O stylu autobiografii żołnierza‑inteligenta (przykład Jana Fudakowskiego)
Abstrakt
Artykuł jest efektem badań nad prozą niefikcjonalną, wspomnieniową z czasów wojny 1920 roku. Na podstawie książki autobiograficznej Jana Fudakowskiego Ułańskie wspomnienia z roku 1920 autorka rozważa problem swoistości, indywidualności stylu autobiografii wojennej. Jest to autobiografia żołnierza‑inteligenta, gdyż Fudakowski konsekwentnie występuje w podwójnej roli, żołnierza i inteligenta, obydwu ważnych w jego widzeniu i sposobach zapisu rzeczywistości wojennej. W świetle narracji autor ujawnia się jako miłośnik prozy Henryka Sienkiewicza, baczny obserwator i uczestnik bitew kluczowych w kampanii wojennej, a także jako obywatel zaangażowany w sprawy niepodległej Rzeczpospolitej. Odsłaniając zrealizowany we wspomnieniach styl autobiografii, autorka podejmuje następujące zagadnienia: (1) styl inteligenckiej tożsamości; (2) styl przedstawiania pól bitewnych; (3) styl myślenia o powojennej przyszłości. Podstawą teoretycznoliteracką rozważań są prace Philippe’a Lejeune’a i Jeana Starobinskiego.
Bibliografia
Ankersmit, F. (1990). Narracja jako przedstawianie. W: J. Pomorski (red.), Metodologiczne problemy narracji historycznej. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 75–104.
Ankersmit, F. (1995). Statements, Texts and Pictures. W: F. Ankersmit i H. Kellner (red.), The New Philosophy of History. Chicago: University of Chicago Press, 212–240.
Domańska, E. (2000). Wokół metahistorii. W: H. White, Poetyka pisarstwa historycznego. Red. E. Domańska i M. Wilczyński. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 7–31.
Fudakowski, J. (1971). Ułańskie wspomnienia z 1920 r. Przegląd Kawalerii i Broni Pancernej. Kwartalnik Historyczny, nr 62 (kwiecień–czerwiec).
Fudakowski, J. (2012). Ułańskie wspomnienia z roku 1920. Do druku przygotował i wstępem poprzedził B. Królikowski. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.
Kosselleck, R. (2012). Semantyka historyczna. Wybór i oprac. H. Orłowski, tłum. W. Kunicki. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie.
Królikowski, B. (2012). Wstęp. W: J. Fudakowski, Ułańskie wspomnienia z roku 1920. Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, 5–19.
Lejeune, Ph. (2001). Pakt autobiograficzny. Tłum. A. Labuda. W: R. Lubas-Bartoszyńska (red.), Wariacje na temat pewnego paktu. O autobiografii. Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „Universitas”, 21–55.
Machalski, T. (1969). Ostatnia epopeja: działania kawalerii w 1920 roku. Londyn: B. Świderski.
Stachnik, P. (2019). Bitwa pod Komarowem. Ostatni wielki bój kawalerii. Pozyskano z: https://naszahistoria.pl/bitwa-pod-komarowem-ostatni-wielki-boj-kawalerii/ar/10644542, 2014 (dostęp: 30.10.2019).
Starobinski, J. (2009). Styl autobiografii. Tłum. W. Kwiatkowski. W: M. Czermińska (red.), Autobiografia. Gdańsk: Wydawnictwo Słowo/Obraz Terytoria, 83–97.
Szczepański, J. (1991). Inteligencja. W: A. Kłoskowska (red.), Pojęcia i problemy wiedzy o kulturze. Wrocław: Wiedza o Kulturze, 111–126.
Topolski, J. (1997). Czy historyk maluje przeszłość? Wokół koncepcji F. Ankersmita i N. Goodmana. W: R. Kubicki i P. Zeidler, P. (red.), Od logiki do estetyki. Poznań: Wydawnictwo Fundacji Humaniora, 117–126.
Uspienski, B. (2001). Inteligencja rosyjska jako fenomen kultury rosyjskiej. W: B. Uspienski, Religia i semiotyka. Tłum. B. Żyłko. Gdańsk: Wydawnictwo Słowo/Obraz Terytoria, 97–108, przypisy: 156–159.
Copyright (c) 2020 Akademia Ignatianum w Krakowie
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.