Zależności między kulturą i życiem społecznym narodu w projekcie artystycznym Sylwestra Ambroziaka „Mamo, wracam do domu”. Problem euro-sieroctwa.

Abstrakt

Celem artykułu jest przedstawienie aktywnego udziału kultury w życiu społecznym narodu na przykładzie projektu artystycznego Sylwestra Ambroziaka zatytułowanego „Mamo, wracam do domu”. Głównym problemem tego artykułu jest „euro-sieroctwo”, które jest wynikiem emigracji ekonomicznej rodziców w odpowiedzi na sytuację geopolityczną. Wystawa „Mamo, wracam do domu” Sylwestra Ambroziaka jest reakcją na współczesny problem tak zwanego euro- -sieroctwa i związane z nim doświadczenia porzucenia, wykluczenia i eliminacji. Metodami badawczymi stosowanymi do osiągnięcia tego celu są analizy semiotyczne i interpretacja. Analizę formalną i merytoryczną wystawy poprzedzają informacje dotyczące inscenizacji wystawy w Białej Podlaskiej i Poznaniu. Poszczególne elementy wystawy są następnie opisywane i wyjaśniane. Środki artystyczne stosowane przez artystę są skromne, ale wymowne. Wystawa „Mamo, wracam do domu” autorstwa Sylwestra Ambroziaka pokazuje aktualny problem niezawinionego (anty) społecznego funkcjonowania euro-sierot. Doświadczenie porzucenia ma skutki psychospołeczne. Zewnętrznym wyrazem stanu psychicznego sierot są te rzeźby „Minotaurów” o ich „afrykańsko-embrionalno-obcych” kształtach z nieludzkimi twarzami i zaledwie zarysowanymi oczami. Ich fizyczna brzydota odzwierciedla ich stan psychiczno-duchowy. Wydaje się, że zachowanie „Minotaurów” na wystawie „Mama, wracam do domu” jest wynikiem ukrytej reakcji na zerwanie więzi rodzinnych. W ich postawie widoczna jest pasywność, wycofanie się i strach. Te figury-rzeźby są wyobcowane. Analiza formalna i merytoryczna ekspozycji ostatecznie prowadzi do odkrycia istoty i roli rodziny oraz wartości bliskich relacji w życiu wszystkich członków rodziny, których nie można zastąpić żadnymi dobrami materialnymi.