Strategie doboru źródeł osobowych przez dziennikarzy

Autorytet poznawczy vs ekspert. Diagnoza i propozycja udoskonalenia procesu

DOI: https://doi.org/10.35765/pk.2024.4401.07
Słowa kluczowe: autorytet poznawczy, ekspert dziedzinowy, źródło informacji, źródło osobowe, zawód dziennikarza

Abstrakt

Przedmiot artykułu stanowią strategie doboru źródeł osobowych przez dziennikarzy. Celem jest określenie różnic w sposobach i kryteriach doboru osób reprezentujących tzw. autorytety poznawcze i ekspertów w świetle teorii P. Wilsona. Przeprowadzono badania opierające się na kwestionariuszu ankiety na grupie dziennikarzy związanych z obszarem kultury zatrudnionych w redakcjach radiowych, telewizyjnych oraz serwisach internetowych. W rezultacie przeprowadzonych badań określono ścieżki doboru autorytetów poznawczych i ekspertów na użytek pracy dziennikarskiej oraz wystosowano propozycję udoskonalenia tych procesów.

Biogramy autorów

Weronika Świerczyńska-Głownia, Uniwersytet Jagielloński

Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej zainteresowania naukowo-badawcze dotyczą w szczególności problematyki zarządzania instytucjami medialnymi, ekonomiki mediów oraz zmian w funkcjonowaniu rynku mediów, a także zarządzania informacją. Wybrane publikacje: Działalność programowa telewizji publicznej. Kluczowe determinanty programowania i dystrybucja oferty (2017); Trust in journalists in the light of survey findings gathered from members of the journalistic profession (2021); How to research neoleadersahip? The future of political leadership in the digital age: neo-leadership, image and influence (2021).

Magdalena Wójcik, Uniwersytet Jagielloński

Profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jej zainteresowania badawcze obejmują problematykę wykorzystania najnowszych technologii informacyjno-komunikacyjnych w usługach instytucji książki. Wybrane publikacje: Wearable computing in libraries – applications that meet the needs of users and librarians (2019); Library Hi Tech (2020); Augmented Reality in Education, Scope of Use and Potential (2020); Brain–computer interface in the context of information retrieval systems in a library (2021).

Bibliografia

Babik, W. (2016). Ekologia informacji : zadania w społeczeństwie informacji i wiedzy. W: nspiracje i innowacje : zarządzanie informacją w perspektywie bibliologii i informatologii. Kraków: BJ, s. 71-79.

Bar-Tal, Y., Stasiuk, K., Maksymiuk, R. (2018). What makes you think that you are a health expert? The effect of objective knowledge and cognitive structuring on self-epistemic authority. Advances in Cognitive Psychology, Vol. 14.4, pp. 186-191.

Cisek, S. (2018). Koncepcje progowe (threshold concepts) w kształceniu kompetencji informacyjnych w szkole wyższeJ. BiBliotheca Nostra. Śląski kwartalnik naukowy, Nr 2 (52), s. 47-59.

Farrow, R., Moe, R. (2019). Rethinking the role of the academy: cognitive authority in the age of post-truth. Teaching in Higher Education, Vol. 24, Issue 3, pp. 272-287.

Hertzum, M. (2022). How do journalists seek information from sources? A systematic review. Information Processing & Management, Vol. 59.6, https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0306457322001881 [dostęp: 07.06.2023]

Hirvonen, N., Tirroniemi, A., Kortelainen, T. (2019). The cognitive authority of user-generated health information in an online forum for girls and young women. Journal of Documentation, Vol. 75.1, pp. 78-98.

Jaskowska, M. (2020). Publiczne systemy informacyjne i źródła danych. Przewodnik. Kraków: BJ.

Krakowska, M. (2022). Diagnozowanie przestrzeni informacyjnej (information space) z perspektywy zachowań informacyjnych człowieka. W: Diagnostyka w zarządzaniu informacją : perspektywa nauk o komunikacji społecznej i mediach w kontekście rozwoju badań interdyscyplinarnych. Kraków: BJ, s. 121-154.

Liu, Jiqun, et al. (2019).Exploring the immediate and short-term effects of peer advice and cognitive authority on Web search behavior. Information Processing & Management, Vol. 56.3, pp. 1010-1025.

McKenzie, P. J. (2003). Justyfying cognitive authority decisions: discursive strategies of information seekers. The Library Quarterly, Vol. 73, pp. 261-288.

Moura, M. A., Tavares de Paula, L. (2020). Cognitive Authority, Accountability, and the Anatomy of Lies: Experiments to Detect Fake News in Digital Environments. In: Navigating Fake News, Alternative Facts, and Misinformation in a Post-Truth World. IGI Global, pp. 259-272.

Multas, A-M., Hirvonen, N. (2021). “Let's keep this video as real as possible”: young video bloggers constructing cognitive authority through a health-related information creation process. Journal of Documentation, Vol. 78.7, pp. 42-64.

Rieh, S. Y (2005). Cognitive authority. In: Theories of information behavior. Medford: Information Today.

Skibińska, M. (2021). Kompetencje informacyjne–przegląd tendencji rozwojowych koncepcji information literacy. Przegląd Badań Edukacyjnych (Educational Studies Review), Nr 34, s. 181-207.

Wilson, P. (1983). Secon-hand knowledge: an inquiry into cognitive authority. Westport: Greenwood Press.

Opublikowane
2024-02-06
Jak cytować
[1]
Świerczyńska-Głownia, W. i Wójcik, M. 2024. Strategie doboru źródeł osobowych przez dziennikarzy: Autorytet poznawczy vs ekspert. Diagnoza i propozycja udoskonalenia procesu. Perspektywy Kultury. 44, 1 (luty 2024), 33-56. DOI:https://doi.org/10.35765/pk.2024.4401.07.
Numer
Tom 44 Nr 1 (2024): Kultura w mediach, media w kulturze
Dział
Kultura w mediach, media w kulturze

Copyright (c) 2024 Akademia Ignatianum w Krakowie

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.

Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:

  1. utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
  2. zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
  3. rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
  4. wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
  5. rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
  6. publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. 

Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.