Kultura filozoficzna w wybranych środowiskach nowych mediów

  • Wacław Branicki Wydział Humanistyczny Akademii Górniczo‑Hutniczej (AGH)
Słowa kluczowe: spotkanie, dialog, wspólnota, awatar, Second Life

Abstrakt

Kultura filozoficzna stanowi środowisko umożliwiające powstanie re­ lacji dialogicznej między mistrzem i uczniem. Istotnym elementem tego fenomenu jest również możliwość powstania wspólnoty ludzi równych i wolnych, dla których głównym celem życiowym jest dąże­ nie do prawdy. Ze względu na presję ekonomiczną współcześnie trud­ no jest znaleźć taką przestrzeń.
W pierwszym punkcie została przedstawiona charakterystyka kul­ tury filozoficznej. W drugiej części zaprezentowano próbę wykreo­ wania takiego środowiska w Internecie. Jest to Academia Electronica, która jest jednostką zajmującą się edukacją filozoficzną w przestrzeni Second Life.
Jest to miejsce, gdzie każda osoba może bezinteresownie podzielić się swoją wiedzą filozoficzną. Ma ono znaczną wartość dla budowa­ nia kultury filozoficznej. W trzeciej części wskazałem, że ogranicze­ niem tego środowiska jest brak bezpośredniej obecności. Z tego po­ wodu nie może tutaj powstać relacja dialogiczna, w której zachodzi przekaz wartości egzystencjalnych.

Biogram autora

Wacław Branicki, Wydział Humanistyczny Akademii Górniczo‑Hutniczej (AGH)

Doktor filozofii; pracuje w Katedrze Kulturoznawstwa i Fi­ lozofii na Wydziale Humanistycznym Akademii Górniczo‑Hutniczej (AGH) w Krakowie. Jego zainteresowania naukowe dotyczą filozofii i kultury me­ diów, a w szczególności tożsamości i autentyczności osobowej kształtowanych w środowiskach nowych mediów. Jest autorem artykułów na ten temat oraz książek Tożsamość a wirtualność oraz Autentyczność osobowa a medialność.

Bibliografia

BRANICKI Wacław. 2011. Awatar jako wirtualne ucieleśnienie lub sztuczna tożsamość. W Paradoksy internetu. Konteksty społeczno‑kulturowe, M. Szpu­ nar (red.), s. 87‑103. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.

BOELLSTORFF Tom. 2012. Dojrzewanie w Second Life. Antropologia czło‑ wieka wirtualnego. Tłum. Agata Sadza. Kraków: Wydawnictwo Uniwer­ sytetu Jagiellońskiego.

ELIOT Thomas Stearns. 2007. Chrześcijaństwo, kultura, polityka. Tłum. Piotr Kimla. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.

GADAMER Hans‑Georg. 2000. Rozum, słowo, dzieje. Tłum. Małgorza­ ta Łukasiewicz, Krzysztof Michalski. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.

HADOT Pierre. 2000. Czym jest filozofia starożytna?. Tłum. Piotr Domański. Warszawa: Aletheia.

LEVINAS Emmanuel. 1998. Całość i nieskończoność. Tłum. Małgorzata Ko­ walska. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

MOLKA‑DANIELSEN Judith. 2009. The New learning and Teaching En‑ vironment, W Learning and Teaching in the Virtual World of Second Life, J. Molka‑Danielsen, M. Deutschmann (red.), s. 13‑25. Trondheim: Tapir Academic Press.

MYOO Sidey (Ostrowicki Michał). 2013. Ontoelektronika. Kraków: Wydaw­ nictwo UJ, Kraków 2013.

PLESZCZYŃSKI Jan. 2013. Epistemologia komunikacji medialnej. Perspekty‑ wa Ewolucyjna. Lublin: Wydawnictwo UMCS.

STRÓŻEWSKI Władysław. 2013. Logos, wartość, miłość. Kraków: Wydawni­ ctwo Znak.

WĘGRZECKI Adam. 2014. Wokół filozofii spotkania. Kraków: WAM.

Opublikowane
2017-03-31
Jak cytować
[1]
Branicki, W. 2017. Kultura filozoficzna w wybranych środowiskach nowych mediów. Perspektywy Kultury. 16, 1 (mar. 2017), 57-70.
Numer
Tom 16 Nr 1 (2017): Religia i świat cyfrowy
Dział
Przestrzenie cyberkultury

Copyright (c) 2017 Akademia Ignatianum w Krakowie

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:

  1. utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
  2. zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
  3. rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
  4. wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
  5. rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
  6. publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. 

Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.