The Media Accountability System as a Part of the Social System and Journalistic Culture
Abstract
Media accountability systems encompass various non-governmental measures aimed at enhancing the media’s accountability to their audiences. These systems operate within a broader social framework and journalistic culture. Their effectiveness in influencing journalists’ behavior largely depends on their conditions and specifics. This article seeks to elucidate the determinants of the effectiveness of media accountability systems within the media landscape, examining both the overarching system and its individual components through the lens of two theoretical frameworks: the homo agens-institutionalist model and the economic theory of journalism. Within the context of the former, the author contends that the development of media accountability systems is a gradual process, particularly effective in countries with a longstanding tradition of media self-regulation. In these nations, the individual components of media accountability systems have become deeply entrenched within institutional frameworks and internalized, garnering widespread acceptance within the journalistic community. From the perspective of the economic theory of journalism, the author posits that the most impactful elements of media accountability systems are those capable of influencing journalists’ individual interests. Journalists, driven by rationality and self-interest in their professional endeavors, are particularly responsive to measures that align with their personal benefits.
References
Alsius, S., Rodriguez-Martinez, R., Mauri de los Rios, M. (2014). Traditional instruments of self-regulation. W: S. Fengler at al (red.), Journalists and Media Accountability. An International Study of News People in the Digital Age. New York: Peter Lang.
Bertand, C. J. (2007). M*A*S. Media accountability systems, https://www.osce.org/serbia/24858?download=true.
Bertrand, C. J. (2000). Media Ethics and Accountability Systems, New Brunswick: Routledge.
Bertrand, C. J. (2008). M*A*S in the Present World. An Overview of Media Accountability Systems. W: T. von Krogh (red.), Media Accountability Today... and Tomorrow. Updating the Concept in Theory and Practice. Goteborg: Nordicom.
Chmielewski, P. (2011). Homo agens. Instytucjonalizm w naukach społecznych, Warszawa: Poltext.
Fengler, S. (2008). Journalists and the informationattention markets. Towards an economic theory of journalism. Journalism, 9.
Hirschman, A. (1970). Exit, Voice and Loyalty. Responses to Decline in Firms, Organizations and States, Cambridge: Harvard University Press.
Mill, J. S. (1967). Essays on Economics and Society. W: J.S. Mill, Collected Works, t. 4, Toronto: University of Toronto Press.
Powell, W., Jempson, M. (2014). The influence of new technologies. W: W: S. Fengler at al (red.), Journalists and Media Accountability. An International Study of News People in the Digital Age. New York: Peter Lang.
Secler, B., Stępińska, A., Jurga-Wosik, E., Narożna, D., Adamczewska, K. (2016). Model dziennikarstwa zorientowany na obywateli w perspektywie paradygmatu społecznej odpowiedzialności mediów. Przykład prasy w Polsce. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica, 2.
Smith, A. (1989). Teoria uczuć moralnych, Warszaw: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Urbaniak, P. (2011). Samoregulacyjne mechanizmy w europejskich systemach medialnych. Zeszyty Prasoznawcze.1-2.
Urbaniak P. (2021). Self-regulation of the media in the light of the economic theory of journalism. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia ad Bibliothecarum Scientiam Pertinentia. 19.
Copyright (c) 2024 Ignatianum University in Cracow
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.
