Uwagi o dialogu chrześcijańsko-żydowskim w powojennej Polsce

DOI: https://doi.org/10.35765/pk.2024.4603.12
Słowa kluczowe: dialog chrześcijańsko-żydowski, Żydzi polscy, dialog w Polsce, Polska Rada Chrześcijan i Żydów, Muzeum POLIN

Abstrakt

Autor opisuje z pozycji świadka ważne dla dialogu chrześcijańsko-żydowskiego wydarzenia w Polsce po roku 1945 do teraz. Pierwsze inicjatywy w Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej; początki poważnego dialogu przypadające na lata 1986–1989; rozkwit instytucji i inicjatyw powiązanych z dialogiem w latach 90.; obecne stulecie. Zwraca uwagę na konkretne organizacje i instytucje, których celem jest wspomniany dialog, oraz przedstawia stanowisko Żydów polskich względem chrześcijan.

Biogram autora

Stanisław Krajewski, Uniwersytet Warszawski

Filozof, matematyk i publicysta, działacz mniejszości żydowskiej w Polsce. Profesor zwyczajny na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2012 r. do 2020 r. przewodniczący Rady Naukowej Instytutu Filozofii UW. Poza pracami naukowymi przed 1989 r. publikował artykuły w prasie podziemnej oraz w pismach inteligencji katolickiej. Po 1989 r. współtworzył Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Izraelskiej, Polską Radę Chrześcijan i Żydów (której współprzewodniczącym jest od początku) oraz wystawę główną w muzeum POLIN.

Opublikowane
2024-09-29
Jak cytować
[1]
Krajewski, S. 2024. Uwagi o dialogu chrześcijańsko-żydowskim w powojennej Polsce. Perspektywy Kultury. 46, 3 (wrz. 2024), 157-174. DOI:https://doi.org/10.35765/pk.2024.4603.12.
Numer
Tom 46 Nr 3 (2024): Synagoga i Eklezja - przeszłość, teraźniejszość, przyszłość
Dział
Synagoga i Eklezja – Uwagi o dialogu międzyreligijnym

Copyright (c) 2024 Uniwersytet Ignatianum w Krakowie

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:

  1. utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
  2. zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
  3. rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
  4. wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
  5. rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
  6. publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. 

Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.