O pewnym sposobie posługiwania się klasycyzmem w europejskiej kulturze artystycznej

Uwagi o malarstwie Aleksieja Wenecjanowa

DOI: https://doi.org/10.35765/pk.2023.4203.22
Słowa kluczowe: klasycyzm, realizm, kultura chłopska, kultura artystyczna, malarstwo

Abstrakt

Celem głównym niniejszego artykułu jest kulturoznawcza analiza strategii malarskiej Aleksieja Wenecjanowa w odniesieniu do zagadnienia tematu chłopskiego w malarstwie. Problematyka ta wiąże się z kolei z określonym sposobem posługiwania się klasycyzmem. Klasycyzm interpretowany jest tutaj nie tylko jako pewien nurt stylistyczny bądź epoka w dziejach sztuki, lecz również jako zestaw reguł i wartości, które przynależą do wyposażenia umysłowego działającego artysty. Celem pobocznym jest wskazanie na inne przykłady analogicznych strategii zaczerpniętych z dziejów europejskiej kultury artystycznej, wskazujących na istnienie pewnej ciągłości intelektualnej w historii kultury europejskiej.

Biogram autora

Łukasz Cebula, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorant w Instytucie Kulturoznawstwa na Wydziale Antropologii i Kulturoznawstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Zainteresowania naukowe obejmują: teorię i historię kultury artystycznej, kulturę ludową oraz jej związki z nowoczesną kulturą artystyczną, a ostatnio zaś szczególnie fenomen twórczości poetów polskich chłopskiego pochodzenia.

Bibliografia

Alexeyeva, T. (1984). Venetsianov and his school. Leningrad: Aurora Art Publishers.

Ałpatow, M. (1975). O sztuce ruskiej i rosyjskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Bazylow, L. (1986). Historia nowożytnej kultury rosyjskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Bourdieu, P. (2001). Reguły sztuki. Kraków: Universitas.

Hellwig, K. (2000). Malarstwo XVII wieku we Włoszech, Hiszpanii i Francji. W: R. Toman (red.), Sztuka baroku. Kolonia: Könemann.

Herder, J.G. (1962). Myśli o filozofii dziejów. T. 1–2. Warszawa: Pań-stwowe Wydawnictwo Naukowe.

Mauss, M. (2007). Szkic o darze. Forma i podstawa wymiany w społeczeństwach archaicznych. W: E. Nowacka i M. Głowacka-Grajper (red.), Świat człowieka – świat kultury. Antolo-gia tekstów klasycznej antropologii. Warszawa: Państwowe Wydaw-nictwo Naukowe.

Moraczewski, K. (2014). Cultural theory and history: theoretical issues. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Społecznych Uniwer-sytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Poprzęcka, M. (1980). Akademizm. Warszawa: Wydawnictwa Artystycz-ne i Filmowe.

Porębski, M. (1988). Dzieje sztuki w zarysie. Wiek XIX i XX. Warszawa: Arkady.

Radiszczew, A. (1954). Podróż z Petersburga do Moskwy. Warszawa: Książka i Wiedza.

Stolot, F. (2001). Henryk Siemiradzki. Wrocław: Wydawnictwo Dolnoślą-skie.

Tatarkiewicz, W. (1976). Dzieje sześciu pojęć. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Topolski, J. (2003). Narodziny kapitalizmu w Europie. XIV–XVIII w. Po-znań: Wydawnictwo Poznańskie.

Perspektywy Kultury
Opublikowane
2023-07-17
Jak cytować
[1]
Cebula, Łukasz 2023. O pewnym sposobie posługiwania się klasycyzmem w europejskiej kulturze artystycznej: Uwagi o malarstwie Aleksieja Wenecjanowa. Perspektywy Kultury. 42, 3 (lip. 2023), 341-360. DOI:https://doi.org/10.35765/pk.2023.4203.22.
Numer
Tom 42 Nr 3 (2023): Kultura (w) rzeczywistości hybrydalnej
Dział
Varia

Copyright (c) 2022 Perspektywy Kultury

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:

  1. utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
  2. zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
  3. rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
  4. wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
  5. rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
  6. publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. 

Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.