Géraud de Veyrines, biskup Pafos i obrona Królestwa Armenii w 1320

Słowa kluczowe: Armenia, Cypr, papiestwo, krucjaty, Géraud de Veyrines

Abstrakt

Pierwsze wzmianki o działalności Gérauda de Veyrinesa, nuncjusza papie­skiego, a następnie biskupa Pafos w latach dwudziestych XIV wieku, pojawiły się w 1962 roku, kiedy Jean Richard opublikował w Archiwach Watykańskich kursywa: Instrumenta miscellanea – zapis swoich transakcji finansowych jako nuncjusza na Cyprze. Dokument ten stanowi źródło informacji o wykorzysta­niu znacznych funduszy w wysokości 30 000 złotych florenów na obronę Kró­lestwa Armenii w Cylicji oraz zbieraniu dziesięcin duchownych i podatków na Cyprze na wsparcie Królestw Cypru i Armenii. Ponadto opisuje on schedę patriarchy Piotra z Jerozolimy oraz wymienia długi i majątek poprzednika Gérauda, wcześniejszego biskupa Pafos, Aimerego de Nabinaud. W niniej­szym artykule udostępnione zostaną pozostałe kursywa: Instrumenta miscella­nea odnoszące się do tychże ksiąg – dokument nr 1086 i niepublikowana część dokumentu 1045. Przedstawione zostaną tu także nowe fakty dotyczące zapi­sanej w listach papieskich historii funduszu ormiańskiego. Wiele z tych listów profesor Richard odkrył w późniejszym okresie, podczas opracowywania trze­ciego tomu książki Bullarium Cyprium, który ujrzał światło dzienne pół wieku później, w 2012 roku.

 

Biogram autora

Christopher David Schabel, University of Cyprus

(PhD in History, University of Iowa, 1994) – Working pri­marily on later-medieval intellectual history and the Latin East, he is Pro­fessor of Medieval History in the Department of History and Archaeol­ogy of the University of Cyprus. His publications include Pierre Ceffons et le déterminisme radical au temps de la peste noire (Paris 2019), Theological Quodlibeta in the Middle Ages (two edited volumes, Leiden 2006–07), and Theology at Paris, 1316–1345 (Aldershot 2000).

Bibliografia

Bullarium Cyprium III: Lettres papales relatives à Chypre 1316–1378. (2012). C. Perrat, J. Richard, & C. Schabel (Eds.). Nicosia: Cyprus Research Centre.

Clement, V. (1885–1892). Regestum Clementis papae V, Order of St. Benedict (Eds.). Rome: Ex Typographia Vaticana.

Coureas, N. (1994). The Papacy’s relations with the kings and the nobility of Armenia in the period 1300–1350. In C. Mutafian (Ed.), Les Lusignans et l’Outre-Mer (pp. 99–108). Poitiers: Auditorium du Musée Sainte-Croix Poitiers.

Coureas, N. (1995). Lusignan Cyprus and Lesser Armenia 1195–1375. Eπετηρίδα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, 21, 31–71.

Coureas, N. (2010). The Latin church in Cyprus 1313–1378. Nicosia: Cyprus Research Centre.

Edbury, P.W. (1991). The kingdom of Cyprus and the Crusades, 1191–1374. Cambridge: Cambridge University Press.

Edbury, P.W. (2016). Knights, nobles and the rule of Amaury of Tyre, 1306– 1310. Eπετηρίδα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών, 38, 9–93.

Hill, G. (1948). A history of Cyprus: Vol. 2. The Frankish period, 1192–1432. Cambridge: Cambridge University Press.

Hoberg, H. (1949). Taxae pro communibus servitiis ex libris Obligationum ab anno 1295 usque ad annum 1455 confectis. Vatican City: Biblioteca Apos¬tolica Vaticana.

Jean XXII (1904–1947). Lettres communes analysées d’après les regis¬tres dits d’Avignon et du Vatican. Guillaume Mollat et al. (Eds.). Paris: A. Fontemoing.

Kaoulla, C., & Schabel, C. (2007). The inquisition against Peter de Castro, Vicar of the Dominican Province of the Holy Land, in Nicosia, Cyprus, 1330. Archivum Fratrum Praedicatorum, 77, 121–198.

Mutafian, C. (2012). L’Arménie du Levant, XIe-XIVe siècle. Paris: Belles Lettres.

Perrat, C. (1927). Un diplomat gascon au XIVe siècle. Raymond de Piis, nonce de Clément V, en Orient. Mélanges d’Archéologie et d’Histoire de l’École française de Rome, 44, 35–90.

Raynaldus, O. (1646–1677). Annales ecclesiastici ab anno 1198. Rome.

Richard, J. (1962). Chypre sous les Lusignan. Documents chypriotes des archives du Vatican (XIVe et XVe siècles). Paris: Librairie orientaliste Paul Geuthner.

Richard, J. (2016). Un évêque de Paphos nonce du pape au xive siècle: Eudes de Cauquelies. In C. Balandier (Ed.), Nea Paphos. Fondation et développe¬ment urbanistique d’une ville chypriote de l’antiquité à nos jours (pp. 349– 354). Bordeaux: Ausonius.

Salles, G. (2007). L’Église de Chypre… colonie périgordine au XIVe siècle. Bulletin de la Société Historique et Archéologique du Périgord, 134, 233–268.

Schabel, C., & Georgiou, C. (2016). Neither at peace nor at war: The non-implementation of the Armenia–Cyprus agreements of 1310. Epeteris Ken¬trou Epistemonikon Ereunon, 38, 95–116.

Schabel, C., & Minervini, L. (2008). The French and Latin dossier on the insti¬tution of the government of Amaury of Lusignan, Lord of Tyre, brother of King Henry II of Cyprus. Epeteris Kentrou Epistemonikon Ereunon, 34, 75–119.

Schaefer, K.H. (1904). Geldspenden der päpstlichen Kurie unter Johann XXII (1316–1334) für die orientalischen Christen, insbesondere für das Königreich Armenien. Oriens Christianus, 4, 184–187.

Wadding, L. (1625–1654). Annales Ordinis Minorum. Lyon.

Opublikowane
2020-12-20
Jak cytować
[1]
Schabel, C.D. 2020. Géraud de Veyrines, biskup Pafos i obrona Królestwa Armenii w 1320. Perspektywy Kultury. 30, 3 (grudz. 2020), 81-104. DOI:https://doi.org/10.35765/pk.2020.3003.07.
Dział
Morze Śródziemne - centrum świata czy peryferie?