The Piotrków Rituale Sacramentorum of 1631 and Its Significance against the Background of the History of the Roman Ritual
Abstract
The aim of this study is to present one of the most important liturgical books issued in Poland after the Council of Trent (1545–1563), namely the Ritual of Piotrków. It’s model was the Rituale Romanum (1614) spread by the Holy See all around the contemporary world. It contained rites and rubrics needed by the priest for celebration of the liturgy of both the sacraments and sacramentals. This ritual was named of Piotrków after the Synod which had place in Piotrków (Trybunalski) in 1621.
References
Banaszak, M. (1989). Historia Kościoła katolickiego. Czasy nowożytne 1517– 1758. T. 3. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej.
Chodyński, S. (1900). Rytuały polskie i Rytuał piotrkowski. W: M. Nowodworski (red.), Encyklopedia kościelna. T. 24. Warszawa: Drukarnia Franciszka Czerwińskiego, 1–38.
Franz, A. (1904). Das Rituale von St. Florian. Freiburg: Herder.
Franz, A. (1912). Das Rituale des Bischofs Heinrich I. Freiburg: Herder.
Fulman, M. (1896). Rytuał Rzymski a Piotrkowski. Studyum prawno‑liturgiczne. Kraków: G. Gebethner i Spółka.
Hudek, W. (2003). Z dziejów procesji Dnia Zadusznego w Polsce. Śląskie Studia Historyczno‑Teologiczne, nr 36(1), 137–156.
Juda, M. (1992). Przywileje drukarskie w Polsce. Lublin: Agencja Wydawmczo-Handlowa AD.
Kotecki, R. (2009). Rejestracja metrykalna wiernych w świetle potrydenckiego ustawodawstwa Kościoła katolickiego (ze szczególnym uwzględnieniem diecezji Chełmińskiej, Gnieźnieńskiej, Płockiej i Włocławskiej). Nasza Przeszłość, nr 112, 135–179.
Lecler, J., Holstein, H., Andès, P. i Lefebvre, Ch. (22005). Le concile del Trente 1551–1563. Histoire des conciles oecuméniques. T. 11. Paris: Fayard.
Malesa, W. (2014). Synody piotrkowskie a polskie zwyczaje liturgiczne zachowane po przyjęciu trydenckiej reformy liturgii. Kultura – Media – Teologia, nr 17, 94–106.
Markiewicz, M. (2002). Historia Polski 1492–1795. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Michalak, J. (1927). Nowy rytuał polski. Ateneum Kapłańskie, nr 19(13), 421–432.
Nadolski, B. (2006). Leksykon Liturgii. Poznań: Wydawnictwo Pallottinum.
Nowowiejski, A. (1905). Wykład liturgii Kościoła katolickiego. T. 3. Płock: Drukarnia Kazimierza Miecznikowskiego.
Pawlak, I. (1988). Graduały piotrkowskie jako przekaz chorału gregoriańskiego w Polsce po Soborze Trydenckim. Lublin: Wydawnictwo KUL.
Petrani, A. (1958). Zwyczaj w polskim prawie kościelnym. Prawo Kanoniczne: kwartalnik prawno‑historyczny, nr 1(1–2), 327–342.
Powodowski, H. (1596). Agenda seu ritus caeremoniarum ecclesiasticarum. Cracoviae (sygnatura: Cim.F.1025/2).
Righetti, M. (22005). Manuale di storia liturgica. Introduzione generale. T. 1. Milano: Ancora.
Rzeczniowski, L. (1879). Kościół Farny w Piotrkowie i złożone w nim synody. Tydzień, nr 7(6), 39–48.
Sodi, M. i Flores Arcas, J.J. (red.). (2004). Rituale Romanum. Editio princeps (1614). Edizione anastatica, Introduzione e Appendice – Monumenta Liturgica Concilii Tridentini. T. 5. Città del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana.
Sułowski, Z. (1976). O finansowej genezie polskiej rejestracji zgonów. Przeszłość Demograficzna Polski, nr 9, 57–66.
Toniolo, A. (2008). Libri liturgici della riforma tridentina. Rivista Liturgica, nr 95(5), 956–964.
Wrona, W. (1951). Dzieje rytuału piotrkowskiego. Polonia Sacra, nr 4, 329–380.
Zachara, M. (2013). Krótka historia Mszału Rzymskiego. Warszawa: Wydawnictwo Księży Marianów.
Zonik, A. (2012). Formy zawarcia małżeństwa kanonicznego ze skutkami cywilnymi. Roczniki Nauk Prawnych, nr 22(2), 105–126.
Copyright (c) 2021 Jesuit University Ignatianum in Krakow
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.