Bariery w obsłudze osób odwiedzających szlaki dziedzictwa na przykładzie małopolskich szlaków kulturowych
Abstrakt
Szlaki kulturowe to jedna z prężniej rozwijających się sfer działalności kulturalnej. Powstaje coraz więcej tego typu inicjatyw, w ślad za tym zwiększa się zainteresowanie osób chętnych do odwiedzenia miejsc o szczególnej wartości kulturowej. Powstaje więc pytanie, czy organizacje, które zarządzają szlakami kulturowymi, są w stanie sprostać zwiększającemu się zainteresowaniu? Czy hipotetyczny turysta, który wraz z rodziną planuje odwiedzić jeden ze szlaków i chciałby uzyskać niezbędne informacje, może liczyć na pomoc? By udzielić odpowie-dzi na powyższe pytania, przeprowadzono badanie jakościowe meto-dą „tajemniczego turysty”. Wykazano, iż bariery w obsłudze „tajem-niczego turysty” koncentrowały się zwłaszcza na dwóch obszarach: nawiązywania kontaktu i rozmów telefonicznych z operatorami szla-ków oraz nienależytej funkcjonalności platformy internetowej „Szlaki Małopolski”.
Bibliografia
Barlow J., Stewart P., Markowa obsługa klientów. Nowe źródło przewagi nad konkurencją, Wolters Kluwer, Warszawa 2010.
Chen R., Clayton J.C., Barrows W., Developing a Mystery Shopping Measure to Operate a Sustainable Restaurant Business: The Power of Integrating with Corporate Executive Members’ Feedback, “Sustainability” 2015, 7, pp. 12279-12294.
Churchil G.A., Badania marketingowe. Podstawy metodologiczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002.
Dziadkowiec J.M., Mystery Shopping – metoda oceny i doskonalenia jakości usług, “Problemy Jakości” 2004/10, pp. 24-27.
Dziadkowiec J.M., Wybrane metody badania i oceny jakości usług, “Zeszyty Naukowe Akademii Ekonomicznej w Krakowie” 717/2006, pp. 23-35.
Gaweł Ł., Szlaki dziedzictwa kulturowego. Teoria i praktyka zarządzania, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2011.
Hochschild A.R., Zarządzanie emocjami. Komercjalizacja ludzkich uczuć, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009.
Kotler P., Keller K.L., Marketing, Rebis, Poznań 2018.
Kowalik K., Mazur M., Badanie jakości procesu obsługi klienta w kinie metodą “Tajemniczy klient”, “Archiwum Wiedzy Inżynierskiej,” Vol. 1, Iss. 1, 2016, pp. 53-55.
Kruczek Z., Cieszkowska K., Możliwości zastosowania metody Mystery Shopping w ocenie jakości usług turystycznych. Studium przypadku – termy w Białce Tatrzańskiej, “Ekonomiczne Problemy Turystyki,” 2(38) 2017, pp. 47-60.
Mazurkiewicz-Pizło A., Pizło W., Tajemniczy klient jako metoda badawcza – wybrane problemy, “Polityki Europejskie, Finanse i Marketing” 20(69)2018, pp. 112-126.
Meder M., Zastosowanie metody Mystery Shopping w bankowości detalicznej, “Marketing i Rynek” 5/2005, pp. 14-20.
Orzechowski E., Arte et ratione, in: Zarządzanie humanistyczne, eds. B. Nierenberg, R. Batko, Ł. Sułkowski, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2015, pp. 63-74.
Prymon-Ryś E., Wykorzystanie metody mystery shopping w badaniu jakości usług finansowych, “Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie” V, 2011, pp. 147-158.
Puczkó L., Rátz T., Trailing Goethe, Humbert, and Ulysses. Cultural Routes in Tourism, in: Cultural Tourism, Global and Local Perspectives, ed. G. Richards, The Haworth Hospitality Press, New York 2007, pp. 131-148.
Rzemieniak M., Tokarz E., Mystery shopping w budowaniu tożsamości organizacyjnej, Politechnika Lubelska, Lublin 2011.
Copyright (c) 2019 Akademia Ignatianum w Krakowie
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.