The Orthodox Churches of St. Alexander Nevsky in Warsaw and of the Resurrection of Christ in St. Petersburg
Unknown Iconographic Analogies
Abstract
The Alexander Nevsky orthodox cathedral in Warsaw was built in 1912 and demolished for political reasons in 1923. Its interior was filled with mosaics and frescoes by the most eminent Petersburg artists, including Viktor Vasnetsov. On the basis of archival photographs, it was possible to read the painting program of this church and find iconographic and stylistic analogies in orthodox church of the Resurrection of the Lord in the St. Petersburg.
References
Ârašèvìč, A.A. i Tomašava, Ì.R. – Ярашэвіч, A.A., Томашава, І.Р. (2008). Баранавіцкі Покроўскі собор. Мінск: „Беларусь”.
Butikov, G.P. – Бутиков, Г.П. (2007). Музей-памятник „Спас на Крови”. Санкт-Петербург.: Benecap oy.
Cynarewska-Kuczma, P. (2004). Architektura cerkiewna Królestwa Polskiego narzędziem integracji z Imperium Rosyjskim. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
Drozgov, W. – Дрозгов, B. (1910). Картина Васнецова в новый собор. Варшавский Епархиальный Листок, nr 11.
Gełdon, A. (2010). Program malowideł w soborze pw. Św. Aleksandra Newskiego w Warszawie 1900–1912. Praca magisterska napisana pod opieką prof. Małgorzaty Smorąg-Różyckiej, Historia Sztuki, Uniwersytet Jagielloński.
Giergoń, P. Sobór św. Aleksandra Newskiego na Placu Saskim w Warszawie, www.sztuka.net. Pozyskano z: http://www.sztuka.net/palio/html.run?_ Instance=sztuka&_PageID=853&newsId=1600&callingPageId=852&_cms=newser&_CheckSum=336638138 (2007).
Golimont, A. (2020). Ostańce i miejsca legendy – losy pozostałości po prawosławnej katedrze pw. Aleksandra Newskiego w Warszawie. Elpis, nr 22, 69–77. DOI: 10.15290
Golimont, A. (2021). Losy cerkwi stolicy i ich wyposażenia w latach 1915– 1930 (zagadnienia badawcze). W: P. Dawidziuk, D. Sawicki, W. Michalczuk i J.A. Wieczorek (red.), Wielkie powroty. O dziełach sztuki, zbiorach bibliotecznych, archiwalnych i świętościach polskiego prawosławia utraconych i wywiezionych w czasie I i II Wojny Światowej. Jabłeczna: Wydawnictwo ToNiK Libra, 421–430.
HVEV – Холмско-Варшавский Епархиальный Вестник.
Krasny, P. (2003). Architektura cerkiewna na ziemiach ruskich Rzeczpospolitej 1596–1914. Kraków: Wydawnictwo Universitas.
Lisovskij, V.G. – Лисовский, В.Г. (2006). Леонтий Бенуа и петербургская школа художников-архитекторов. Санкт-Петербург: Коло.
Molčanov, N. – Молчанов, Н. (1912). Новый православный собор во имя Св. Благоверного Великого Князя Александра Невского в Варшаве 1894–1912. Варшава: Тип. при Канц. Варш. Ген. Губ-ра.
Nagorskij, N. – Нагорский, Н. (2007). Второе рождение Спаса на Крови. Санкт-Петербург: ГМП „Исаакиевский собор”.
Paszkiewicz, P. (1991). Pod Berłem Romanowów. Sztuka rosyjska w Warszawie 1815–1915. Warszawa: Instytut Sztuki PAN.
Pokrovskij, N.W. – Покровский, Н.В. (1900). Проект размещения живописей в новом православном соборе во имя Св. Благоверного Великого Князя Александра Невского в Варшаве с объяснительной запиской. СанктПетербург: Тип. А.П. Лопухина.
Rojzen, A.E/E.A. – Ройзен, A.E./Е.А. (red.) (2016). Спас на Крови (Храм Воскресения Христова). Санкт-Петербург: ГМП.
Šingarëv, W. – Шингарёв, В. (1912). К Освящению Нового Кафедрального Собора в Варшаве. Варшавский Епархиальный Листок, nr 10 (16 maja), 145–150.
Sokoł, K. (2006). Rosyjska Warszawa, przeł. i uzupeł. A. Sosna. Białystok: Drukarnia Monastyru Supraskiego, 47–51.
VEL – Варшавский Епархиальный Листок.
Copyright (c) 2022 Jesuit University Ignatianum in Krakow
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.