Kultura partycypacji a media
Prezentacja badań eksploracyjnych w grupie „młodych dorosłych”
Abstrakt
Celem artykułu jest prezentacja badań na grupie 284 młodych (do 35. roku życia), aktywnych fizycznie i kulturowo ludzi, którzy w obliczu lockdownu musieli zmienić swoje przyzwyczajenia partycypacji w rytuałach kulturowych i medialnych. Przeprowadzone badanie pozwoliło na ukazanie trwałych trendów zmian, jakie zaszły w świadomości odbiorczej. Badanie przeprowadzono w paradygmacie badań ilościowych techniką webankiety. Uzyskane odpowiedzi miały charakter deklaratywny. Z badań można wywnioskować, że lockdown w znaczący sposób zmienił podejście do serwisów streamingowych, które w dużym stopniu zastąpiły partycypację kinową. Przedstawioną tezę potwierdza przykład 113 osób deklarujących się jako kinomaniacy, tj. osoby, które uczęszczały do kina co najmniej dwa razy w miesiącu i traktowały to wydarzenie jako normalną aktywność; obecnie deklarują mniejszy udział w spektaklach kinowych (jeden raz w miesiącu) oraz wskazują na zwiększenie atrakcyjności tzw. filmów telewizyjnych. Innym przykładem zawartym w tekście jest opis funkcjonowania nowo powstałych grup sąsiedzkich jako alternatywy dla mediów lokalnych. Wnioski płynące z przeprowadzonych badań mogą posłużyć jako materiał wyjściowy do kolejnych badań prowadzonych przez badaczy z zakresu: humanistyki cyfrowej, nauk o kulturze i religii, pedagogiki medialnej oraz medioznawców badających wpływ mediów na zmiany społeczne.
Bibliografia
Bańka A. (2002). Społeczna psychologia środowiskowa. Scholar: Warszawa
Baranowski M. (2019), Kultura partycypacji a nowe media: między dobrostanem a stanem złobycia. Zarządzanie w kulturze, zeszyt 1/2019, s. 1-17
Bougsiaa H., Kopciewicz L. (2016). Dzieci w kulturze mobilnej. Partycypacja, uczenie się i emancypacja pokolenia „cyfrowych tubylców”. Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja, tom 19, numer 1(73), s. 139-154
Cieniek R. (2018). User generated content jako przejaw kultury uczestnictwa w Polsce. Kognitywistyka i Media w Edukacji , nr 1/2018
de Certeau, M. (1984). The Practice of Everyday Life. Berkeley: University of California Press
Dena C. (2008). Emerging participatory culture practices: player-created tiers in alternate reality games. Convergence 14(1):41–57
Hinton S., Hjorth, L. (2013), "What Is Web 2.0?", Understanding Social Media, SAGE Publications Ltd, pp. 7–31,
Jenkins H., Clinton K., Purushotma R.,Robison A.,Weigel M. (2009). Confronting the Challenges of Participatory Culture: Media Education for the 21st Century, https://www.macfound.org/media/article_pdfs/jenkins_white_paper.pdf (dostęp 8.09.2023)
Jupowicz-Ginalska A. (2019). Polacy a lęk przed odłączeniem – raport z badań. Warszawa
Levinson D. (1986), A conception of adult development, „American Psychologist” , vol. 41 (1/1986), s. 3–13
Nellinger N. (2016) , Participatatory culture - a handbook for students. University of Belfast
Potanievitsh T. (2015). The Concept of Luxury from a Consumer Culture Perspective. https://research.manchester.ac.uk/files/54586068/FULL_TEXT.P (dostęp 8.09.2023)
Youniar A., Barquis D. (2022) Social Media and Participatory Culture: Audience Participation and Its Contribution to Determining Video Blog Content on YouTube. Proceedings of the 2nd International Conference on Social Knowledge Sciences and Education (ICSKSE 2022). Atlantis Press
Copyright (c) 2024 Uniwersytet Ignatianum w Krakowie
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.