Dziedzictwo starożytnego Rzymu jako motyw turystyki kulturowej w autorskim szlaku w Nadrenii
Abstrakt
Artykuł dotyczy dziedzictwa starożytnego Rzymu w miastach zachodnioeuropejskich jako motywu turystyki kulturowej. Celem pracy jest charakterystyka tegoż dziedzictwa i ukazanie go jako waloru turystycznego o szczególnie dużej wartości historyczno-kulturowej. Głównym zadaniem jest opracowanie koncepcji autorskiego szlaku dziedzictwa kulturowego „Nadreński Szlak Cywilizacji Rzymskiej”, który na trasie uwzględnia 11 miast, a w nich 30 wybranych zabytków spuścizny cywilizacji starożytnego Rzymu. W artykule zastosowano jedną z metod kartograficznych, sygnaturową. Posłużyła ona m.in. do zaznaczania na mapie miast o rzymskich korzeniach w Nadrenii, jednocześnie pokazując proponowaną trasę przez starożytne rzymskie zabytki. Dziedzictwo starożytnego Rzymu może służyć podnoszeniu świadomości historycznej i kulturowej na wielu poziomach – od lokalnych i regionalnych po międzynarodowe. Dziedzictwo to w scharakteryzowanych w artykule miastach ma realny wpływ na ich atrakcyjność turystyczną, a także jest dobrze przystosowane i atrakcyjnie zagospodarowane do użytku turystycznego.
Bibliografia
Ashworth, G.J. (1997). Planowanie dziedzictwa. [In:] K. Broński i in. (eds.), Miasto historyczne. Potencjał dziedzictwa. Kraków:Wyd. Międzynarodowe Centrum Kultury.
Beard, M. (2016). SPQR. Historia starożytnego Rzymu. Poznań:Wydawnictwo Rebis.
Benevolo, L. (1995). Miasto w dziejach Europy. Warszawa:Wydawnictwo Krąg.
Brodka, D. (2006). Upadek Cesarstwa Rzymskiego w historiografii wieków IV-VI (zarys problemu). Przegląd Historyczny, 97(2), 129-144.
Buczkowska, K. (2008). Turystyka Kulturowa. Przewodnik metodyczny. Poznań: Wydawnictwo AWF.
Czarnecki, B. (2015). Turystyka jako czynnik rozwoju miasta. Ekonomia i Środowisko, 4(55), 210-221.
Daszkiewicz, W. (2010). Podstawowe rozumienie kultury – ujęcie filozoficzne. Roczniki kulturoznawcze, 43-64.
Dressler, M., & Paunovic, I. (2018). Economic Aspects of Wine Tourism Sustainability at a UNESCO World Heritage Region of Upper Middle Rhine. Germany. Konferencja SITCON, 239-245.
Gaweł, Ł. (2011). Szlaki dziedzictwa kulturowego. Teoria i praktyka zarządzania. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Gaweł, Ł. (2012). Szlaki dziedzictwa kulturowego – praktyka zarządzania. Refleksje po audycie śląskiego Szlaku Zabytków Techniki. Turystyka Kulturowa, 2, 5-27.
Hall, C. M. & Zeppel, H. (1990). Cultural and Heritage tourism: the new grand tour? Historic Environement, 7 (3/4), 86-98.
Hess, A. (2017). Die bastionäre reichsstädtische Stadtbefestigung Kölns der frühen Neuzeit. Fortis Das Magazin, 12-32.
Holland, T. (2004). Juliusz Cezar kontra Rzym, triumf i tragedia republiki. Warszawa: Wydawnictwo Amber.
Jaczynowska, M. (1986). Historia Starożytnego Rzymu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Kobyliński, Z. (2011). Czym jest, komu jest potrzebne i do kogo należy dziedzictwo kulturowe? Mazowsze - Studia Regionalne, 7, 21-77.
Kołodziejczyk, A. (1979). Rola elementów kultury w turystyce. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Turystyki.
Małek, J. (2003). Turystyka kulturowa jako czynnik rozwoju lokalnego. Prace i Studia Geograficzne, 32, 13-34.
Marczak, M. (2000). Rodzaje turystyki. [In:] A. Schwichtenberg (ed.), Podstawy turystyki. Koszalin: Wydawnictwo Politechniki Koszalińskiej.
Martin, R. T. (2014). Starożytny Rzym. Od Romulusa do Justyniana. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie.
Mika, M. (2007). Formy turystyki poznawczej. [In:] W. Kurek (ed.), Turystyka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 198-231.
Puczko, L., Ratz, T. (2007). Trailing Goethe, Humbert, and Ulysses: Cultural Routes in Tourism, [In:] G. Richards (ed.), Cultural tourism, Global and Local perspectives. The Haworth Hospitality Press. New York.
Rohrscheidt, A. M. (2008I. Turystyka kulturowa – wokół definicji. Turystyka Kulturowa, 1, 421.
Rohrscheidt, A. M. (2010). Turystyka kulturowa: fenomen, potencjał, perspektywy. Poznań: Wydawnictwo KulTour.pl.
Rohrscheidt, A. M. (2012). Koordynacja turystycznych szlaków tematycznych - analiza wybranych systemów polskich i europejskich. Turystyka Kulturowa, 1, 35-61.
Rohrscheidt, A. M. (2019). Interpretacja dziedzictwa we współczesnej turystyce kulturowej. Cele i założenia, poziomy i wymiary programów, rodzaje podejmowanych działań. Turystyka Kulturowa, 6, 61-102.
Rohrscheidt, A. M. (2020). Konteksty i uwarunkowania zarządzania interpretacją dziedzictwa w turystyce kulturowej. Turystyka kulturowa, 3, 41-102.
Ruciński, S. (2007). Czy starożytny Rzym był milionowym miastem? Meander, 62, 294-307.
Schütte S., Gechter M. (2012). Köln Archäologische Zone/Jüdisches Museum: Von der Ausgrabung zum Museum. Ergebnisse und Materialen 2006-2012. Stadt Köln Verlag.
Schwarzer, M. (2005). Architecture and mass tourism. [In:] J. Ockman; S. Frausto (eds.), Architourism. Authentic, escapist, exotic, spectacular. Prestel Verlag.
Sójka, J. (2005). Kulturoznawstwo – od znawstwa od dyscypliny naukowej. Nauka, 4, 97-116.
Stasiak, A. (2007). Kultura a turystyka – wzajemne relacje. [In:] A. Stasiak (ed.), Kultura i turystyka – razem czy oddzielnie? Łódź: Wydawnictwo WSTH, 7-17.
Vogt, J. (1993). Upadek Rzymu. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Witteyer, M. (2004). Das Heiligtum für Isis und Mater Magna. Broszura Państwowego Urzędu ds. Ochrony Zabytków. Moguncja.
Wolff, G. (1998). Das römisch-germanische Köln: Führer zu Museum und Stadt. JP Bachem Verlag, Köln.
Zgółkowa, H. (ed.), (1998). Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, tom 17 i 18. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz.
Ziółkowski, A. (2004). Historia Rzymu. Poznań: Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Zmyślony, P. (2015). Funkcja turystyczna w procesie internacjonalizacji miast. Kraków: Wydawnictwo Proksenia.
Żabińska, T. (2013). Turystyka w dużych miastach i metropoliach. Wybrane problemy rozwoju i zarządzania. Studia Ekonomiczne – Zeszyty Naukowe, 147, 133-155.
Copyright (c) 2022 Perspektywy Kultury
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.
