Ks. Franciszek Blachnicki i przyszłość Kościoła, czyli młodzi chrześcijanie według Jana Pawła II

DOI: https://doi.org/10.35765/pk.2022.3904.25
Słowa kluczowe: ks. Franciszek Blachnicki, kard. Karol Wojtyła – papież Jan Paweł II, Ruch Światło-Życie i wakacyjne rekolekcje oazowe, odnowa duchowa i wyzwolenie, nawrócenie i dar łaski, Światowy Dzień Młodzieży

Abstrakt

Wielki wpływ na odczuwanie młodych i stosunek do nich kard. Karola Wojtyły (Jana Pawła II) miał Czcigodny Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki. Można też mówić o drodze odwrotnej. Karol Wojtyła i Franciszek Blachnicki żyli w jedności ideałów i stali się „śladem” przechodzącego przez swój Kościół Boga. Oni przyjęli łaskę Boga, a ona już wszystko poprowadziła właściwie w ich życiu. Zostali przeniknięci Duchem Bożym i On ewidentnie przez nich działał. By zobaczyć wpływ ks. Blachnickiego na postrzeganie młodych przez Jana Pawła II, a także i drogę odwrotną, trzeba sięgnąć do historii nawrócenia i życia łaski Franciszka Blachnickiego, by na takim tle ukazać niektóre ślady ich rozumienia Kościoła, szczególnie tego Kościoła młodych ludzi. Jasne też jest, że kard. Karol Wojtyła, a później Jan Paweł II miał także wyraźny wpływ na to, co działo się w rozwoju myśli duszpasterskiej i troski o młodych chrześcijan przez ks. Franciszka Blachnickiego. To ks. Blachnicki przyczynił się do zrozumienia posoborowej teologii Kościoła jako wspólnoty. On budował żywy Kościół, dbał i wprowadził w życie odnowę liturgiczną i sam żył misterium liturgii. A to samo można z całą pewnością powiedzieć o papieżu Janie Pawle II. Oni tym żyli i do tego prowadzili innych chrześcijan, w tym zwłaszcza młodych.

Biogram autora

Robert Tyrała, Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie

Ks. prof. dr hab. W 1990 r. uzyskał tytuł magistra teologii na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i przyjął 19 maja 1990 r. w katedrze na Wawelu święcenia kapłańskie z rąk kard. Franciszka Macharskiego. W 1997 r. uzyskał tytuł magistra sztuki na Akademii Muzycznej w Krakowie. W 1996 r. uzyskał tytuł kanoniczy licencjata teologii (po mgr) na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 2000 r. uzyskał doktorat z liturgiki na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. W 2010 r. habilitował się z nauk humanistycznych na Wydziale Historii i Dziedzictwa Kulturowego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Od 1 grudnia 2020 r. jest profesorem nauk humanistycznych. W latach 1997–2020 pracował na Akademii Muzycznej w Krakowie (w latach 2005–2019 był kierownikiem Katedry Muzyki Religijnej). Od 2000 r. pracuje na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie (od 2019 r. jest kierownikiem katedry Historii Liturgii i Muzyki, od 1 września 2020 r. jest rektorem UPJPII). Od 2020 r. jest konsultorem Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski. Wypromował przeszło 100 licencjatów i magistrów oraz 5 doktorów.

Bibliografia

Archiwum Ruchu Światło-Życie w Kurii Metropolitalnej w Krakowie. Archiwum Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II.

Biuletyn Informacyjny, Ruch Światło-Życie, nr 1, styczeń 1980, 6–10, Archiwum Ruchu Światło-Życie w Kurii Metropolitalnej w Krakowie.

Blachnicki, F. Notatki, Archiwum Krajowego Duszpasterstwa Służby Liturgicznej w Lublinie, Teczka Wspomnienia, bez sygn.

Blachnicki, F. Pamiętnik 1961, Archiwum Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła w Krościenku, Pisma niedrukowane, teczka nr 1.

Blachnicki, F. Pamiętniki Sługi Bożego, Archiwum Instytutu Niepokalanej Matki Kościoła w Krościenku, Pisma niedrukowane, teczka nr 1.

Blachnicki, F. (1997). Krucjata Wyzwolenia Człowieka, czyli Dzieło Niepokalanej, Matki Kościoła. Lublin: Światło-Życie.

Blachnicki, F. (2014). Co to jest oaza? Światło-Życie. Kraków: Wydawnictwo Światło-Życie.

Blachnicki, F. (2021a). Spotkania z Bogiem w tajemnicach różańcowych, mps, Archiwum Krajowego Duszpasterstwa Służby Liturgicznej w Lublinie.

Blachnicki, F. (2021b). Spojrzenie w świetle łaski. Krościenko: Wydawnictwo Światło-Życie.

Bolczyk, H. (1998). Życie i charyzmat ks. Franciszka Blachnickiego założyciela Ruchu „Światło-Życie”. Roczniki Teologiczne KUL, t. XLV, 7–27.

Dziwisz, S. (2021). Zaufanie Bogu było jego siłą. W: G. Wilczyńska (oprac.), Człowiek wiary konsekwentnej. Franciszek Blachnicki 24 III 1921 – 27 II 1987. Kraków: Wydawnictwo Światło-Życie, 135.

Elżbieta z Hamburga (2021). Człowiek nawrócenia. W: G. Wilczyńska (oprac.), Człowiek wiary konsekwentnej. Franciszek Blachnicki 24 III 1921 – 27 II 1987. Kraków: Wydawnictwo Światło-Życie.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Światowe_Dni_Młodzieży (dostęp: 03.11.2022). https://www.fondazionegiovani.va/historias (dostęp: 03.11.2022).

Jan Paweł II (1987). Telegram po śmierci ks. Franciszka Blachnickiego, Watykan, 27 lutego.

Jan Paweł II (1997). Kraków, „Anioł Pański”. W: Jan Paweł II w Polsce. Przemówienia, Homilie, 171–172.

Jan Paweł II (2005). Uwierzyliście miłości Boga, 20 III 2005 „Anioł Pański” w Niedzielę Palmową. L’Osservatore Romano, 5, 38.

Jan Paweł II (2022). List Apostolski Rosarium Virginis Mariae. Poznań: Pallotinum.

Kopeć, J.J. (1998). Ks. Franciszek Blachnicki jako promotor formacji liturgicznej kapłanów w Polsce. Roczniki Teologiczne KUL, t. XLV, 103–104.

Łepkowski, T. (1967). Polska – narodziny nowoczesnego narodu. Warszawa: PWN.

Madejczyk, C. (1970). Polityka III Rzeszy w okupowanej Polsce, t. II. Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN.

Marczewski, M. (1998). Posoborowy apostoł formacji laikatu (Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki 24 II 1921 – 27 II 1987). Roczniki Teologiczne KUL, t. XLV, 71–72.

Mastalski, J. (2005). Ponadczasowe przesłanie wychowawcze Jana Pawła II skierowane do młodzieży. Polonia Sacra, 17, 123–139.

Mastalski, J. (2009). Wychowawca młodzieży. W: S. Koperek (red.), Testi Joannis Pauli. Kraków: WN PAT, 330.

Muszala, A. (2020). Dekalog wolnego człowieka. Ks. Franciszek Blachnicki. Kraków: WAM.

Orędzie Ojca Świętego Jana Pawła II na XVII Światowy Dzień Modlitw o Powołania 2005 (2005). Przewodnik Katolicki, 16, 5.

Pilichowski, C. (red.) (1979). Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich 1939– 1945. Warszawa: PWN.

Ruch Światło-Życie, Dokumentacja 1977 (1977). Krościenko, 5–54.

Ryłko, S. (2019). Światowe Dni Młodzieży jako wkład św. Jana Pawła II w chrześcijańską formację młodych. W: B. Mielec i R. Tyrała (red.), Jan Paweł II, który zmienił oblicze świata. 40 lat od wyboru na stolicę św. Piotra kard. Karola Wojtyły metropolity krakowskiego. Kraków: WN UPJPII, 80.

Strzelecka, I. (1983). Wykaz więźniów z pierwszych transportów śląskich według kolejnych numerów obozowych (1072–1354). Zeszyty Oświęcimskie, t. II, 134.

Wodarczyk, A. (1993). Ks. Franciszek Blachnicki życie i działalność w latach 1921–1961, Katowice: mps. Biblioteka Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego.

Wodarczyk, A. (2008). Prorok żywego Kościoła. Katowice: Wydawnictwo Światło-Życie.

Wojtyła, K. (1972). U podstaw odnowy. Studium o realizacji Vaticanum II. Kraków.

Wojtyła, K. (1977). List pasterski, 24 lipca 1977. Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie.

Wojtyła, K. (1978). Homilia w dniu wspólnoty oaz wielkich – Nowa Jerozolima Nowe Przymierze, Kluszkowce, 9 lipca 1978. W: Charyzmat Światło-Życie w służbie odnowy Kościoła, OŻK 79, I-5/19, Archiwum Ruchu Światło-Życie w Kurii Metropolitalnej w Krakowie.

Wojtyła, K. (1997). Przemówienie wstępne. W: Prezentacja Ruchu Światło-Życie wobec Komisji Episkopatu ds. Apostolstwa Świeckich, Kraków 5 XII 1976. Ruch Światło-Życie, Dokumentacja 1997, DS. I.

Opublikowane
2022-12-27
Jak cytować
[1]
Tyrała, R. 2022. Ks. Franciszek Blachnicki i przyszłość Kościoła, czyli młodzi chrześcijanie według Jana Pawła II. Perspektywy Kultury. 39, 4 (grudz. 2022), 393-410. DOI:https://doi.org/10.35765/pk.2022.3904.25.
Numer
Tom 39 Nr 4 (2022): Dwór królowej w średniowieczu i w epoce nowożytnej - ludzie, relacje, wpływy
Dział
Varia

Copyright (c) 2022 Akademia Ignatianum w Krakowie

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:

  1. utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
  2. zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
  3. rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
  4. wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
  5. rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
  6. publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. 

Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.