Czy lektura czyni nas lepszymi ludźmi? Dyskusja o Weselu Wyspiańskiego i Na ustach grzechu Samozwaniec w krakowskim Dyskusyjnym Klubie Czytelniczym
Abstrakt
Przedstawione studium dyskusji o Weselu Wyspiańskiego i Na ustach grzechu Samozwaniec jest przykładem analizy recepcji literatury we współczesnych grupach czytelniczych. Autorkę interesuje sposób oddziałania tekstu na czytelników i czytelniczki, co bada na drodze obserwacji uczestniczącej, poprzez analizę przebiegu dyskusji, sposobu interpretacji tekstu i negocjowania sensów w grupie, na podstawie wyrażonych werbalnie reakcji afektywnych (emocjonalnych) i stosowanych kryteriów estetycznej oceny tekstu. Autorka zadaje pytanie o metodologię badania grup czytelniczych.
Bibliografia
Fox, N.H. (2017). Reading as Collective Action. Texts as Tactics. Iowa City, IA: University of Iowa Press.
Groeben, N. (1996). Badania nad recepcją jako literaturoznawstwo empi¬ryczne. Streszczenie. W: H. Markiewicz (red.), Współczesna teoria badań literackich za granicą. Antologia. T. 4, cz. 1. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 290–301.
Long, E. (2003). Book Clubs. Women and the Uses of Reading in Everyday Life, Chicago, IL: University of Chicago Press.
Mniszkówna, H. (2018). Trędowata. Warszawa: Wydawnictwo MG.
Nowakowski, J. (1981). Wstęp. W: S. Wyspiański, Wesele. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Peplow, D., Swann, J., Trimarco, P. i Whiteley, S. (2017). The Discourse of Reading Groups. Integrating Cognitive and Sociocultural Perspectives. New York–London: Routledge.
Wyspiański, S. (1981). Wesele. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Copyright (c) 2020 Akademia Ignatianum w Krakowie
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.