Reakcja transylwańskiej misji jezuitów na epidemię dżumy w latach 1585–1586
Abstrakt
Transylwańska misja jezuitów, zorganizowana przez polską prowincję zakonu i wspierana przez króla Stefana Batorego, poniosła ciężkie straty podczas epidemii dżumy w latach 1585–86: zmarła około połowa jej personelu. Relacje ocalałych rzucają światło na to, jak jezuici próbowali zwalczać zarazę. W trzech swoich ośrodkach miejskich — w Cluj, Alba Iulia i Oradea – reagowali na to wyzwanie w odmienny sposób, osiągając różny stopień skuteczności w działaniach ochronnych i doświadczając zróżnicowanych strat ludzkich, zależnie od relacji z lokalnymi instytucjami i społecznościami. Porównanie tych strategii ujawnia logikę stojącą za podejmowanymi działaniami przeciwko epidemii oraz ich konsekwencje.
Bibliografia
Bajáki, R. (2022). A döghalál Isten ostora. Imádság és járványkezelés a 16–17. századi Magyarországon. in E. Draskóczy and M. Etlinger (Eds.), Betegség és gyógyulás a kora újkori irodalomban (1450–1760). Budapest: Reciti, 199–210.
Balázs, M. (1990). Bevezetés. in M. Balázs and I. Monok, Pápai szemináriumok magyarországi alumnusai. Adalék a jezsuita iskoláztatás kezdeteihez. Szeged: JATE, 5–29.
Bartók, I. (1987). A gyulafehérvári fejedelmi udvar és az ifjú Báthory Zsigmond. in Á. R. Várkonyi (Ed.), Magyar reneszánsz udvari kultúra. Budapest: Gondolat, 135–156.
Crăciun, M. (2002). Traditional Practices: Catholic Missionaries and Protestant Religious Practice in Transylvania. in H. Paris and W. G. Naphy (Eds.), Religion and Superstition in Reformation Europe. Manchester: Manchester University Press, 75–93.
Dormeier, H. (1992). Die Flucht vor der Pest als religiöses Problem. in K. Schreiner and E. Müller-Luckner (Eds.), Laienfrömmigkeit im späten Mittelalter. Formen, Funktionen, politisch-soziale Zusammenhänge. München: Oldenbourg, 331–397.
EOE III. (1877). Erdélyi országgyűlési emlékek. III. S. Szilágyi (Ed.). Budapest: Magyar Tudományos Akadémia.
FRT V (1921). Fontes Rerum Transylvanicarum. V. Annuae litterae Societatis Jesu de rebus Transylvanicis temporibus Principum Báthory (1579–1613). E. Veress (Ed.). Budapest: Institutum Fontium Historicorum Hungariae.
Gál, K. (1935). A kolozsvári unitárius kollégium története. I¬–II. Kolozsvár: Minerva.
Ganea, S.-M. (2016). Reception of the Plague in Transylvania. Official Discourses from the 16th-17th Centuries. (MA Thesis in Medieval Studies.) Budapest: Central European University.
Gecser, O. (2016). Doctors and Preachers against the Plague: Attitudes toward Disease in Late Medieval Plague Tracts and Plague Sermons. in B. S. Bowers and L. M. Keyser (Eds.), The Sacred and the Secular in Medieval Healing. Sites, Objects, and Texts. London – New York: Routledge, 78–102.
Grzebień, L. SJ (1996). Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995. Kraków: Wydział Filozoficzny Towarzystwa Jezusowego, Institut Kultury Religijnej – Wydawnictwo WAM.
Gyulafy, L. (1894). Gyulafy Lestár följegyzései. in S. Szilágyi et al. (Eds.), Magyar történelmi évkönyvek és naplók a XVI–XVIII. századokból. II. Budapest: Magyar Tudományos Akadémia, 3–80.
Kovács, A. (2009). A kolozsvári Farkas utcai templom és kolostor jezsuita korszaka. in G. Csilla, K. Luffy and G. Sipos (Eds.), Erdély reneszánsza. A 2008. október 8–11. között tartott konferencia előadásai. Kolozsvár: EME, 100–110.
Kruppa, T. (2005). Nagyvárad jelentősége a Báthoryak művelődés- és valláspolitikájában. Századok, 4 (139), 945–968.
Lukács, L. S. I. (1976). Introductio generalis. In: Lukács, Ladislaus S. I. (Ed.), Monumenta Antiquae Hungariae. II. Romae: Institutum Historicum S. I., 1*–23*.
Łukaszewska-Haberkowa, J. (2013). Pierwsze pokolenie polskich jezuitów w świetle biografii i egzaminów. Kraków: Wydawnictwo WAM – Akademia Ignatianum.
Łukaszewska-Haberkowa, J. (2014). Wpływ pierwszego pokolenia polskich jezuitów na życie kulturalne i religijne Rzeczypospolitej Obojga Narodów w latach 1564-1608. Kraków: Wydawnictwo WAM – Akademia Ignatianum.
MAH I–IV (1969–1987). Monumenta Antiquae Hungariae. L. Lukács S. I. (Ed.). Romae: Institutum Historicum S. I.
Mihalik, B. (2024). The Ever-Reviving Phoenix. Jesuits in Hungary. Leiden – Boston: Brill.
Molnár, A. (2009). A jezsuita rend a 16. századi Magyarországon. In: Lehetetlen küldetés? Jezsuiták Erdélyben és Felső-Magyarországon a 16–17. században. Budapest: L’Harmattan, 17–28.
Pirnát, A. (1971). Arisztoteliánusok és antitrinitáriusok (Gerendi János és a kolozsvári iskola). Helikon, 3–4 (17), 363–392.
Pop, I.-A. (2014). Cultural Diffusion and Religious Reformation in Sixteenth-Century Transylvania. How The Jesuits Dealt with Orthodox and Catholic Ideas. Lewiston – Queenston – Lampeter: The Edwin Mellen Press.
Shore, P. J. (2012). Narratives of Adversity. Jesuits on the Eastern Peripheries of the Habsburg Realms (1640–1773). Budapest – New York: Central European University.
Szamosközy, I. (1876). Szamosközy István történeti maradványai. I. (1566–1586). S. Szilágyi (Ed.). Budapest: Magyar Tudományos Akadémia.
Szilágyi, Cs. (1999). „Domine Pater Stephane”. Szántó Arator István váradi hitvitái. in L. Kósa and R. Kiss (Eds.), Fiatal egyháztörténészek kollokviuma (1998. november 3.). Budapest: ELTE BTK Művelődéstörténeti Tanszék, 9–19.
Tóth, G. P. (2001). Félelem és rettegés a pestistől. Egyéni és kollektív szenvedéstörténetek. in E. S. Lackovits and V. Mészáros (Eds.), Népi vallásosság a Kárpát-medencében 5/2. Konferencia Pápán 1999. június 22–24. Veszprém: Veszprém Megyei Múzeumi Igazgatóság, 361–396.
Veress, E. (1906). A kolozsvári Báthory-egyetem története lerombolásáig 1603-ig. Erdélyi Múzeum, 3 (23), 169–193, 4 (23), 249–263.
Copyright (c) 2025 Perspektywy Kultury

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.
