Artificial Intelligence in Education in the Contemporary Hybrid Reality

DOI: https://doi.org/10.35765/pk.2023.4203.04
Keywords: artificial intelligence, artificial intelligence in education, hybrid reality, application of AI in education, application of AI in upbringing

Abstract

The progressive development of technology and, consequently, of hybrid reality, combining the real and virtual dimensions, has generated the need and possibility for education supported by artificial intelligence (AI). The use of AI in education can significantly improve its quality, efficiency, and speed, as well as reduce costs compared to traditional forms. It can support the development of students’ competences and skills by supporting their individual needs and capabilities. By collecting data on individual learning, social context, learning context, and personal motivations, it can analyze interactions in education, which can then be used by teachers in practice. Although many advantages result from the implementation of artificial intelligence in education, it raises significant ethical, moral, or social concerns at the current stage of its use. Concerns about depersonalization and ethical considerations should be at the forefront of discussions around AI in education, highlighting the need to carefully consider the scope of its deployment. The main purpose of the article is to present the positive and negative implications of implementing AI in education. The analysis of these opposing categories was based on qualitative content analysis.

Author Biography

Sylwia Jaskuła, Akademia Łomżyńska

Profesor Akademii Łomżyńskiej, dziekan Wydziału Nauk Społecznych i Humanistycznych (do 30.09.2023), autor wielu artykułów na temat kultury i rzeczywistości hybrydalnej, edukacji międzykulturowej, przemian w edukacji, ewaluacji rozwojowej, kompetencji międzykulturowych i informacyjnych. Animator badań porównawczych nad kulturowymi i edukacyjnymi aspektami współczesnego społeczeństwa „konceptualnego”. Ekspert w zakresie strategii ewaluacyjnych i programów szkoleniowych w edukacji na rzecz transformacji społecznej, komunikacji i innowacji. Główne prace to: Rzeczywistość hybrydalna. Pomiędzy bytami, Kraków 2022; Ewaluacja społeczna w edukacji, Kraków 2018; Sztuka w służbie edukacji, Warszawa 2010.

References

Assange, J., Appelbaum, J., Müller-Maguhn, A. i Zimmermann, J. (2013). Cypherpunks. Wolność i przyszłość internetu, tłum. M. Machnik. Gli-wice: Wydawnictwo Helion.

Business Insider (2023). Pozyskano z: https://businessinsider.com.pl/technologie/nowe-technologie/elon-musk-i-setki-biznesmenow-wezwali-do-przerwy-w-rozwoju-sztucznej-inteligencji/me2v3sn#: ~:text=Setki%20biznesmenów%2C%20inwestorów%20i%20ekspertów%20od%20sztucznej%20inteligencji%2C,nieprzewidywalnymi%20skutka-mi%20wyścigu%20o%20tworzenie%20coraz%20potężniejszych%20modeli. (dostęp: 21.05.2023).

Fitts, P.M. (1951). Human engineering for an effective air-navigation and traffic control system. Washington, DC: National Research Council.

Fukuyama, F. (2018). Identity. The Demand for Dignity and the Politics of Resentment. New York: Farrar, Straus and Giroux.

Jaskula, S. (2022). Rzeczywistość hybrydalna. W: L. Korporowicz, A. Knap-Stefaniuk, Ł. Burkiewicz (red.), Słowniki społeczne. Studia kul-turowe. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Ignatianum w Krakowie, 335–352.

Komisja Europejska (2022). Europejska deklaracja praw i zasad cyfrowych. Pozyskano z: https://commission.europa.eu/strategy-and-policy/priorities-2019-2024/europe-fit-digital-age/europes-digital-decade-digital-targets-2030_pl (dostęp: 10.05.2023).

Łaszczyca, P. (2017). Człowiek i jego maszyny. Operatorzy i protezy. Fi-lo-Sofija, nr 39/4/I.

Łuszczek, K. (2020). Transhumanistyczne wyzwania przyszłości. Wycho-wanie i edukacja. Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie, nr 27.

Maigret, E. (2012). Socjologia komunikacji i mediów, tłum. I. Piechnik. Warszawa: Oficyna Naukowa.

McLuhan, M. (2004). Zrozumieć media. Przedłużenie człowieka, tłum. N. Szczucka. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne.

Parlament Europejski (2023). Akt ws. sztucznej inteligencji. Pozyskano z: https://www.europarl.europa.eu/news/pl/headlines/society/20230601STO93804/akt-ws-sztucznej-inteligencji-pierwsze-przepisy-regulujace-ai (dostęp: 10.05.2023).

Postmann, N. (1995). Technopol: Triumf techniki nad kulturą, przeł. A. Tanalska­ Dulęba. Warszawa: PIW.

Toffler, A. (1997). Trzecia fala. Warszawa: PIW.

Turkle, S. (2013). Samotni razem. Dlaczego oczekujemy więcej od zdoby-czy techniki, a mniej od siebie nawzajem, tłum. M. Cierpisz, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

UNESCO (2021). Artificial intelligence. Pozyskano z: https://www.unesco.org/en/artificial-intelligence (dostęp: 21.05.2023)

Vincent-Lancrin, S. i van der Vlies, R. (2020). Trustworthy artificial intelli-gence (AI) in education: Promises and challenges. OECD Education Working Papers, No. 218. Pozyskano z: https://www.oecd-ilibrary.org/docserver/a6c90fa9-en.pdf?expires=1692575145&id=id&accname=guest&checksum=B4CAEE6177D5E9FD01646EB01DFB82AB (dostęp: 21.05.2023)

Perspektywy Kultury
Published
2023-09-29
How to Cite
[1]
Jaskuła, S. 2023. Artificial Intelligence in Education in the Contemporary Hybrid Reality. Perspectives on Culture. 42, 3 (Sep. 2023), 13-26. DOI:https://doi.org/10.35765/pk.2023.4203.04.
Issue
Vol. 42 No. 3 (2023): Culture (in) Hybrid Reality
Section
Culture (in) Hybrid Reality

Copyright (c) 2023 Perspectives on Culture

Creative Commons License

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NoDerivatives 4.0 International License.

Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:

  1. utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
  2. zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
  3. rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
  4. wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
  5. rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
  6. publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. 

Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.