System odpowiedzialności mediów jako element systemu społecznego oraz dziennikarskiej kultury
Abstrakt
Systemy odpowiedzialności mediów to wszelkie środki pozarządowe, które są stosowane w celu czynienia mediów bardziej odpowiedzialnymi wobec odbiorców. Są one elementami szerszego systemu społecznego, a także kultury dziennikarskiej. Od ich uwarunkowań i specyfiki w znacznym stopniu zależy poziom ich efektywności, czyli rzeczywistego wywierania wpływu na zachowania dziennikarzy. Artykuł stanowi próbę przedstawienia uwarunkowań skuteczności tak całego systemu odpowiedzialności mediów w systemie medialnym, jak i poszczególnych jego elementów poprzez osadzenie rozważań w dwóch koncepcjach teoretycznych: w modelu homo agens-institutionalist oraz ekonomicznej teorii dziennikarstwa. W kontekście pierwszej z nich autor tekstu dochodzi do konkluzji, że proces kształtowania systemów odpowiedzialności mediów wymaga czasu i znacznie bardziej efektywne są systemy w krajach o długiej tradycji samoregulacji mediów, w których poszczególne ich elementy uległy zarówno instytucjonalizacji, jak i internalizacji, a tym samym względnie powszechnej akceptacji przez środowisko dziennikarskie. W kontekście drugiej z koncepcji natomiast autor dowodzi, że największą skutecznością charakteryzują się te elementy systemu odpowiedzialności mediów, które mają siłę oddziaływania na indywidualny interes dziennikarza, ten bowiem kieruje się w swoich zawodowych działaniach wysokim poziomem zarówno racjonalności, jak i troski o własne korzyści.
Bibliografia
Alsius, S., Rodriguez-Martinez, R., Mauri de los Rios, M. (2014). Traditional instruments of self-regulation. W: S. Fengler at al (red.), Journalists and Media Accountability. An International Study of News People in the Digital Age. New York: Peter Lang.
Bertand, C. J. (2007). M*A*S. Media accountability systems, https://www.osce.org/serbia/24858?download=true.
Bertrand, C. J. (2000). Media Ethics and Accountability Systems, New Brunswick: Routledge.
Bertrand, C. J. (2008). M*A*S in the Present World. An Overview of Media Accountability Systems. W: T. von Krogh (red.), Media Accountability Today... and Tomorrow. Updating the Concept in Theory and Practice. Goteborg: Nordicom.
Chmielewski, P. (2011). Homo agens. Instytucjonalizm w naukach społecznych, Warszawa: Poltext.
Fengler, S. (2008). Journalists and the informationattention markets. Towards an economic theory of journalism. Journalism, 9.
Hirschman, A. (1970). Exit, Voice and Loyalty. Responses to Decline in Firms, Organizations and States, Cambridge: Harvard University Press.
Mill, J. S. (1967). Essays on Economics and Society. W: J.S. Mill, Collected Works, t. 4, Toronto: University of Toronto Press.
Powell, W., Jempson, M. (2014). The influence of new technologies. W: W: S. Fengler at al (red.), Journalists and Media Accountability. An International Study of News People in the Digital Age. New York: Peter Lang.
Secler, B., Stępińska, A., Jurga-Wosik, E., Narożna, D., Adamczewska, K. (2016). Model dziennikarstwa zorientowany na obywateli w perspektywie paradygmatu społecznej odpowiedzialności mediów. Przykład prasy w Polsce. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica, 2.
Smith, A. (1989). Teoria uczuć moralnych, Warszaw: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Urbaniak, P. (2011). Samoregulacyjne mechanizmy w europejskich systemach medialnych. Zeszyty Prasoznawcze.1-2.
Urbaniak P. (2021). Self-regulation of the media in the light of the economic theory of journalism. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Bibliothecarum Scientiam Pertinentia. 19.
Copyright (c) 2024 Uniwersytet Ignatianum w Krakowie
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.