Od izolacji do wspólnoty
Kilka uwag o Polakach z Krainy Wielokulturowości w Brazylii
Abstrakt
Problematyka artykułu wpisuje się w nurt badań interdyscyplinarnych nad wielokulturowością i budowaniem wspólnoty w kontekście środowisk etnicznych w Brazylii. Przedmiotem obserwacji uczyniono działania Związku Etnicznego w regionie Ijuí w południowej Brazylii. Szczególną uwagę poświęcono historii polskiego osadnictwa w tym kraju, co pozwoliło na wyciągnięcie wniosków dotyczących statusu Polonii w tym wieloetnicznym i wielokulturowym społeczeństwie. Poczynione obserwacje uprawniają do stwierdzenia, iż w procesie kształtowania wspólnot etnicznych, w tym polskiej, grupy te przeszły drogę od izolacji i zamknięcia do otwarcia się i współpracy. Zauważono, iż dużą rolę w procesie zachowania tożsamości narodowej i kulturowej polskich emigrantów odegrał Kościół, zarówno w początkowym okresie osadnictwa polskiego, jak i współcześnie. Obecna polityka rządu brazylijskiego realizuje ideę wspierania wielokulturowego i wieloetnicznego społeczeństwa. Polacy w Brazylii sygnalizują konieczność kontaktu z krajem przodków, jego językiem i kulturą, dlatego niezwykle cenne są wszelkie inicjatywy mające na celu pomoc w zachowaniu tożsamości narodowej, doskonaleniu umiejętności posługiwania się językiem polskim i budowaniu poczucia więzi z polską kulturą (dawną i współczesną).
Bibliografia
Chodubski, A. (1988). O tożsamości polonijnej. W: A. Chodubski (red.), Tożsamość kulturowa, kwestie narodowościowe i polonijne. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek.
Giddens, A. (2001). Nowoczesność i tożsamość. „Ja” i społeczeństwo w epoce późnej nowoczesności. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Jan Paweł II. (2005). Pamięć i tożsamość. Kraków: SIW Znak.
Język polski dołącza do języków urzędowych w brazylijskiej gminie Aurea. Pozyskano z: http://wspolnotapolska.org.pl/wiadomosci.php?id=8035 (dostęp: 12.10.2022).
Korporowicz, L. (2021). Naród jako dobro i naród jako zło. Ojczyzna i tożsamość. W: P. Walewski (red.), Czy wszystko musi być narodowe? Naród jako kategoria aksjologiczna. Pelpin: Wydawnictwo Bernardi-num, 149–168.
Kusielewicz, E. (1973). Fragment wypowiedzi podczas I Spotkania Uczo-nych Polskiego Pochodzenia w Krakowie 1973 r., cyt. za Kubiak, H. (1990). Zanikające pokrewieństwo. Szkice socjologiczne o Polonii. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 164.
Łapaj-Kucharska, J. (2020). Polityka zagraniczna Polski wobec Ameryki Łaciński w okresie pozimnowojennym. Katowice: Wydawnictwo UŚ.
Mazurek, J. (2009). Polacy pod Krzyżem Południa. Warszawa: Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich UW, Muzeum Polskiego Ru-chu Ludowego w Warszawie.
Paleczny, T. (2004). Rasa, etniczność i religia w brazylijskim procesie na-rodowotwórczym. Kraków: Universitas.
Płońska, A. (2022). Polacy spod znaku Krzyża Południa – słów kilka o Polonii w Brazylii. Pozyskano z: https://przystanekhistoria.pl/pa2/teksty/81335, Pola-cy-spod-znaku-Krzyza-Poludnia-slow-kilka-o-Polonii-w-Brazylii.html (dostęp: 12.10.2022).
Sękowska, E. (2009). Język emigracji polskiej w świecie. Bilans i perspektywy. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Siekierski, M.M. i Lazzaroto, D. Santana – história e cultura Polonesa em Ijuí, nieopublikowane.
Siewierski, H. (2000). Os poloneses nos 500 anos do Brasil. In: Paulo Reis (red.), República das etnias. Rio de Janeiro: Gryphus, Museu da República, 75–102.
Wielecki, K. (2021). Ojczyzna i tożsamość. W: P. Walewski (red.), Czy wszystko musi być narodowe? Naród jako kategoria aksjologiczna. Pel-pin: Wydawnictwo Bernardinum, 13–30.
Wielgus, S. (1996). Polska średniowieczna doktryna IUS GENTIUM. Lublin: Wydawnictwo KUL.
Copyright (c) 2023 Akademia Ignatianum w Krakowie
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.