Lumen Apothecariorum Domenica (Quirica) De Augustis as a Source for the History of Early Renaissance Italian Confectionery
Abstract
Recipes for sweets play an important role in a better understanding of old confectionery. Given the fact that sweet making had been linked to pharmacy for many centuries, it is necessary to refer to pharmaceutical sources in its analyses. The work of a Piemontese physician and apothecary Quirico (Domenico) de Augustis entitled Lumen apothecariorum, published in Turin in 1492, is an example of less-known books of this kind.
Taking into consideration that already in the late Middle Ages sweets were manufactured by apothecaries (called by an Italian name speziari), Quirico (Domenico) de Augustis, being both a practicing doctor and apothecary, not only collected the knowledge of his predecessors in his book but also shared his own practical experience. Moreover, in Lumen apotecariorum, sweet making is presented in a separate chapter for the first time, describing different types of sweets, titled De artificio zucchari. The 31 recipes include different types of candies, candied fruit, jams, marzipan, and jelly. De Augustis also listed detailed instructions on how to give sugar various colours and how to mould sugar mass into specific shapes, e.g. people, animals, and objects.
This pharmacopoeia, which was printed many times at the turn of the 16th century and reprintedin later centuries, became one of the basic sources of apothecaries’ knowledge in the area of manufacturing both medicines and sweets in modern times.
References
Balletto, L. (1986). Medici e farmaci, scongiuri ed incantesimi, dieta e gastronomia nel medioevo genovese. Genova: Università di Genova.
Bela, Z. (2005). Poglądy na temat leczniczych właściwości złota od czasów najdawniejszych po czasy współczesne. Kraków: Muzeum Farmacji Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Bénézet, J.-P. (1999). Pharmacie et médicament en Méditéranée occidentale (XIII–XVI siècles). Paris: Honoré Champion.
Benporat, C. (1999). Decori, castelli e statue di zuccharo sulla scena conviviale italiana. Appunti di gastronomia, 30, 42–67.
Benporat, C. (2001). Feste e banchetti. Convivialità italiana fra Tre e Quattrocento. Firenze: Leo S. Olschki Editore.
Cifuentes i Comamala, L. (2006). La ciència en català a l’edat mitjana i el Renaixement. Barcelona: Publicacions i Edicions de la Universitat de Barcelona.
Comès, P.J. (1878). Libre de algunes coses asanyalades succehides en Barcelona y en altres parts format per Pere Joan Comes en 1583 y recóndit en lo Arxiu del Excelentíssim Ajuntament, red. J. Puiggari. La Renaixensa: Barcelona.
Corvisieri, C. (red.) (1890). Notabilia temporum di Angelo de Tummulillis da Sant’Elia. Roma: Tipografia Francesco Vigo.
Cougnet, A. (1923). L’evoluzione dell’arte dulciaria in Italia. W G. Ciocca, Il pasticciere e confettiere moderno. Raccolta completa di ricette. Milano: Ulrico Hoepli, XIX–LX.
Das Lumen apothecariorum von Quiricus de Augustis übersetzt und kritisch bearbeitet. Inaugural-Dissertation zur Erlangung des Doktorgrades der Naturwissenschaftlichen Fakultät der Ludwig-Maximilians-Universität München (1973). Vorgelegt von Hugo Michael Wolf aus München. München.
Dillemann, G. (1968). La pharmacopée au Moyen Âge. Revue d’histoire de la pharmacie, 56 année, n. 199, 235–244.
Dufournier, E. (1997). Édition critique et commentée d’un réceptaire de la fin du XVe siècle. Paris (thèse de doctorat).
Duran i Sanpere, A. i Sanabre, J. (red.). (1930). Llibre de les solemnitats de Barcelona. Edició completa del manuscrit de l’Arxiu Històric de la Ciutati, vol. 1: 1424–1546. Barcelona: Institució Patxot.
Gajda, Z. (2011). Do historii medycyny wprowadzenie. Kraków: Wydawnictwo WAM.
Ghirardacci, C. (1932). Historia di Bologna. W Rerum Italicarum Scriptores, XXXIII, I. Città di Castello: Casa Editrice S. Lapi.
Hryszko, R. (2010). Llibre de totes maneres de confits. Księga o różnych sposobach przyrządzania słodyczy – starokataloński zbiór przepisów kulinarnych z XIV wieku. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. T. MCCCXII, Prace Historyczne, z. 137, 175–206.
Hryszko, R. (2013). Media aeva dulcia. Analiza produkcji i konsumpcji w Koronie Aragonii w XIV i XV w. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze Historia Iagellonica.
Hryszko, R. i Sasor, R. (2017). Średniowieczne słodycze katalońskie w źródłach i literaturze (z wyborem tekstów z XIV i XV wieku). Kraków: Towarzystwo Wydawnicze Historia Iagellonica.
Jacquart, D. (2005). Wpływ medycyny arabskiej na średniowieczny Zachód. W R. Rashed (red.), Historia nauki arabskiej. T. 3: Technika, alchemia, nauki przyrodnicze i medycyna. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 222–238.
Kronika medycyny (1994). Warszawa: Wydawnictwo Kronika.
Kuhne Brabant, R. (1997). Le sucre et le doux dans l’alimentation d’al-Andalus. Médiévales, 33, automne, 55–67.
Llibre de totes maneres de confits (1946). W L. Faraudo de Saint–Germain, Llibre de totes maneres de confits. Un tratado manual cuatrocentista de arte de dulcería. Boletín de la Real Academia de Buenas Letras de Barcelona, vol. XIX, 105–121.
Llibre de totes maneres de confits (2003). W Llibre de Sent Soví, Llibre de totes maneres de potatges de menjar, a cura de R. Grewe, edició revisada per A.J. Soberanas i J. Santanach, Llibre de totes maneres de confits, edició critica de J. Santanach i Suñol. Barcelona, Barcino, 273–295.
Masino, C. (1988). Interrogativi su Manlio di Bosco e Paolo Suardo speziali. Atti e memorie della accademia italiana di storia della farmacia, 5, 7–10.
Molmenti, P. (1880). La storia di Venezia nella vita privata dalle origini alla caduta della repubblica. Venezia: Roux e Favale.
Ouerfelli, M. (2008). Le sucre. Production, commercialisation et usage dans Méditerranée médiévale. Leiden–Boston: Brill.
Palmero, G. (1998). Entre culture thérapeutique et culture matérielle: les domaines de savoir d’un anonyme gênois à la fin du Moyen-Âge. Le manuscrit inédit „Medicinalia quam plurima”. Vol. I–II. [b.m.w.]: Atelier national de reproduction des thèses.
Palmero, G. (1999). Le manuscrit “Medicinalia quam plurima”. Une source importante pour l’étude de la culture et de la langue génoise à la fin du Moyen Age. Bulletin du Centre de Romanistique, vol. XII: ottobre, 1–18.
Plouvier, L. (1988). La confiserie européenne au Moyen Âge. Médium Aevum quotidianum, 13, 28–47.
Plouvier, L. (1992). Le «letuaire», une confiture du bas Moyen Âge. W C. Lambert (red.), Du manuscrit à la table, essais sur la cuisine au Moyen Age et répertoire des manuscrits médiévaux contenant des recettes culinaires. Montréal: Champion-Slatkine, Le Presses de l’Université de Montréal, 243–256.
Plouvier, L. (1999). L’introduction du sucre en pharmacie. Revue d’histoire de la pharmacie, 87(332), 199–216.
Plouvier, L. (2006). Le rôle d’al-Andalus dans la transmission des connaissances de l’Orient vers l’Occident: l’exemple e la confiserie. Horizons maghrébins, 55, 30–47.
Quiricus de Augustis (1492). Lumen apothecariorum. Taurini: Per Nicolaum de Benedictis Hispanum et Jacobinum Suigum.
Rembieliński, R. i Kuźnicka, B. (1987). Historia farmacji. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich.
Roeske, W. (1991). Polskie apteki. Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Saladino Ferro d’Ascoli (2017). Compendium aromatariorum (ca. 1450), Alonso Rodríguez de Tudela, El compendio de los boticarios (1515). A Compendium for Apothecaries. Romania Mediterranea IV, Romance Philology 71, Spring, 1–406.
Savage-Smith, E. (2005). Medycyna. W R. Rashed (red.), Historia nauki arabskiej. T. 3: Technika, alchemia, nauki przyrodnicze i medycyna. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog.
Silberman, H.C. (1994). Un électuaire d’Avicenne ou de la difficulté d’identifier les constituants de médicaments antiques. Revue d’histoire de la pharmacie, 82(301), 132–147.
Silberman, H.C. (2001). Les formulaires des pharmaciens Manlius di Bosco Quiricus de Augustis et Paulus Suardus et la place importante qu’y prennent les sucreries. Atti e memorie della accademia italiana di storia della farmacia, 1(18), 17–22.
Suardo, P. (1496). Thesaurus aromatariorum. Mediolanum: Leonardum Pacchel.
Tabarini, M. (1870). Descrizione del convito e delle feste fatte in Pesaro per le nozze di Costanzo Sforza e di Camilla d’Aragona nel maggio 1475. Firenze: tip. di G. Barbèra.
http://www.treccani.it/enciclopedia/saladino-da-ascoli_(Dizionario-Biogra- fico) (dostęp: 21.02.2020).
http://www.treccani.it/enciclopedia/orsini-del-balzo-giovanni-antonio_ (Dizionario-Biografico) (dostęp: 21.02.2020).
http://www.treccani.it/enciclopedia/gherardo-da-cremona_(Dizionario-Bio- grafico) (dostęp: 21.02.2020).
http://www.treccani.it/enciclopedia/plateario_(Dizionario-Biografico) (dostęp: 21.02.2020).
http://www.treccani.it/enciclopedia/carlo-i-duca-di-savoia_(Dizionario-Bio- grafico) (dostęp : 22.02.2020).
Copyright (c) 2021 Jesuit University Ignatianum in Krakow
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.
