Influencer – media novi hominem
Abstract
Tekst jest próbą charakterystyki istoty zjawiska influencingu, mechanizmów jego działania oraz podstaw teoretycznych. Podstawowe założenie pracy opiera się na rozdzieleniu generacji odbiorców przekazów medialnych na pokolenia BC i AC. Pierwsza grupa uznaje i rozpoznaje autorytety autentyczne, takie, które w istocie zapracowały swoimi ponadprzeciętnymi osiągnięciami, zyskując powszechne uznanie. Odbiorcy z pokoleń AC są mniej wybredni, funkcjonują w świecie dotkniętym kryzysem autorytetów, łatwo więc dzięki nowym mediom zyskać ich przychylność i przywiązać do określonego mikromedium przekazami o niskiej wartości intelektualnej, ale naładowanych hypem. W tych warunkach dynamicznie rozwija się zjawisko współczesnych influencerów – media novi hominem.
Riferimenti bibliografici
Bolanowski, J. Oni królują na Instagramie. Ranking najpopularniejszych polskich influencerów. Pozyskano z: https://www.forbes.pl/rankingi/instagram-ranking-najpopularniejszych-influencerow-2021-wersow-przed-frizem/2ldwzt0.
Bourdieu, P. (1977). Zarys teorii praktyki. Cambridge: Cambridge University Press.
Debray, R. (2010). Wprowadzenie do mediologii. Warszawa: Oficyna Naukowa. Drożdż, M. (2008). Medialne autorytety i idole. Biuletyn Edukacji Medialnej, 1, 62–79.
Duka, J. (1981). Edith Head, Fashion Designer for the Movies, Dies. The New York Times, 27.10.
Graham, B.L. Coined the term „blogosphere”. Pozyskano z: http://blog.al.com/ scenesource/2010/01/brad_l_graham_coined_the.html
Kossecki, J. Sterowanie społeczne – pośrednie i bezpośrednie. Pozyskano z: https://pubmedinfo.org/2017/01/15/sterowanie-spoleczne.
Lakomy, M. (2013). Demokracja 2.0. Interakcja polityczna w nowych mediach. Kraków: Wydawnictwo WAM.
Lakomy, M. (2019). Doktryna Bernaysa. Demokracja – między propagandą a Public relations. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Ignatianum w Krakowie.
Larsen, K.D., Coleman, D., Forbes, J. i Johnson, R. (1972). Is the subject’s personality or the experimental situation a better predictor of a subject’s willingness to administer shock to a victim. Journal of Personality and Social Psychology, 22.
Le Bon, G. (1984). Psychologia tłumu, przeł. B. Kaprocki, wyd. trzecie. Warszawa: Vis-a-Vis Etiuda.
Levinson, P. (2010). Nowe nowe media. Kraków: Wydawnictwo WAM.
Lizardo, O. (2004). The cognitive origins of Bourdieu’s Habitus. Journal for the Theory of Social Behaviour, vol. 34, no. 4.
Maciuszek, J. Wpływ społeczny a procesy automatyczne i bezrefleksyjność. Pozyskano z: https://ruj.uj.edu.pl/xmlui/bitstream/handle/item/1373/ maciuszek_wplyw_spoleczny_a_procesy_automatyczne_2012. pdf?sequence=1.
Mead, M. (2000). Kultura i tożsamość. Studium dystansu międzypokoleniowego, tłum. J.Hołówka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Milgram, S. (1974). Obedience to authority, New York: Harper & Row. Ogburn, W. (1975). Hipoteza opóźnienia kulturowego. W: W. Derczyński, A. Jasińska-Kania i J. Szacki (red.), Elementy teorii socjologicznych. Materiały do dziejów współczesnej socjologii zachodniej. Warszawa: PWN.
Postman, N. (2004). Triumf techniki nad kulturą. Warszawa: Wydawnictwo Muza.
Rogers, E.M. (1983). Diffusion of innovation. London: Macmillan.
Sighele, S. Tłum zbrodniczy: szkic psychologii zbiorowej. Pozyskano z: https:// kpbc.umk.pl/dlibra/publication/49369/edition/56785/content?ref=L2Nv bGxlY3Rpb25kZXNjcmlwdGlvbi84MQ
Tarde, G. (1904). Opinia i tłum, przeł. K. Skrzyńska. Warszawa: Gebethner i Wolff.
Tichoniuk, J. Liberia – wymyślony kraj. Pozyskano z: https://www.national-geographic.pl/traveler/artykul/liberia-wymyslony-kraj.
Trotter, W. (1916). Instincts of the Herd in Peace and war. London: T. Fisher Unwin Ltd.
Van Ginneken, J. (1992). Crowds, Psychology and Politics, 1871–1899. London: Cambridge University Press.
Van Zoonen, L. Imagining the Fan Democracy. Pozyskano z: https://www.researchgate.net/publication/249720671_Imagining_the_Fan_Democracy.
Way, A.L., Jr., The american system of government: politics & government in the u.s.a., part one politics & government: the essentials. Pozyskano z: https:// proconservative.net/CUNAPolSci201PartOneC.shtml.
Wirtualni influencerzy. Zarabiają miliony, choć nie istnieją. Pozyskano z: https://tech.wp.pl/wirtualni-influencerzy-zarabiaja-miliony-choc-nie-istnieja,6633868822661920a.
Witek, W. Kim są influencerzy? Pozyskano z: https://heiferpoland.org.pl/ influencing/.
http://classiques.uqac.ca/classiques/taine_hippolyte/origine_France/origine_ France.html
https://blogen.influence4you.com/top-10-instagrammers-ranking-on-instagram/
https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/cybernetyka;3888555.html https://ks.pl/slownik/influencer-kim-jest https://www.diki.pl/slownik-angielskiego?q=hype https://www.goodreads.com/book/show/28964181-fashion-in-film
https://www.merriam-webster.com/dictionary/cornucopia#synonyms https://www.merriam-webster.com/dictionary/machismo
Copyright (c) 2022 Akademia Ignatianum w Krakowie
Questo lavoro è fornito con la licenza Creative Commons Attribuzione - Non opere derivate 4.0 Internazionale.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.
