Ukraińska i polska kultura zarządzania i pracy – podobieństwa i różnice

Abstrakt

W dużym stopniu treść niniejszego artykułu jest spojrzeniem na prob- lemy wielokulturowości z punktu widzenia ukraińskiej perspektywy naukowej i rynkowej co może stanowić dodatkowy grunt do dysku- sji, w szczególności z uwagi na zwiększającą się rolę czynnika ukraiń- skiego na zarówno polskim jak i zachodnioeuropejskim rynku pracy. Różnice kulturowe podlegają analizie i są wykorzystywane w bizne- sie. Z jednej strony została dokonana analiza możliwości wykorzysty- wania różnic kulturowych jako przewagi konkurencyjnej. Z drugiej zaś wskazano, że elementy kultury danego kraju wpływają na kultu- rę organizacyjną poprzez narodową mentalność i archetypy, niekiedy, przy dominującej pozycji jednego czynnika, stanowiąc zagrożenie dla mniejszości. Uwzględniając to zjawisko, autorzy wyrazili opinie na te- mat potrzeby tworzenia kultury organizacyjnej opartej na mentalno- ści narodowej, łącząc aspekty narodowe oraz globalne. Podkreślono, że nośnikami poszczególnych obszarów kulturowych są zbiory war- tości przekładające się na zachowanie personelu oraz ich przekonania etyczne. W tym kontekście wskazano na zmienność i możliwość wy- boru strategii zarządzania międzykulturowego, w tym: adaptacji, za- pożyczenia (kultura zapożyczenia) lub innowacyjnego rozwoju (kul- tura wyprzedzenia). W związku z tym została postawiona teza, że najważniejszym zadaniem w kontekście zarządzania międzykulturo- wego nie jest konfrontacja, lecz pogodzenie interesów oraz określenie wspólnych priorytetów strategicznych, które doprowadzą do udanej współpracy w zintegrowanej przestrzeni gospodarczej.