„Stoczył się na dno”, czyli po co tabloidowi ksiądz? Negatywny wizerunek kapłana w tekstach publikowanych na portalu Fakt24.pl w latach 2009‑2016
Abstrakt
Przedmiotem badań jest 341 tekstów opublikowanych na jednym z najpopularniejszych polskich portali informacyjnych, Fakt24.pl (bę dącym ponadto internetowym serwisem najbardziej poczytnej polskiej gazety codziennej, tabloidu „Fakt”), pochodzących z lat 2009‑2016, w których rzeczownik ksiądz ma wydźwięk negatywny. Niniejszy tekst służy przedstawieniu najważniejszych tendencji w ramach wy łaniającego się z nich negatywnego wizerunku (katalogu niewłaś ciwych zachowań księży i sposobu ich przedstawiania). Szczególną uwagę poświęcono tym elementom owego wizerunku, które wyni kają z tabloidowości źródła (a służą emocjonalizacji przekazu). Ze brane dane przedstawiono ilościowo w ujęciu czasowym (dodatkowo uwzględniając jednostki o wydźwięku pozytywnym i neutralnym).
Bibliografia
BANIAK Józef. 2010. Wizerunek własny Kościoła katolickiego i w wyobraże niach katolików świeckich, W Laikat i duchowieństwo i Kościele katolickim w Polsce. Problem dialogu i współistnienia, J. Baniak (red.), 7‑16. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
BANIAK Józef. 2012. Kościół rzymskokatolicki i jego medialny obraz w de mokratycznym społeczeństwie obywatelskim w Polsce w ujęciu i ocenach katolików świeckich, W Religia i Kościół w społeczeństwie demokratycznym i obywatelskim w Polsce: między losem a wyborem, J. Baniak (red.), 37‑74. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Społecznych Uniwer sytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
CALLOIS Roger. 2009. Człowiek i sacrum. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Volumen.
DOBEK‑OSTROWSKA Bogusława. 2011. Jak podobne? Jak różne? Dzien niki tabloidowe w odmiennych systemach medialnych, W Tabloidy: język, wartości, obraz świata, I. Kamińska‑Szmaj, T. Piekot, M. Poprawa (red.), 33‑56. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
HORODECKA Amelia. 2002. Religia na usługach komercji, czyli treści re ligijne w reklamach emitowanych w Polsce, W Katolicyzm polski na prze‑ łomie wieków. Teologiczny, instytucjonalny i wspólnotowy wymiar kościoła, J. Baniak (red.), 338‑350. Poznań: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza Wydział Teologiczny.
KRUPCZYŃSKI Michał. 2009. „Religijny wymiar nowych mediów”. Prze gląd Religioznawczy 3: 143‑157.
MIELICKA Halina. 2010. Neutralne sacrum, W W poszukiwaniu sensu: o re‑ ligii, moralności i społeczeństwie, Baniak J. (red), 39‑48. Kraków: Zakład Wydawniczy NOMOS.
PRZYBYSZ Monika, MARCYŃSKI Krzysztof (red.). 2011. Media i Kościół. Polityka informacyjna Kościoła. Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa.
WASILEWSKI Jacek. 2012. Posłom frykasy, dzieciom ochłapy. Tworzenie po działów społecznych w mediach, W Retoryka mediów, retoryka w mediach, Marcjanik M. (red.), 11‑22. Warszawa: Oficyna Wydawnicza ASPRA‑JR.
WORONIECKA Grażyna. 2007. Medialne obrazy religii a globalizacja kul turowa, W Religia i religijność w warunkach globalizacji, E. Libiszowska‑Żółtkowska (red.), 394‑404. Kraków: Zakład Wydawniczy NOMOS.
Copyright (c) 2017 Akademia Ignatianum w Krakowie
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.