Przemiany społeczno-kulturowe XXI wieku a poczucie braku stabilizacji – perspektywa medioznawcza
Abstrakt
W artykule autorka próbuje zaprezentować korelacje zachodzące pomiędzy współczesnymi przemianami cywilizacyjno-kulturowymi a sytuacją człowieka – konsumenta mediów XXI w. Przeprowadzone analizy dokonuje z perspektywy badacza współczesnych mediów masowych. Jej celem jest przedstawienie i opisanie pewnego wycinka badań medioznawczych, które ukazują specyfikę niektórych mechanizmów rządzących współczesnymi mediami, takich jak np. voyeuryzm medialny, tzw. living on line czy metafora synopticonu. Oczywiście nie ma miejsca w niniejszym artykule na szczegółową analizę wyliczonych mechanizmów, ale warto wiedzieć, że przykładowo dominujący wśród nich voyeuryzm obecny jest w zachowaniach społecznych i w mediach (kiedyś tylko w mediach drukowanych) od stuleci. Współcześnie dzięki dynamicznemu rozwojowi technologii, nowym mediom, zainteresowaniom odbiorców i nadawców zyskał zupełnie nowe, bezkompromisowe, niejednokrotnie brutalne oblicze.
Bibliografia
Aldridge, A. (2006). Konsumpcja. Warszawa: Wydawnictwo Sic!
Bauer, Z. (2009). „Twój głos w twoim domu”: cztery typy tabloidyzacji. Referat wygłoszony na konferencji naukowej pt. Oblicza komunikacji. Język i kultura tabloidów, 29-30.06, zorganizowanej przez Uniwersytet Wrocławski.
Bauman, Z. (2000a). Globalizacja. Warszawa: PIW.
Bauman, Z. (2000b). Ponowoczesność jako źródło cierpień. Warszawa: Wydawnictwo Sic!
Białek-Szwed, O. (2012). Voyeuryzm medialny w kontekście współczesnej prasy w Polsce. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Godzic, W. (2004). Telewizja i jej gatunki po „Wielkim Bracie”. Kraków: Wydawnictwo Universitas.
Goffman, E. (2000). Człowiek w teatrze życia codziennego. Warszawa: Wydawnictwo KR.
Kloch, Z. (2006). Odmiany dyskursu. Semiotyka życia publicznego po 1989 roku. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Kluszczyński, R.W. (2001). Społeczeństwo informacyjne. Cyberkultura. Sztuka multimediów. Kraków: Wydawnictwo Rabid.
Kołodziejczyk, M. (2007). Wielkie ucho, wielkie oko. Polityka, 37.
Konik, R. (2003). Eco-Logia kultury masowej. Przewodnik po kulturze masowej w oparciu o estetykę Umberto Eco. Wrocław: Oficyna Wydawnicza Arboretum.
Kowalska, J. (2001). Nudni i upokorzeni. Rozmowa z prof. M. Szpakowską. Gazeta Wyborcza, 65.
Koziński, A. i Zaczyński, M. (2005). Uzależnieni od tabloidów. Wprost, 44.
Miczka, T. (2005). Kultura w stylu KISS. Pierwsze, czyli proste – Keep it Simple, stupie! Nowe Media – Nowe w Mediach, t. I.
Morawski, S. (2003). Obraz kultury na przełomie wieków. W: M.A. Potocka (red.), Postmodernizm. Kraków: Wydawnictwo Inter Esse.
Ogonowska, A. (2006). Voyeuryzm telewizyjny. Między ontologią telewizji a rzeczywistością telewidza. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej w Krakowie.
Pisarek, W. (red.) (2006). Słownik terminologii medialnej. Kraków: Wydawnictwo Universitas.
Polański, E. (red.) (2006). Wielki Słownik Ortograficzny PWN. Warszawa: WN PWN.
Sulima, R. (2001). Oko Wielkiego Brata. W: W. Godzic (red.), Podgląd Wielkiego Brata. Kraków: Wydawnictwo Universitas.
Wojciszke, B. i Baryła, B. (2001). Podglądanie zamiast, przed i po. Charaktery, 5.
Copyright (c) 2020 Perspektywy Kultury
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.