O pewnym sposobie posługiwania się klasycyzmem w europejskiej kulturze artystycznej

Uwagi o malarstwie Aleksieja Wenecjanowa

DOI: https://doi.org/10.35765/pk.2023.4203.22
Słowa kluczowe: klasycyzm, realizm, kultura chłopska, kultura artystyczna, malarstwo

Abstrakt

Celem głównym niniejszego artykułu jest kulturoznawcza analiza strategii malarskiej Aleksieja Wenecjanowa w odniesieniu do zagadnienia tematu chłopskiego w malarstwie. Problematyka ta wiąże się z kolei z określonym sposobem posługiwania się klasycyzmem. Klasycyzm interpretowany jest tutaj nie tylko jako pewien nurt stylistyczny bądź epoka w dziejach sztuki, lecz również jako zestaw reguł i wartości, które przynależą do wyposażenia umysłowego działającego artysty. Celem pobocznym jest wskazanie na inne przykłady analogicznych strategii zaczerpniętych z dziejów europejskiej kultury artystycznej, wskazujących na istnienie pewnej ciągłości intelektualnej w historii kultury europejskiej.

Biogram autora

Łukasz Cebula, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorant w Instytucie Kulturoznawstwa na Wydziale Antropologii i Kulturoznawstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Zainteresowania naukowe obejmują: teorię i historię kultury artystycznej, kulturę ludową oraz jej związki z nowoczesną kulturą artystyczną, a ostatnio zaś szczególnie fenomen twórczości poetów polskich chłopskiego pochodzenia.

Bibliografia

Alexeyeva, T. (1984). Venetsianov and his school. Leningrad: Aurora Art Publishers.

Ałpatow, M. (1975). O sztuce ruskiej i rosyjskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Bazylow, L. (1986). Historia nowożytnej kultury rosyjskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Bourdieu, P. (2001). Reguły sztuki. Kraków: Universitas.

Hellwig, K. (2000). Malarstwo XVII wieku we Włoszech, Hiszpanii i Francji. W: R. Toman (red.), Sztuka baroku. Kolonia: Könemann.

Herder, J.G. (1962). Myśli o filozofii dziejów. T. 1–2. Warszawa: Pań-stwowe Wydawnictwo Naukowe.

Mauss, M. (2007). Szkic o darze. Forma i podstawa wymiany w społeczeństwach archaicznych. W: E. Nowacka i M. Głowacka-Grajper (red.), Świat człowieka – świat kultury. Antolo-gia tekstów klasycznej antropologii. Warszawa: Państwowe Wydaw-nictwo Naukowe.

Moraczewski, K. (2014). Cultural theory and history: theoretical issues. Poznań: Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Społecznych Uniwer-sytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Poprzęcka, M. (1980). Akademizm. Warszawa: Wydawnictwa Artystycz-ne i Filmowe.

Porębski, M. (1988). Dzieje sztuki w zarysie. Wiek XIX i XX. Warszawa: Arkady.

Radiszczew, A. (1954). Podróż z Petersburga do Moskwy. Warszawa: Książka i Wiedza.

Stolot, F. (2001). Henryk Siemiradzki. Wrocław: Wydawnictwo Dolnoślą-skie.

Tatarkiewicz, W. (1976). Dzieje sześciu pojęć. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.

Topolski, J. (2003). Narodziny kapitalizmu w Europie. XIV–XVIII w. Po-znań: Wydawnictwo Poznańskie.

Perspektywy Kultury
Opublikowane
2023-07-17
Jak cytować
[1]
Cebula, Łukasz 2023. O pewnym sposobie posługiwania się klasycyzmem w europejskiej kulturze artystycznej: Uwagi o malarstwie Aleksieja Wenecjanowa. Perspektywy Kultury. 42, 3 (lip. 2023), 341-360. DOI:https://doi.org/10.35765/pk.2023.4203.22.
Numer
Tom 42 Nr 3 (2023): Kultura (w) rzeczywistości hybrydalnej
Dział
Varia

Copyright (c) 2022 Perspektywy Kultury

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:

  1. utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
  2. zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
  3. rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
  4. wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
  5. rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
  6. publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. 

Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.