Pomiędzy logo- i ikonosferą. Chrześcijańskie świadectwo wiary w przestrzeni internetowej

  • Aleksandra Pethe University of Economics in Katowice
Słowa kluczowe: świadectwo wiary, cyberprzestrzeń, Kościół katolicki, wspólnota religijna, środki masowego komunikowania

Abstrakt

Kościół katolicki ma pełną świadomość roli, jaką we współczesnym świecie odgrywają środki społecznego komunikowania. W związku z tym uznaje media nie tylko jako jeden ze znaków czasu, ale i miejsce głoszenia ewangelicznego orędzia. Bardzo istotną rolę pełni tu cyberprzestrzeń, ponieważ oferuje gigantyczną wprost liczbę i różnorodność stron związanych z tematyką religijną. Obecność w In- ternecie implikuje konieczność poszukiwania nowych języków i tech- nik przekazu, które pozwolą skutecznie dotrzeć do odbiorcy z religi- jnym przekazem. Nie ma wątpliwości, że wśród różnorodnych form wypowiedzi religijnych szczególne miejsce zajmuje forma świadectwa wiary osoby praktykującej. W artykule poddano analizie jakościowej formy i sposoby obecności świadectw wiary w cyberprzestrzeni w ujęciu genologicznym, ze szczególnym uwzględnieniem roli słowa i obrazu.

Biogram autora

Aleksandra Pethe, University of Economics in Katowice

Associate Professor of the humanities at the University of Economics in Katowice, head of the Department of Economic Journalism and New Media. Scientific interests: interdisciplinary research on areas of in- terpenetration, crossing, polemics, or integration of human thought, culture, philosophy, visual arts and theology in the area of contemporary culture, with particular emphasis on the mass media.

Bibliografia

DZIEWULSKI Grzegorz. 2010. Świadectwo chrześcijańskie jako znak wia- rygodności Kościoła. Lublin: Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Encykliki Ojca świętego Jana Pawła II. 2017. Kraków; Wydawnictwo Znak.

Katechizm Kościoła Katolickiego. 1994. Poznań-Warszawa: Pallotinum. KLOCH Józef. 2013. Kościół w Polsce wobec web 2.0. Kielce: Wydawnictwo Jedność.

LASKOWSKA Małgorzata, MARCYŃSKI Krzysztof. 2016. Sztuka komuni- kacji według Franciszka. Bliżej – prościej – głębiej. Warszawa: PWN.

MAJKA Józef. 1980. Świadectwo chrześcijański jako element ewangelizacji, In: Ewangelizacja, J. Krucina (ed.). Wrocław: Wydawnictwo Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej.

NOWAK Małgorzata Danuta. 2005. Świadectwo religijne. Gatunek – język – styl. Lublin: Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

PUZYNINA Jadwiga. 1999. Jaki jest sens ewangelizacji, In: Od Biblii Wujka do współczesnego języka religijnego. Z. Adamek, S. Koziara (ed.), 206-2013. Tarnów: Wydawnictwo Diecezji Tarnowskiej „Biblos”.

„Sacrum wiąże się z dobrem człowieka”. Rozmowa z księdzem profesorem Józe- fem Tischnerem. 1997. „Polonistyka” 7: 389.

SEWERYNIAK Henryk. 2010. Teologie na „progu domu”. „Kultura – Media – Teologia” 1: 9-22.

WYSŁOUCH Seweryna. 2007. Nowa genologia-rewizje i reinterpretacje, W: Polska genologia literacka, D. Ostaszewska, R. Cudak (ed.), 298-299. War- szawa: PWN.

Opublikowane
2017-09-30
Jak cytować
[1]
Pethe, A. 2017. Pomiędzy logo- i ikonosferą. Chrześcijańskie świadectwo wiary w przestrzeni internetowej. Perspektywy Kultury. 18, 3 (wrz. 2017), 9-22.
Numer
Tom 18 Nr 3 (2017): Szukanie wiary online
Dział
Szukanie wiary online

Copyright (c) 2017 Akademia Ignatianum w Krakowie

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:

  1. utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
  2. zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
  3. rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
  4. wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
  5. rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
  6. publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. 

Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.