Komunikacja teatralna zapośredniczona medialnie – o wzajemnych relacjach teatru i nowych technologii na wybranych przykładach.
Abstrakt
Teatr jest spotkaniem, aktem komunikowania się, bezpośrednim prze kazem treści, obrazu, emocji. Teatr XXI wieku zmienia podejście in terpretacyjne do zagadnienia komunikacji teatralnej poprzez coraz powszechniejsze zjawisko obecności mediów na scenie i teatru w me diach. Celem artykułu jest analiza wyznaczników definiujących pro ces komunikacji zachodzącej podczas wystawianego przez aktorów spektaklu w odniesieniu do komunikacji zapośredniczonej medialnie. Analiza oparta jest na przykładach z krakowskich teatrów – projekcji wideo na scenie, kreacji scenografii z wykorzystaniem nowych techno logii a także nowych form reklamowych jak teasery, trailery czy ekra ny LED. Zjawisko analizowane jest w świetle dotychczasowych ba dań z zakresu teatru, nowych mediów i komunikacji audiowizualnej.
Bibliografia
BALME Christopher, 2008. The Cambridge Introduction to Theatre Studies: Cambridge University Press.
FOX Dorota. 2014. Komunikacja teatralna, W Widowisko – teatr – dramat. Podręcznik dla studentów kulturoznawstwa, E. Wąchocka (Ed.), 113‑117. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
GOBAN‑KLAS Tomasz. 2004. Media i komunikowanie masowe. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
JOPEK Joanna. 2015. Fabryka realnego. Medium filmowe i telewizyjne w tea trze Krzysztofa Garbaczewskiego, in: Teatr wobec filmu. Film wobec teatru,
E. Partyga, L. Sokół (Ed.), 114‑127. Warszawa: Oficyna wydawnicza Errata.
KRZEMIŃSKA Anna. 2015. „Wirtualne przestrzenie teatru”. Perspektywy Kultury 12 (1/2015): 177‑190. Kraków: Akademia Ignatianum w Krakowie. LIMON Jerzy. 2011. Wstęp do geometrii czasu, in: Amalgamaty sztuki, inter- medialne uwikłania teatru, J. Limon, A. Żukowska (Ed.), 7‑15. Gdańsk: wydawnictwo słowo/obraz/terytoria.
NIEDUZIAK M. Edyta. 2003. Komunikacja teatralna w zmieniającej się rzeczy wistości społeczno‑kulturowej, in: Stare i nowe media w procesie komunika- cji społecznej, J. Pilisiecki (Ed.), 149‑183. Radom: Wyższa Szkoła Handlowa.
PAVIS Patrice, 2007. La mise en scène contemporaine: origines, tendances, per- spectives: A. Colin.
ROZIK Eli. 2011. Wielość mediów w teatrze i ich wzajemne relacje – analiza problemu, in: Amalgamaty sztuki, intermedialne uwikłania teatru, J. Limon, A. Żukowska (Ed.), 19‑30. Gdańsk: wydawnictwo słowo/obraz/terytoria.
SKUCZYŃSKI Janusz. 2007. Teatr i film, in: Scena i ekran. Przestrzeń dialogu interartystycznego, J. Skuczyński, P. Skrzypczak (Ed.), 11‑19. Toruń: Wy dawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
TCHURZEWSKA Paulina. 2015. Teatr i media: Wyzwania cielesności, in: Teatr wśród mediów, A. Duda, M. Wiśniewska, B. Oleszek (Ed.), 89‑108. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
Narodowy Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, http://stary‑teatr.krakow.pl [accessed: 29.11.2016].
RAK Dorota. 2014. „Reklama teatralna w nowych mediach”. Zarządzanie mediami Vol. 2(1)2014:. 29‑49, doi: 10.4467/23540214ZM.14.003.3116, http://ejournals.eu/ZM, [accessed: 29.11.2016 r.].
Słownik języka polskiego, http://sjp.pwn.pl/, [accessed: 29.11.2016 r.].
Teatr „Bagatela” im. Tadeusza Boya‑Żeleńskiego, http://bagatela.pl [accessed: 29.11.2016 r.].
Teatr Groteska w Krakowie, http://groteska.pl [accessed: 29.11.2016].
Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, http://slowacki.krakow.pl [accessed: 29.11.2016].
Teatr Ludowy w Krakowie, http://ludowy.pl [accessed: 29.11.2016].
Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie, http://laznianowa.pl [accessed: 29.11.2016].
Copyright (c) 2018 Akademia Ignatianum w Krakowie
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.