Monuments of Church Art in Drohobych in Drawings by Stanisław Wyspiański from his Travels in August 1887

DOI: https://doi.org/10.35765/pk.2022.3803.18
Keywords: Stanisław Wyspiański, Drohobych, Church Art, 19th century

Abstract

In August 1887 Stanisław Wyspiański went to Eastern Galicia. The drawings that he made during this trip are a very valuable illustrative source for learning about the monuments of this area. In the article, attention was focused on the drawings from Drohobych. Comparative and field research allowed us to discover unknown information about history of some monuments, and even to recognize and find works of arts considered lost.

Author Biography

Agnieszka Gronek Agnieszka Gronek, Jagiellonian University

Historyk, historyk sztuki, doktor habilitowana, profesor nadzwyczajna w Zakładzie Studiów Polsko-Ukraińskich na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politycznych UJ. Od niemal trzydziestu lat bada sztukę cerkiewną dawnej Rzeczypospolitej i jej związki ze sztuką zachodnioeuropejską oraz innymi ośrodkami kultury prawosławnej. Jest redaktorką blisko dziesięciu monografii zbiorowych, autorką trzech monografii i ponad siedemdziesięciu artykułów opisujących głównie cerkiewne dziedzictwo Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

References

Bunsch-Piażmowska, M. (1959). Szkicowniki młodzieńcze Stanisława Wyspiańskiego 1876–1891. Wrocław: Ossolineum.

Cerkiew św. Trójcy (ok. 1909). Drohobycz: Wydawnictwo Kart Widokowych Księgarni J. Pilpla.

Dür, J. (1934). Wędrówka Stanisława Wyspiańskiego po Małopolsce Wschodniej. Kurier Literacko-Narodowy, nr 53, 13–15.

Dür, J. (1935). Wędrówka Stanisława Wyspiańskiego po Małopolsce Wschodniej. Kurier Literacko-Narodowy, nr 1(75), 2–4.

Gronek, A. (2022). Źródła ikonograficzne do rysunków Stanisława Wyspiańskiego na temat sztuki ruskiej. W: A. Gronek (red), O miejsce książki w historii sztuki. T. 3. Sztuka książki około 1900. W 150 rocznicę urodzin Stanisława Wyspiańskiego. Kraków: Księgarnia Akademicka, 69–80.

Kowalczuk, M. (1885). Drewniane cerkwie w Drohobyczu i Rozdole. W: Zabytki Sztuki w Polsce. Zdjęcia wykonane przez słuchaczy wydziału budownictwa c.k. Szkoły Politechnicznej we Lwowie pod przewodnictwem Juliana Zachariewicza i asystentów. Lwów: J. Milikowski.

Kupčins’ka, L. – Купчинська, Л. (2009). Творчість Теофіла Копистинського.

Львів-Філадельфія: „Друкарські куншти”.

Lubos-Kozieł, J. (2004). Wiarą tchnące obrazy. Studia z dziejów malarstwa religijnego na Śląsku w XIX wieku. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego

Nazaruk, O. – Назарук, O. (1939). По наших монастирях у Дрогобичі. Нова Зoря 26, 4 kwietnia.

Płoszewski, L., Blumówna, H., Tobiaszowa, Z. i Kucielska Z. (oprac.). (1958). Stanisław Wyspiański 1869–1907. Wystawa Jubileuszowa 1907–1957. Muzeum Narodowe w Krakowie, grudzień 1957 – listopad 1958. T. 1: Biografia – plastyka. Kraków: Muzeum Narodowe.

Remešilo-Ribčins’ka, O. i Klimenûk, T. – Ремешило-Рибчинська, O., Клименюк, T. (1998). Дерев’яні церкви Дрогобича та виконання їх обмірних креслень Львівською архітектурною школою. W: П. Скоп i in., Дрогобицькі храми Воздвиження та Святого Юра у дослідженнях, перші читання. Дрогобич: Відроження, 35–42.

Savìnova, L. – Савінова, Л. (2003). Вівтарі церкви святої Тійці у Дрогобичi. W: Сакральне мистецтво Бойківщини. Шості Наукові Драгановські Читання. Дрогобич: Коло, 126–135.

Skop, P. – Скоп, П. (2003). Стилістичні особливості архітектури церкви Святої Трійці у Дрогобичі. W: П. Скоп i in. (red.), Сакральне мистецтво Бойківщини. Шості Наукові Драгановські Читання. Дрогобич: Коло, 59–63.

Slobodân, V. – Слободян, В. (1998). Церкви України. Перемиська єпархія. Львів: b.w.

Solecki, E.L. (1882–1883). Nasze budowle pamiątkowe w Galicji. Rocznik Samborski. Nowa serya illustrowana: wydawnictwo na cele dobroczynne samborskie, 6, 180–183.

Stankiewiczowa rkps – Notatki p. Maryi Stankiewiczowej dotyczące się St. Wyspiańskiego, rkp. Muzeum Narodowe w Krakowie, nr 20, k. 5–6.

Sypczuk, P. i Lasek, P. (2019). Cerkiew p.w. św. Jura w Drohobyczu. Nieznane materiały do badań drewnianej architektury sakralnej. Konteksty, LXXIII, nr 1–2, 540–545.

Świerz, S. (oprac.). (1925). Dzieła malarskie, graficzne i rzeźbiarskie Stanisława Wyspiańskiego. W: S. Przybyszewski i T. Żuk-Skarzewski, Stanisław Wyspiański. Dzieła malarskie. Bydgoszcz: Instytut Wydawniczy „Bibljoteka Polska”.

Tygodnik samborsko-drohobycki, 1905, nr 47, z 19 listopada, s. 2.

Tygodnik samborsko-drohobycki, 1905, nr 31 z 30 lipca, s. 1.

Tygodnik samborsko-drohobycki, 1905, nr 21, z 21 maja, s. 2.

Tygodnik samborsko-drohobycki 1905, R. 6, nr 6, z 6 lutego, s. 2.

Val’ko, O. – Валько, O. (2018). Деревяні різьблені хрести XVI-поч. XX ст. Львів: Інститут колекціонерства українських мистецьких пам’яток при НТШ.

Zabytki Sztuki w Polsce…, z. II, 1885, il. VII/2.

Zaucha, T. (1998). Dawny kościół pw. Św. Michała i klasztor oo. Karmelitów Trzewiczkowych (obecnie cerkiew pw. Świętej Trójcy) w Drohobyczu. W: E. Herniczek, Ś. Lenartowicz. J.K. Ostrowski i in. (red.). Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego, t. 6. Kraków: Wydawnictwo Antykwa, 79–83.

Żuławski, W. (1930). Książki, które Wyspiański czytał z ołówkiem w ręku, cz. III. Czas, nr 285 (12 XII), 284, 285, 290–292.

Published
2022-09-29
How to Cite
[1]
Agnieszka Gronek, A.G. 2022. Monuments of Church Art in Drohobych in Drawings by Stanisław Wyspiański from his Travels in August 1887. Perspectives on Culture. 38, 3 (Sep. 2022), 271-288. DOI:https://doi.org/10.35765/pk.2022.3803.18.
Issue
Vol. 38 No. 3 (2022): Studies on Eastern Churches Culture within the Borders of the Former Polish‑Lithuanian Commonwealth
Section
Studies on Eastern Churches Culture within the Borders of the Former Polish-Lith

Copyright (c) 2022 Jesuit University Ignatianum in Krakow

Creative Commons License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.

Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:

  1. utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
  2. zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
  3. rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
  4. wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
  5. rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
  6. publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. 

Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.