Moscow Doesn’t Believe in Tears: A Matter of Gender and Fate

DOI: https://doi.org/10.35765/pk.2021.3403.07
Keywords: gender, femininity, morality, cinema, Soviet Union

Abstract

This paper offers an in-depth review of the Soviet hit film Moscow Doesn’t Believe in Tears (1979). Focusing on its female characters, it analyses the gender dynamics that prevailed in the Soviet Union at that time and the narrative impact it had on the plot. The article is divided into three subsections: a brief historical and political context, a depiction of the state of gender equality in the Soviet Union, as well as the power dynamics that existed both in the professional and domestic sphere, and a summary of the different femininities portrayed by the characters, along with the role morality and fate played in the film.

Author Biography

Laia Perales Galán, Moscow State University

Graduated with a degree in Translation and Interpretation at the Autonomous University of Barcelona and a master in Russian Culture at the Saint Petersburg State University. She has experience in the field of literary translation and recently translated to Catalan one of Aleksandr Kuprin’s most acclaimed works, The Garnet Bracelet (Kuprín, A. (2020). El braçalet de granats. Barcelona: Viena Edicions). Her fields of interest include Slavic Studies, Gender Studies, and Romanic Languages.

References

Attwood, L. (1990). The New Soviet Man and Woman: Sex-Role Socialization in the USSR. Bloomington: Indiana University Press.

Attwood, L. (1993). Red Women on the Silver Screen: Soviet Women and Cinema from the Beginning to the End of the Communist Era. London: Pandora.

Budgeon, S. (2014). The Dynamics of Gender Hegemony: Femininities, Masculinities and Social Change. Sociology, 48(2), 317–334.

Engel, B. (1987). Women in Russia and the Soviet Union. Signs, 12(4), 781–796.

Engel, B. (1992). Engendering Russia’s History: Women in Post-Emancipation Russia and the Soviet Union. Slavic Review, 51(2), 309–321. DOI: 10.2307/2499534

Fedorov, A. (2020). Zhenskaja tema v zerkale sovetskogo igrovogo kinematografa zvukovogo perioda (1931–1991) i mediaobrazovanie. European Researcher.

Gradksova, Iu. V. (2000). Obychnaja sovetskaja zhenshhina – obzor opisanij identichnosti. Moscow: Sputnik.

Bezhanov, G.S. (Director). (1985). The Most Charming and Attractive (Samaja obajatel'naja i privlekatel'naja) [Film]. Mosfilm.

Melnikov, V.V. (Director). (1969). My Mom Has Married (Mama vyshla zamuzh) [Film]. Lenfilm.

Menshov, V.V. (Director). (1979). Moscow Doesn’t Believe in Tears (Moskva slezam ne verit) [Film]. Mosfilm.

Panfilov, G.A. (Director). (1970). The Beginning (Nachalo) [Film]. Lenfilm. Panfilov, G.A. (Director). (1975). I wish to Speak (Proshu slova) [Film]. Lenfilm.

Ryazanov, E.A. (Director). (1977). Office Romance (Sluzhebnyj roman) [Film]. Mosfilm.

Tregubovich, V.I. (Director). (1972). Old Walls (Starye steny) [Film]. Lenfilm.

Published
2021-11-30
How to Cite
[1]
Perales Galán, L. 2021. Moscow Doesn’t Believe in Tears: A Matter of Gender and Fate. Perspectives on Culture. 34, 3 (Nov. 2021), 97-110. DOI:https://doi.org/10.35765/pk.2021.3403.07.
Issue
Vol. 34 No. 3 (2021): Women in Culture
Section
Women in Culture

Copyright (c) 2021 Jesuit University Ignatianum in Krakow

Creative Commons License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.

Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:

  1. utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
  2. zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
  3. rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
  4. wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
  5. rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
  6. publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. 

Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.