Odnalezione w Wenecji złocone obicia ścienne identyczne ze zdo- biącymi wnętrza Zamku Królewskiego na Wawelu w Krakowie

  • Ojcumiła Sieradzka‑Malec Wawel Royal Castle – State Art Collection
Słowa kluczowe: Złocone skóry, kurdyban, obicia ścienne, Wenecja, Pałac Vendramin Calergi (Non nobis Domine), Muzeum Correr, Zamek Królewski na Wawelu w Krakowie, wyposażenie wnętrz

Abstrakt

W badaniach znacznego zespołu złoconych skórzanych obić ścien­ nych, zdobiącego barokowe wnętrza Zamku Królewskiego na Wa­ welu, podstawową kwestią do ustalenia nadal pozostaje miejsce jego wytworzenia. Dotychczasowe próby znalezienia analogicznych obiek­ tów na terenie Włoch, pomimo powtarzalności tych dzieł rzemio­ sła artystycznego, nie przyniosły pozytywnych rezultatów. Nieliczne wskazówki w materiale źródłowym wskazywałyby na duże centrum wyrobu złoconych skór – Wenecję. Głównym tematem artykułu jest zaprezentowanie identycznych kurdybanów odnalezionych w Wene­ cji, co można uznać za dowód pochodzenia omawianej kolekcji z mia­ sta na lagunie. W artykule podano dodatkowe argumenty za tą hipote­ zą, przytaczając cechy analogiczne i charakterystyczne dla złoconych tapet w zamku wawelskim i w zbiorach weneckich.

Biogram autora

Ojcumiła Sieradzka‑Malec, Wawel Royal Castle – State Art Collection

Received her M.A. in the History of Art from the Jagiellonian University, Krakow. A staff member of Wawel Royal Castle – State Art Collection, she has co-organized numerous temporary and travelling exhibitions. She participated in the creation of a computer cataloguing program for the museum‘s collections. Her interests include medieval art (Średniowieczna architektura kościoła św. Krzyża w Krakowie; O kilku małopolskich dziełach sztuki z drugiej połowy wieku XV, niegdyś w zbiorach wawelskich) and painting of the Early Modern period (Portrety Wielopolskich z wieku XVIII w zbiorach Zamku Królewskiego na Wawelu). Currently she is focusing her research on gilt leather, particularly the collection of wall hangings in Wawel Castle.

Bibliografia

BENDER Agnieszka. 1992. Złocone kurdybany w Polsce, Lublin: Redakcja Wydawnictw Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

BENDER Agnieszka. 1995-1996. “Dzieje złoconych kurdybanów we Wło­ szech”. Summarium KUL 24-25 (44-45): 155-178.

CHELLINI Giulia. 2013. “L’Accademia dei Pittori e degli Scultori di Vene­ zia. Dalla corporazione medievale all’istituzione accademica. Bollettino Telematico dell’Arte 700.

CONTADINI Anna. 1989. “Cuoridoro”: tecnica e decorazione di cuoi dora­ ti veneziani e italiani con influssi islamici, In Arte veneziana e arte islami- ca: atti del Primo simposio internazionale sull’arte veneziana e l’arte islamica,

E.J. Grube (ed.), 231-251. Venezia: Edizioni L’ARTRA RIVA. CONTADINI Anna. 1988. “Due pannelli di cuoio dorato nel Museo Civico Medievale di Bologna”. Annali di Ca’Foscari XXVII/ 3: 127-142.

FOURNET Jean-Pierre. 2004. Les cuirs dores anciens en France, vol. 1-11 (doctorate at the École du Louvre supervised by M. Daniel Alcouffe), not published.

I Cuoridoro del Museo Correr. Concluso l’intervento di restauro conservativo. Informazioni. Restauri. Dicembre 2010. Venezia: Fondazione Musei Civici.

KOZŁOWSKI Rudolf, ADAMOWICZ Jarosław. 1997. “Obicia kurdybano­ we. Naciąg in situ”. Biuletyn Informacyjny Konserwatorów Dzieł Sztuki 8/3-4 (30-31): 26-31.

Le insegne delle arti veneziane al Museo Correr (historical texts: M.S. Anzalo­ ne). 1982. Venezia: Comune di Venezia.

LUXORO Maria. 1957. Il Palazzo Vendramin-Calergi (Non nobis Domine). Fi­ renze: L.S. Olschki.

MARIACHER Giovanni. 1978. Ca’ Vendramin Calergi.Venezia: Casinò Mu­ nicipale di Venezia.

MAZZA Marta. 2005. I paliotti di cuoio dorato nelle chiese della Forania di Zoldo, In Tesori d’arte nelle chiese dell’Alto Bellunese. Val di Zoldo, M. Pre­ gnolato (ed.), 157-173. Belluno: Provincia di Belluno.

MAZZUCCO Gabriele. 2009. I cuoi dorati o “cuoridoro” lavorati a Venezia, In Venezia e Istanbul in epoca ottomana [catalogo della mostra, Istanbul 18 novembre 2009 – 28 febbraio 2010], G. Bellingeri, N. Olcer (ed.), 200. Milano: Mondadori Electa S.p.A.

PEDROCCO Filippo. 2004. Ca’ Vendramin Calergi. Venezia: Marsilio.

REFFO Irene. 2016/2017. Lingua e storia degli antichi mestieri veneziani (MA supervised by Professor Maria Teresa Vigolo). Padova: Università degli Studi di Padova.

ROSSIGNOLI Guia. 2009. Cuoi d’oro. Corami da tappezzeria, paliotti e cuscini del Museo Stefano Bardini. Firenze: Noèdizioni.

SCALIA Fiorenza. 1981. L’arte dei corami: appunti per una ricercha lessica­ le, In Atti del Convegno Nazionale sui lessici tecnici del Sei e Settecento, 355-384. Pisa: Musei Comunali.

SCHULZE Andreas. 2004. Der Bestand an ornamentalen Ledertapeten im Schloss Moritzburg einst und heute sowie die konservatorisch-restaurato­ rischen Problemstellungen bei ihrer Erhaltung In Ledertapeten – Bestän- de, Erhaltung und Restaurierung, H. Bärnighausen, M. Röther, I. Täuber,

A. Schulze (ed.), 44-54. Dresden: Michael Sandstein Verlag Dresden and Staatliche Schlösser, Burgen und Gärten Sachsen and Autors.

SCHULZE Andreas. 2011. Goldleder zwischen 1500 und 1800. Herstellung und Erhaltung, (Arbeitsheft 17 Landesamt für Denkmalpflege Sachsen). Dres­ den: Landesamt für Denkmalpflege Sachsen (Markkleeberg: Sax-Verlag). SIERADZKA-MALEC Ojcumiła. 2012. Gilt Leather at the Wawel Castle: an Overview, In Parchment and leather heritage. Conservation – Restoration, E. Jabłońska, T. Kozielec (ed.), 125-136. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.

SIERADZKA-MALEC Ojcumiła. 2013. “Kurdybany wawelskie w świetle międzywojennych archiwaliów. Zarys problematyki”. Studia Waweliana XV: 61-77.

SIERADZKA-MALEC Ojcumiła. 2015. “Wacław Szymborski. Pierwszy konserwator dzieł sztuki w zamku na Wawelu”. Studia Waweliana XVI: 187-210.

SIERADZKA-MALEC Ojcumiła. 2014-2015. Szymborski Wacław Józef, In Polski słownik biograficzny, A. Romanowski (ed.), vol. 50/2, 221-224. Warszawa – Kraków: Instytut Historii PAN.

SIERADZKA-MALEC Ojcumiła. 2017. Złocone obicia ścienne w zamku Mo- ritzburg i Zamku Królewskim na Wawelu – porównanie zasobów i stan badań nad proweniencją artystyczną dekoracyjnych skór, In Tendit in Ardua Virtus. Studia ofiarowane Profesorowi Kazimierzowi Kuczmanowi w siedemdziesię- ciolecie urodzin, J. Ziętkiewicz-Kotz (ed.), 219-231. Kraków: Zamek Kró­ lewski na Wawelu – Państwowe Zbiory Sztuki, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie.

SIERADZKA-MALEC Ojcumiła (forthcoming) Charakterystyka włoskich ko- lekcji złoconych skór jako wstęp do badań nad pochodzeniem obić kurdybano- wych w Zamku Królewskim na Wawelu.

TASSINI Giuseppe. 1970. Curiosità veneziane, ovvero origini delle denomina- zioni stradali di Venezia (ed. I 1863), Venezia: Filippi.

TIOZZO Vanni. 2003. Cuoi dipinti a Venezia. La carità, In Accademia di Bel- le Arti di Venezia. Dipartimento tecniche e restauro. Seminari 2003, V. Tio­ zzo (ed.), 51-61. Venezia: Accademia di Belle Arti di Venezia.

TONINI Camillo, CRISTANTE Diana. 2010. “L’arte dei cuoridoro”. Arti decorative a Venezia. (The Venice International Foundation) 24:26-27; https://www.yumpu.com/it/document/view/15200677/news-n-24-the-ve­ nice-international-foundation (accessed: 29.06.2018).

VANIN Barbara, ELEUTERI Paolo. 2007. Le mariegole della biblioteca del Museo Correr. Venezia: Marsilio.

Venezia, gli Ebrei e l’Europa (1516-2016) [catalogo della mostra, Venezia 19 giugno – 13 novembre 2016]. 2016. Venezia: Marsilio.

Opublikowane
2018-06-30
Jak cytować
[1]
Sieradzka‑Malec, O. 2018. Odnalezione w Wenecji złocone obicia ścienne identyczne ze zdo- biącymi wnętrza Zamku Królewskiego na Wawelu w Krakowie. Perspektywy Kultury. 21, 2 (cze. 2018), 167-192.
Numer
Tom 21 Nr 2 (2018): Miraże postsekularne
Dział
Varia

Copyright (c) 2021 Akademia Ignatianum w Krakowie

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:

  1. utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
  2. zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
  3. rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
  4. wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
  5. rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
  6. publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. 

Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.