Influencer – media novi hominem

DOI: https://doi.org/10.35765/pk.2022.3904.14
Słowa kluczowe: celebryta, influencer, autorytet, idol, fan

Abstrakt

Tekst jest próbą charakterystyki istoty zjawiska influencingu, mechanizmów jego działania oraz podstaw teoretycznych. Podstawowe założenie pracy opiera się na rozdzieleniu generacji odbiorców przekazów medialnych na pokolenia BC i AC. Pierwsza grupa uznaje i rozpoznaje autorytety autentyczne, takie, które w istocie zapracowały swoimi ponadprzeciętnymi osiągnięciami, zyskując powszechne uznanie. Odbiorcy z pokoleń AC są mniej wybredni, funkcjonują w świecie dotkniętym kryzysem autorytetów, łatwo więc dzięki nowym mediom zyskać ich przychylność i przywiązać do określonego mikromedium przekazami o niskiej wartości intelektualnej, ale naładowanych hypem. W tych warunkach dynamicznie rozwija się zjawisko współczesnych influencerów – media novi hominem.

Biogram autora

Mirosław Lakomy, Akademia Ignatianum w Krakowie

Prowadzi zajęcia w Akademii Ignatianum w Krakowie na kierunku nauki o polityce, w swoich zainteresowaniach naukowych koncentruje się głównie na badaniach nowych mediów w procesach politycznych, cyberdemokracji (demokracji 2.0), nowych ruchów społecznych. Interesuje się również zagadnieniami związanymi z czwartą rewolucją przemysłową (Industry 4.0) oraz Internetem Rzeczy (Internet of Things – IoT), a także sztuczną i kolektywną (crowd) inteligencją w kontekście implikacji zarówno gospodarczych, społecznych jak i politycznych.

Bibliografia

Bolanowski, J. Oni królują na Instagramie. Ranking najpopularniejszych polskich influencerów. Pozyskano z: https://www.forbes.pl/rankingi/instagram-ranking-najpopularniejszych-influencerow-2021-wersow-przed-frizem/2ldwzt0.

Bourdieu, P. (1977). Zarys teorii praktyki. Cambridge: Cambridge University Press.

Debray, R. (2010). Wprowadzenie do mediologii. Warszawa: Oficyna Naukowa. Drożdż, M. (2008). Medialne autorytety i idole. Biuletyn Edukacji Medialnej, 1, 62–79.

Duka, J. (1981). Edith Head, Fashion Designer for the Movies, Dies. The New York Times, 27.10.

Graham, B.L. Coined the term „blogosphere”. Pozyskano z: http://blog.al.com/ scenesource/2010/01/brad_l_graham_coined_the.html

Kossecki, J. Sterowanie społeczne – pośrednie i bezpośrednie. Pozyskano z: https://pubmedinfo.org/2017/01/15/sterowanie-spoleczne.

Lakomy, M. (2013). Demokracja 2.0. Interakcja polityczna w nowych mediach. Kraków: Wydawnictwo WAM.

Lakomy, M. (2019). Doktryna Bernaysa. Demokracja – między propagandą a Public relations. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Ignatianum w Krakowie.

Larsen, K.D., Coleman, D., Forbes, J. i Johnson, R. (1972). Is the subject’s personality or the experimental situation a better predictor of a subject’s willingness to administer shock to a victim. Journal of Personality and Social Psychology, 22.

Le Bon, G. (1984). Psychologia tłumu, przeł. B. Kaprocki, wyd. trzecie. Warszawa: Vis-a-Vis Etiuda.

Levinson, P. (2010). Nowe nowe media. Kraków: Wydawnictwo WAM.

Lizardo, O. (2004). The cognitive origins of Bourdieu’s Habitus. Journal for the Theory of Social Behaviour, vol. 34, no. 4.

Maciuszek, J. Wpływ społeczny a procesy automatyczne i bezrefleksyjność. Pozyskano z: https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/bitstream/handle/item/1373/ maciuszek_wplyw_spoleczny_a_procesy_automatyczne_2012. pdf?sequence=1.

Mead, M. (2000). Kultura i tożsamość. Studium dystansu międzypokoleniowego, tłum. J.Hołówka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Milgram, S. (1974). Obedience to authority, New York: Harper & Row. Ogburn, W. (1975). Hipoteza opóźnienia kulturowego. W: W. Derczyński, A. Jasińska-Kania i J. Szacki (red.), Elementy teorii socjologicznych. Materiały do dziejów współczesnej socjologii zachodniej. Warszawa: PWN.

Postman, N. (2004). Triumf techniki nad kulturą. Warszawa: Wydawnictwo Muza.

Rogers, E.M. (1983). Diffusion of innovation. London: Macmillan.

Sighele, S. Tłum zbrodniczy: szkic psychologii zbiorowej. Pozyskano z: https:// kpbc.umk.pl/dlibra/publication/49369/edition/56785/content?ref=L2Nv bGxlY3Rpb25kZXNjcmlwdGlvbi84MQ

Tarde, G. (1904). Opinia i tłum, przeł. K. Skrzyńska. Warszawa: Gebethner i Wolff.

Tichoniuk, J. Liberia – wymyślony kraj. Pozyskano z: https://www.national-geographic.pl/traveler/artykul/liberia-wymyslony-kraj.

Trotter, W. (1916). Instincts of the Herd in Peace and war. London: T. Fisher Unwin Ltd.

Van Ginneken, J. (1992). Crowds, Psychology and Politics, 1871–1899. London: Cambridge University Press.

Van Zoonen, L. Imagining the Fan Democracy. Pozyskano z: https://www.researchgate.net/publication/249720671_Imagining_the_Fan_Democracy.

Way, A.L., Jr., The american system of government: politics & government in the u.s.a., part one politics & government: the essentials. Pozyskano z: https:// proconservative.net/CUNAPolSci201PartOneC.shtml.

Wirtualni influencerzy. Zarabiają miliony, choć nie istnieją. Pozyskano z: https://tech.wp.pl/wirtualni-influencerzy-zarabiaja-miliony-choc-nie-istnieja,6633868822661920a.

Witek, W. Kim są influencerzy? Pozyskano z: https://heiferpoland.org.pl/ influencing/.

http://classiques.uqac.ca/classiques/taine_hippolyte/origine_France/origine_ France.html

https://blogen.influence4you.com/top-10-instagrammers-ranking-on-instagram/

https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/cybernetyka;3888555.html https://ks.pl/slownik/influencer-kim-jest https://www.diki.pl/slownik-angielskiego?q=hype https://www.goodreads.com/book/show/28964181-fashion-in-film

https://www.merriam-webster.com/dictionary/cornucopia#synonyms https://www.merriam-webster.com/dictionary/machismo

Opublikowane
2022-12-27
Jak cytować
[1]
Lakomy, M. 2022. Influencer – media novi hominem. Perspektywy Kultury. 39, 4 (grudz. 2022), 179-194. DOI:https://doi.org/10.35765/pk.2022.3904.14.
Numer
Tom 39 Nr 4 (2022): Dwór królowej w średniowieczu i w epoce nowożytnej - ludzie, relacje, wpływy
Dział
Przestrzenie cyberkultury

Copyright (c) 2022 Akademia Ignatianum w Krakowie

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:

  1. utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
  2. zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
  3. rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
  4. wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
  5. rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
  6. publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. 

Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.