Radio Watykańskie: tożsamość ewangelizacyjna – w stronę nowych rozwiązań
Abstrakt
Radio Watykańskie służy Kościołowi od 1931 r. Miało być łącznikiem między Papieżem i wiernymi, nowoczesnym narzędziem ewangeliza- cji, a także potwierdzeniem niezależności nowego wówczas podmio- tu prawa międzynarodowego jakim było Państwo Miasta Watykańskie- go. Misja ewangelizacyjna radia, która jest podstawą jego tożsamości, od początku prowadzona jest w wielu językach. Rosnące koszty utrzy- mania oraz nowe rozwiązania technologiczne wymusiły w ostatnich latach głębszą refleksję nad dalszym kształtem rozgłośni. Konieczne były konkretne zmiany strukturalne i programowe. Papież Franciszek utworzył Sekretariat ds. Komunikacji, który ma zintegrować i unowo- cześnić wszystkie podmioty medialne Stolicy Apostolskiej. Proces ten rozłożony jest na cztery lata i ma zostać sfinalizowany do końca 2018 r.
Bibliografia
BEA Fernando. 1981. Qui Radio Vaticana. Mezzo secolo della Radio del Papa. Città del Vaticano: Edizioni Radio Vaticana.
BEA Fernando, DE CAROLIS Alessandro. 2011. Ottant’anni della Radio del Papa. Città del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana.
CIANFARRA Camille M. 1944. The Vatican and the War. New York: E.P. Dutton.
DOMINGUES Filipe. 2017. „Vatican communications czar says losing mo- ney “robs the poor””. Crux 2017/02/10: https://cruxnow.com/inter- views/2017/02/10/vatican-communications-czar-says-losing-money-robs-poor (12.08.2017).
FRANCESCO. 2017. Discorso del Santo Padre Francesco al partecipanti alla Ple- naria della Segreteria per la Comunicazione. http://w2.vatican.va/content/ francesco/it/speeches/2017/may/documents/papa-francesco_20170504_ plenaria-segreteria-comunicazione.html (12.08.2017).
FRANCESCO. 2015. „Litterae Apostolicae Motu Proprio Datae Quibus Secretaria pro Communicatione conditur”. Acta Apostolicae Sedis 7/2015: 591-592.
GANDOLFI Maria Elisabetta, MOCELLIN Guido. 2017. „Santa Sede – ri- forma dei media vaticani: convergenza digitale; intervista a mons. Dario Edoardo Viganò”. Il Regno – Attualità 4/2017: 76.
GHISANI Giacomo Renato. 2009. La Radio Vaticana tra ordinamento canonico e ordinamento italiano. Il caso del presunto inquinamento elettromagnetico. Città del Vaticano: Lateran University Press.
GRZEBIEŃ Ludwik SJ (red.). 1990. Sekcja Polska Radia Watykańskiego 1938- 1988. Rzym: Radio Watykańskie.
MARCHIONE Margarita. 2002. Consensus and Controversy: Defending Pope Pius XII. New York: Paulist Press.
MATELSKI Marilyn J. 1995. Vatican Radio. Propagation by the airwaves. West- port, Connecticut-London: Praeger.
PIUS XI. 1931. „Nuncium Radiophonicum Diei XII Februarii MDCCCOXXXI”. Acta Apostolicae Sedis 03/1931: 65-70.
RADIO WATYKAŃSKIE. 2012. „Radio Watykańskie bez fal średnich i krót- kich w Europie i Amerykach”. Serwis Radia Watykańskiego 12/06/2012. http://www.radiovaticana.va/proxy/pol_RG/2012/giugno/12_06_12.html (12.08.2017).
RADIO WATYKAŃSKIE. 2015. „Watykan: utworzenie Komisji ds. Reformy Mediów”. http://pl.radiovaticana.va/news/2015/04/30/watykan_utworze- nie_komisji_ds_reformy_medi%C3%B3w/1140863 (12.08.2017)
RADIO WATYKAŃSKIE. 2017. „Radio Watykańskie: ograniczenia w nada- waniu na fali ultrakrótkiej”. http://pl.radiovaticana.va/news/2017/01/06/ radio_watyka%C5%84skie_ograniczenia_w_nadawaniu_na_fali_ ultrakr%C3%B3/1283598 (12.08.2017).
SEQUEIRA Eustace Maurice Aloysius. 2008. Vatican Radio is Faithful to its Calling as ‘The Voice of the Pope’. Roma: Pontificia Studiorum Universitas A S. Thoma Aq. in Urbe.
Copyright (c) 2017 Akademia Ignatianum w Krakowie
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.