Kultura (w) rzeczywistości hybrydalnej
Wstęp do części tematycznej numeru
Abstrakt
Współczesny świat, w którym obecny jest człowiek, dzięki rozwojowi technologii nie ogranicza się już tylko do wymiaru realnego. Jego drugi „biegun” stanowi coraz szybciej konstruowany świat wirtualny, którego wyróżniającą cechą jest medialna transformacja atrybutów fizycznych. Dwa wymiary: realny i wirtualny, odmienne od siebie już w samych podstawach konstruowania i funkcjonowania, stały się obecnie wzajemnie przenikającymi i uzupełniającymi się formami. Trudno określić, który z nich zachowuję większą siłę sprawczości. Niewątpliwie oba na siebie oddziałują, korzystając ze swoich zasobów, czerpiąc ze swoich osiągnięć, inspirując, wspomagając, czasami też ograniczając. Coraz trudniej wyobrazić sobie przestrzeń kulturową współczesnego człowieka bez obustronnych przepływów pomiędzy wspomnianymi wymiarami. Tworzą one coraz bardziej rozbudowaną, swoiście zespoloną rzeczywistość hybrydalną, którą należałoby rozumieć jako zróżnicowaną funkcjonalnie konfigurację przestrzeni realnej i wirtualnej, umożliwiającą ich wzajemną dynamiczną koegzystencję przy zachowaniu ich odmienności i względnej niezależności. Hybrydalne połączenie rzeczywistości realnej z wirtualną nie oznacza tworzenia abstrakcji, a raczej zmianę sposobu istnienia procesów stymulujących transgresje działań ludzkich. Rzeczywistość hybrydalna znosi wcześniejsze sposoby przedstawiania świata, stając się otwartym modelem, w którym zanikają granice między wirtualnością i realnością.
Copyright (c) 2023 Akademia Ignatianum w Krakowie
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.
