Moskwa nie wierzy łzom: kwestia płci i losu

DOI: https://doi.org/10.35765/pk.2021.3403.07
Słowa kluczowe: gender, kobiecość, moralność, kino, Związek Radziecki

Abstrakt

Niniejszy artykuł stanowi dogłębną analizę radzieckiego przeboju filmowego Moskwa nie wierzy łzom (1979). Skupiając się na postaciach kobiecych, analizuje dynamikę płci, jaka panowała w Związku Radzieckim w tamtym czasie, oraz jej wpływ na fabułę. Artykuł podzielony jest na trzy części: krótki kontekst historyczno-polityczny, przedstawienie stanu równouprawnienia płci w Związku Radzieckim, a także dynamiki władzy istniejącej zarówno w sferze zawodowej, jak i domowej, oraz podsumowanie różnych typów kobiecości portretowanych przez bohaterki i roli, jaką w filmie odgrywa moralność i los.

Biogram autora

Laia Perales Galán, Moscow State University

Graduated with a degree in Translation and Interpretation at the Autonomous University of Barcelona and a master in Russian Culture at the Saint Petersburg State University. She has experience in the field of literary translation and recently translated to Catalan one of Aleksandr Kuprin’s most acclaimed works, The Garnet Bracelet (Kuprín, A. (2020). El braçalet de granats. Barcelona: Viena Edicions). Her fields of interest include Slavic Studies, Gender Studies, and Romanic Languages.

Bibliografia

Attwood, L. (1990). The New Soviet Man and Woman: Sex-Role Socialization in the USSR. Bloomington: Indiana University Press.

Attwood, L. (1993). Red Women on the Silver Screen: Soviet Women and Cinema from the Beginning to the End of the Communist Era. London: Pandora.

Budgeon, S. (2014). The Dynamics of Gender Hegemony: Femininities, Masculinities and Social Change. Sociology, 48(2), 317–334.

Engel, B. (1987). Women in Russia and the Soviet Union. Signs, 12(4), 781–796.

Engel, B. (1992). Engendering Russia’s History: Women in Post-Emancipation Russia and the Soviet Union. Slavic Review, 51(2), 309–321. DOI: 10.2307/2499534

Fedorov, A. (2020). Zhenskaja tema v zerkale sovetskogo igrovogo kinematografa zvukovogo perioda (1931–1991) i mediaobrazovanie. European Researcher.

Gradksova, Iu. V. (2000). Obychnaja sovetskaja zhenshhina – obzor opisanij identichnosti. Moscow: Sputnik.

Bezhanov, G.S. (Director). (1985). The Most Charming and Attractive (Samaja obajatel'naja i privlekatel'naja) [Film]. Mosfilm.

Melnikov, V.V. (Director). (1969). My Mom Has Married (Mama vyshla zamuzh) [Film]. Lenfilm.

Menshov, V.V. (Director). (1979). Moscow Doesn’t Believe in Tears (Moskva slezam ne verit) [Film]. Mosfilm.

Panfilov, G.A. (Director). (1970). The Beginning (Nachalo) [Film]. Lenfilm. Panfilov, G.A. (Director). (1975). I wish to Speak (Proshu slova) [Film]. Lenfilm.

Ryazanov, E.A. (Director). (1977). Office Romance (Sluzhebnyj roman) [Film]. Mosfilm.

Tregubovich, V.I. (Director). (1972). Old Walls (Starye steny) [Film]. Lenfilm.

Opublikowane
2021-11-30
Jak cytować
[1]
Perales Galán, L. 2021. Moskwa nie wierzy łzom: kwestia płci i losu. Perspektywy Kultury. 34, 3 (lis. 2021), 97-110. DOI:https://doi.org/10.35765/pk.2021.3403.07.
Numer
Tom 34 Nr 3 (2021): Kobieta w kulturze
Dział
Kobieta w kulturze

Copyright (c) 2021 Akademia Ignatianum w Krakowie

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:

  1. utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
  2. zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
  3. rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
  4. wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
  5. rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
  6. publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. 

Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.