Composition: Concept, Structure, and Cultural Context
Abstract
The process of composing can occur in any area of life, although we mainly associate artistic practice with the notion of composition. Composing is an activity that seeks to build an arrangement of a specific kind. In the visual arts, it is a visual arrangement, whose characteristic feature is the quest for balance. It consists of a number of optical elements, between which there occur complex relationships. One who builds a composition should take into account both the needs of idea and form, and the fact that how the work will be received (in this article, the artwork is a painting) depends on a variety of factors associated with the meaning and interaction of the various elements of the work. Image analysis and visual perception is the subject of a wide range of studies, which have produced insights into the conditions of perception that can help artists compose more consciously. However, practical methods of composing do not originate only from theory, they also take shape with growing experience.
This article addresses the issue of composition, points out its fundamentals, and recalls studies that, though sometimes decades old, are still relevant. It also outlines the history of the theory of composition and mentions some of the elements linking the laws of vision with the laws of composition. Selected topics tying the problem of composition to the development of culture are also pointed out (including the predilection of certain eras for certain formulas and differences in the approach to the art depending on geographical regions).
References
Arnheim, R. (red.) (2004). Sztuka i percepcja wzrokowa. Psychologia twórczego oka, przekł. J. Mach. Gdańsk: słowo/ obraz terytoria
Belting, H. (2010). Obraz i kult. Gdańsk: słowo/ obraz terytoria.
Białostocki, J. (red.) (1988). Myśliciele, kronikarze i artyści o sztuce od starożytności do 1500. Warszawa: PWN.
Białostocki, J. (red.) (1994). Teoretycy, historiografowie i artyści o sztuce 1600–1700. Warszawa: PWN.
Francastel, P. (1966). Sztuka a technika w XIX i XX wieku, przeł. M. i S. Jarocińscy. Warszawa: PWN.
Frutiger, A., współprac. Heiderhof, H. (2003). Człowiek i jego znaki. War-szawa: Wydawnictwo Do, Wydawnictwo Optima.
Gage, J. (red.) (2010). Kolor i znaczenie, przekł. J. Holzman i A. Żakiewicz. Kraków: Universitas.
Gombrich, E.H. (red.) (1981). Sztuka i złudzenie, przekł. J. Zarański. War-szawa: PIW.
Grzywacz, Z. (2009). Memłary i inne teksty przy życiu i sztuce. Kraków: Universitas.
Hockney, D. (2007). Wiedza tajemna. Sekrety technik malarskich Daw-nych Mistrzów, tłum. J. Holzman. Kraków: Universitas.
Kandyński, W. (red.) (1986). Punkt i linia a płaszczyzna. Przyczynek do analizy elementów malarskich, przekł. S. Fijałkowski. Warszawa: PWN.
Klee, P. (1973). Towards a theory of form-production. W: P. Klee, Note-books. Volume 1. The thinking eye, red. J. Spiller, transl. R. Manheim. London: Lund Humpries.
Kubalska-Sulkiewicz, K., Bielska-Łach, M. i Manteuffel-Szarota, A. (red.) (2003). Słownik terminologiczny sztuk pięknych, wyd. IV. Warszawa: PWN.
Malraux, A. (red.) (1985). Ponadczasowe, przekł. J. Lisowski. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza.
Nuckowski, J. (2011). O komunikacji wizualnej. W: R. Polak (red.), Oblicza komunikowania wizualnego. Kraków–Rzeszów–Zamość: Konsorcjum Akademickie Wydawnictwo WSE w Krakowie, WSIiZ w Rzeszowie i WSZiA w Zamościu.
Osińska, B. (1986). Sztuka i czas. Warszawa: WSiP.
Porczak, A. (1999). Elementy sytuacji estetycznej w dziele multimedial-nym. W: K. Wilkoszewska (red.), Piękno w sieci. Estetyka a nowe me-dia. Kraków: Universitas.
Porczak, A. (2002). Medialna dyspersja wyobraźni. Pozyskano z: https://ownetic.com/magazyn/2002/antoni-porczak-medialna-dyspersja-wyobrazni (dostęp: 09.04.2023).
Porębski, M. (1988). Dzieje sztuki w zarysie. Wiek XIX i XX. Warszawa: Arkady.
Ramachandran, V.S. i Hirstein, W. (2006). Nauka wobec zagadnienia sztuki. Neurologiczna teoria doświadczenia estetycznego, tłum. M.B. Florek, P. Przybysz. Studia z kognitywistki i filozofii umysłu, 2.
Richter, H. (1965). My Experience with Movement in Painting and in Film. W: G. Kepes (red.), The Nature and Art of Motion. New York: George Brazillier. Za: Betancourt, M. (2011). Viking Eggeling’s Universelle Sprache (“Universal Language”). Pozyskano z: https://cinegraphic.net/article.php/20110306093137424 (dostęp: 05.04.2023).
Rzepińska, M. (1986). Siedem wieków malarstwa europejskiego. Wro-cław–Warszawa–Kraków–Gdańsk–Łódź: Zakład Narodowy im. Osso-lińskich.
Sautoy, M. (2020). Kod kreatywności. Sztuka i innowacje w epoce sztucz-nej inteligencji, tłum. T. Chawziuk. Kraków: Copernicus Center Press.
Strzemiński, W. (1934). Rozmowy na wystawie. Forma, nr 2. Za: Luba, I. (2016). Wprowadzenie do nowej edycji Teorii widzenia Władysława Strzemińskiego. W: W. Strzemiński (red.), Teoria widzenia. Łódź; Mu-zeum Sztuki w Łodzi.
Strzemiński, W. (red.) (2016). Teoria widzenia. Łódź: Muzeum Sztuki w Łodzi.
Taine, H. (red.) (1911). Filozofia sztuki, t. I, przekł. A. Sygietyński. Lwów: Księgarnia Polska B. Połonieckiego.
Taranczewski, P. (1992). O płaszczyźnie obrazu. Wro-cław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Taranczewski, P. i Tendera, P. (2016). Rozmowy o malarstwie. Kraków: „The Polish Journal of the Arts and Culture. Monografie”.
Tatarkiewicz, W. (1985). Historia estetyki. Estetyka starożytna. Warsza-wa: Arkady.
Tatarkiewicz, W. (red.) (1988). Dzieje sześciu pojęć. Warszawa: PWN.
Witkiewicz, S.I. (1932). O czystej formie. Warszawa: Biblioteka Zet, za: Wolne Lektury, Fundacja Nowoczesna Polska.
Witkiewicz, S. (red.) (2009). Wybór pism, wyb. i oprac. J. Tarnowski. Kra-ków: Universitas.
Zeki, S. (red.) (2017). Blaski i cienie pracy mózgu. O miłości, sztuce i pogoni za szczęściem, przekł. A.M. Binderowie. Warszawa: Wydaw-nictwo Uniwersytetu Warszawskiego.
Copyright (c) 2023 Perspectives on Culture
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.
