Hans-Ulrich, R. (2024). Pilot sztukasa. Mój dziennik bojowy. Warszawa: Wydawnictwo Altobook, ss. 295.
Abstrakt
Wydane nakładem Wydawnictwa Altobook wspomnienia Hansa-Ulricha Rudla stanowią kolejną (po – podjętej w 2013 r. przez Wydawnictwo Replika) próbę przybliżenia czytelnikowi jednego z asów lotnictwa bojowego II wojny światowej. Fakt ponownego ukazania się na polskim rynku wydawniczym Pilota sztukasa. Mojego dziennika bojowego (tytuł niemieckiego oryginału: Mein Kriegstagebuch. Aufzeichnungen eines Stukafliegers) należy uznać za jeszcze jedno świadectwo utrzymującego się dużego zainteresowania czytelników dziejami wojny powietrznej 1939–1945. Osoby zainteresowane szeroko pojmowaną historią wojskowości nie mogą przejść obojętnie obok – napisanych barwnym językiem – wspomnień Hansa-Ulricha Rudla. Postać asa niemieckiego lotnictwa bombowego wzbudza do dzisiaj spore kontrowersje. Z jednej bowiem strony nie można podważyć jego osiągnięć bojowych. Hans-Ulrich Rudel odbył rekordowe 2530 lotów bojowych, podczas których zniszczył 519 czołgów i około 800 różnego rodzaju pojazdów. Był jedynym żołnierzem odznaczonym Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża ze Złotymi Liśćmi Dębu, Mieczami i Brylantami. Z drugiej jednak strony, zwraca się często uwagę na otwarcie deklarowane aż do śmierci w 1982 r. identyfikowanie się z narodowosocjalistycznym reżimem III Rzeszy. Uwidoczniło się to poprzez powojenne zaangażowanie w niemieckich organizacjach kombatanckich w Argentynie. Był założycielem organizacji samopomocowej Kameradanwerk. Zajmowała się ona pozyskiwaniem wsparcia humanitarnego i finansowego dla hitlerowskich zbrodniarzy wojennych. Podczas swojego pobytu na emigracji Rudel pozostawał w bliskich relacjach z prezydentem Argentyny Juanem Domingo Perónem i prezydentem Paragwaju Alfredo Stroessnerem.
Copyright (c) 2025 Perspektywy Kultury
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.
