston: Springer. DOI: 10.1007/978-1-4614-6086-2_229
Helland, C. (2000). Online-Religion/Religion-Online: Virtual Communities. W: J. K. Hadden, D. E. Cowan (red.), Religion on the Internet. Research Prospects and Promises, Amsterdam: JAI.
Hilkert, M.C. (1997). Naming Grace. Preaching and the Sacramental Imagination. New York: Continuum.
Islas, O., Bernal, Juan D. (2016). Media Ecology: A Complex and Systemic Metadiscipline. Philosophies, 1(3), 190–198. DOI: 10.3390/philosophies1030190
Jakubowicz, K. (2011). Nowa ekologia mediów. Konwergencja a metamorfoza. Warszawa: Poltext.
Japola, J. (2011). Nowe wydanie – uwagi tłumacza. W: W.J. Ong. Oralność i piśmienność : słowo poddane technologii. Przeł. wstęp i red. nauk. J. Japola. Warszawa : Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Kowalski, M. (2016). Retoryka i socjoretoryka w lekturze tekstów Nowego Testamentu. Cz. 1: Retoryka i nowe podejście do tradycji ustnej, The Biblical Annals 6(4), 611–654.
Laskowska, M., Marcyński, K. (2019). Media Ecology – (Un)necessary Research Perspective in Communication and Media Studies. Mediatization Studies (3). DOI: http://dx.doi.org/10.17951/ms.2019.3.53-68
Lum, C. M. K. (red.). (2006). Perspectives on culture, technology, and communication: The media ecology tradition. Cresskill, NJ: Hampton Press.
Marcyński, K. (2016). Komunikacja religijna i media. Kraków: Wydawnictwo PETRUS.
Media Ecology Association. Pozyskano z: https://www.media-ecology.org/ (dostęp: 12.09.2023).
Migliore, D. (2023). Faith Seeking Understanding. An Introduction to Christian Theology. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids.
Nystrom, C. (1973). Towards a science of media ecology: The formulation of integrated conceptual paradigms for the study of human communication systems (Unpublished doctoral dissertation). New York University, New York.
Ong, W.J. (1992). Faith and Contexts. Vol. 1-2. Atlanta: Scholars Press.
Ong, W.J. (2009). Osoba, świadomość, komunikacja. Antologia. Wybór, wstęp, przekł. i oprac. J. Japola. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Pelikan J. (1971). The Emergence of the Catholic Tradition (100–400). The Christian Tradition: A History of the Development of Doctrine, vol. l. Chicago: Univer- sity of Chicago Press.
Pelikan, J. (1971). The Emergence of the Catholic Tradition (100–400). The Christian Tradition. A History of the Development of Doctrine, Vol. l. Chicago: University of Chicago Press.
Postman, N. (1970). The reformed English curriculum. W; A. C. Eurich (red.), High school 1980. The shape of the future in American secondary education. New York, NY: Pitman.
Rahner, K. (1978). Foundations of Christian Faith. Trans. William V. Dych. New York: Crossroad.
Siuda, P. (2010). Religia a internet. O przenoszeniu religijnych granic do cyberprzestrzeni. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Soukup, P. (1983). Communication and Theology. Introduction and Review of the Literature. London: World Association for Christian Communication.
Soukup, P. (2013). A Media Ecology of the King James Version. Translation 3, 151–172.
Soukup, P. (2006). Out of Eden. Seven Ways God Restores Blocked Communication. b.m.w.: Pauline Books & Media.
Soukup, P. (2010). Wrócić do raju… i znów umieć ze sobą rozmawiać. 7 kroków do odnowienia komunikacji. Katowice: Księgarnia św. Jacka Sp. zo.o.
Soukup, P. (2019). Some past meetings of communication, theology, and media theology. Kultura – Media – Teologia, 38, 25–46.
Soukup, P. (2023). Theology and Communication. W: J. Cohen, P. Soukup, The Handbook of Religion and Communication. Oxford: John Willey & Sons Ltd.
Strate, L. (2017). Media ecology. An approach to understanding the human condition. New York: Peter Lang Publishing, Inc.
Szpunar, M. (2014). Nowa ekologia mediów. Studia Humanistyczne AGH 13(1), 135–141. DOI: dx.doi.org/10.7494/human.2014.13.1.135
Żurek, S. (2002). Ekologia medialna – rozmowa z prof. dr. hab. Leonem Dyczewskim OFMConv (KUL). Zeszyty Szkolne, 7–11.
Copyright (c) 2024 Perspektywy Kultury
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.