Cerkiew przyfrontowego Charkowa

Abstract

Charków w czasach pokoju był miastem nad wyraz pełnym życia. Wstydliwie ukrywał to za szarymi ścianami budynków, wielkimi kompleksami budowli przemysłowych. Za żywiołem udawanego języka rosyjskiego miasto ukrywało swoją ukraińską istotę, co bezbłędnie zdradzało charkowian, gdziekolwiek by się nie udali – charakterystyczna wymowa i cały wachlarz ukrainizmów oraz typowo lokalnych słówek na kształt sławetnego „trempela” 1. Za tą scenografią miasta skryte było to, co określało jego rzeczywistą tożsamość – poczucie własnej godności, kreatywne podejście do pracy, subtelne, czasem sarkastyczne poczucie humoru i co chyba najważniejsze – zdolność doceniania wolności i jej obrony. Nie przypadkiem właśnie Charków wyróżniał się wśród pięciu pułkowych centrów Słobodzkiej Ukrainy – kraju będącego spełnieniem marzeń Ukraińców o „ziemi swobody” 2 – i stał się jej faktycznym centrum.

Author Biography

Ihor Isichenko, Charkowski Uniwersytet Narodowy im. Wasyla Karazina, Uniwersytet Narodowy Akademia Kijowsko-Mohylańska

Literaturoznawca, doktor nauk filologicznych, profesor Charkowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Wasyla Karazina i Uniwersytetu Narodowego Akademia Kijowsko-Mohylańska. Autor szeregu podręczników, monografii, kilkudziesięciu artykułów naukowych dotyczących historii Kościoła, dawnej kultury i literatury ukraińskiej oraz polskiej. Arcybiskup Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (1993–2020). Popularny kaznodzieja. Obecnie arcybiskup emerytowany. Rektor Kolegium Patriarchy Mścisława (od 1994). Członek PEN Ukraina.

Published
2022-09-29
How to Cite
[1]
Isichenko, I. 2022. Cerkiew przyfrontowego Charkowa. Perspectives on Culture. 38, 3 (Sep. 2022), 513-524. DOI:https://doi.org/10.35765/pk.2022.3803.30.