Filozofia postsekularna. Między teorią a ideologią
Abstrakt
Tekst ten poświęcony jest wykazaniu, że z punktu widzenia zadań na uki zajmującej się opisem i wyjaśnieniem różnych aspektów religii, zwrot postsekularny jest zwrotem pozornym. Pozorność ta polega na tym, że program wyartykułowany przez filozofów postsekularnych cierpi na szereg defektów. Ich nagromadzenie prowadzi do wniosku, że paradygmat postsekularny nigdy nie istniał nawet jako zalążek teo rii zjawisk religijnych, natomiast posiada pewne cechy ideologii.
W tekście tym rekonstruuję i poddaję krytycznej analizie kluczo we stanowiska filozoficzne związane ze zwrotem postsekularnym (Philip’a Blond’a, Gianni’ego Vattimo, John’a D. Caputo, Jürgen’a Habermas’a) starając się wyodrębnić właściwe cechy filozofii postse kularnej i wskazać jej najważniejsze braki. Następnie zajmuję się naj ważniejszym problemem wyłaniającym się z tej analizy, jakim jest za gadnienie przyjmowanego przez filozofów postsekularnych pojęcia religii. W ostatniej części formułuję wnioski dotyczące stosowalności filozofii postsekularnej jako narzędzia teoretycznego wyjaśniającego sytuację religii w świecie późnonowoczesnym.
Bibliografia
ARESHIDZE Giorgi 2017. “Taking Religion Seriously? Habermas on Re ligious Translation and Cooperative Learning in Post-secular Society”, American Policital Science Review vol. 4/111: 1-14.
ARFI Badredine. 2014. “Habermas and the aporia of translating religion in democracy”, European Journal of Social Theory 4/18: 489-506.
Augustinus Hipponensis, Tract. Iohann, W Patrologia Latina 35. AUGUSTYN. 1987. Wyznania, tłum. Z. Kubiak, Warszawa: PAX.
BADER Veit 2012. “Post-secularism or liberal-democratic constitutiona lism?”, Erasmus Law Review” 5/5: 5-26.
BIELIK-ROBSON Agata. 2013 Deus otiosus, W Deus otiosus. Nowoczesność w perspektywie postsekularnej, A. Bielik-Robson, Maciej A. Sosnowski (red.), Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej.
BLOND Philip. 1997. Introduction: Theology before philosophy, W Post-
-Secular Philosophy. Between philosophy and theology, P. Blond (ed.), 1-66. London-New York: Routledge,
CAPUTO JOHN D. 2001. On Religion, London: Routledge.
DERRIDA Jacques. 1999. Wiara i wiedza, W: Religia: seminarium na Capri prowadzone przez Jacquesa Derridę i Gianniego Vattimo, tłum. M. Kowalska i in., Warszawa: Aletheia.
DERRIDA Jacques. VATTIMO Gianni. 1999. Religia: seminarium na Capri prowadzone przez Jacquesa Derridę i Gianniego Vattimo, tłum. M. Kowal ska, Warszawa: Aletheia.
HABERMAS Jürgen, 2012. Religia w sferze publicznej. Poznawcze założenia
„publicznego czyniania użytku z rozumu” przez obywatelni wierzących i niewierzących, W: J. Habermas, Między naturalizmem a religią, Warsza wa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
HABERMAS Jürgen, TAYLOR Charles. 2011. Dialogue, W: The Power of Re- ligion in the Public Sphere, ed. E. Mendieta, J. VanAntwerpen, New York: Columbia UP.
HABERMAS Jürgen. 2002. „Wierzyć i wiedzieć”, tłum. M. Łukasiewicz, Znak 568: 8-21.
HEGEL Georg Wilhelm Friedrich. 1968. Glauben und Wissen, W: Hegel Ge- sammelte Werke Bd. 4, H. Buchner, O. Poeggeler (hrsg.), Hamburg: Mei ner Verlag.
HEIDEGGER Martin. 2011. Identyczność i różnica, tłum. J. Mizera, Warsza wa: Aletheia.
MARION Jean-Luc. 1996. Bóg bez bycia, tłum. M. Frankiewicz, Kraków 1996.
PARMAKSIZ Umut, “Making Sense of the Postsekular”, European Jounral of Social Theory 1/21: 1-19.
RORTY Richard. 2010, Antyklerykalizm i ateizm, W: Przyszłość religii, R. Roty,
G. Vattimo (red.) Kraków 2010.
SCHILBRACK Kevin. 2014. Philosophy and the Study of Religions. A Manife- sto, Chichester: Wiley Blackwell.
SCHOLEM Gershom. 2007. Mistycyzm żydowski i jego główne kierunki, przeł.
I. Kania, Warszawa: Aletheia. TOMASZ Z AKWINU. Summa theologiae.
VATTIMO Gianni. 1999. Belief, Stanford: Stanford UP.
VATTIMO Gianni. 1999. Ślad śladu, W: Religia: seminarium na Capri prowa- dzone przez Jacquesa Derridę i Gianniego Vattimo, tłum. M. Kowalska i in., Warszawa: Aletheia.
VATTIMO Gianni. 2002. After Christianity, New York: Columbia UP.
Copyright (c) 2018 Akademia Ignatianum w Krakowie
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.