Oficjalność i potoczność w języku homilii Jana Pawła II podczas I i II pielgrzymki do Polski
Abstract
Homily is a genre of speech, which is realized in spoken language. Two styles are typical for this type of utterance: official style and colloquial style. The purpose of this article is to find elements of both styles in the homilies delivered by John Paul II during his First and Second Pilgrimages to Poland. The research questions were: did John Paul II use both colloquial and official styles in the homilies?; on top of: what features of the official style and what features of the colloquial one can be found in his speeches?; what are the similarities?; what could any differences arise from? The research material consisted of 12 homilies from the First Pilgrimage and 9 homilies from the Second Pilgrimage. The applied research method was linguistic analysis.
References
Garpiel, R. (2003). Perswazja w przekazach kaznodziejskich na przykładzie homilii Jana Pawła II wygłoszonych podczas pielgrzymki do Polski w 1979 roku. Kraków: Wydawnictwo Nomos.
Gaweł, J. (2012). Język współczesnego kaznodziejstwa. Sympozjum, 2(23), 55–61.
Jankosz, M. (2018). Sytuacje komunikacyjne publicznych wystąpień Jana Pawła II podczas I pielgrzymki do Polski. Polonia Sacra, 1/50, 183–194.
Jankosz, M. (2022). Zachowania werbalne i niewerbalne Jana Pawła II w rytualnej sytuacji komunikacyjnej w odmianie sakralnej. Kraków: Bi-blioteka UPJP2, http://bc.upjp2.edu.pl/Content/5868/Zachowania%20werbalne%20repoz..pdf
Korolko, M. (1990). Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny. War-szawa: Wiedza Powszechna.
Korolko, M. (2010). Podręcznik retoryki homiletycznej. Kraków: Wydaw-nictwo WAM.
Kurek, H. (1994). Odpowiedzialni za słowo, czyli o oficjalnej odmianie polszczyzny mówionej księży. W: W. Przyczyna (red.), Fenomen kaza-nia. Kraków: Redemptoris Missio, 162–176.
Kurkowska, H. i Skorupka, S. (1959). Stylistyka polska. Zarys. Warszawa: PWN.
Miodek, J. (1994). Co słyszy językoznawca we współczesnych polskich kazaniach. W: W. Przyczyna (red.), Fenomen kazania. Kraków: Re-demptoris Missio, 157–161.
Paszkowska-Pogorzelska, A. (2020). O sacrum językiem profanum – szansa czy zagrożenie? O potoczności w kazaniach ks. Piotra Pawlu-kiewicza. W: W. Przyczyna i K. Skowronek (red.), Język homilii i kazań. Tarnów: Biblos, 191–199.
Przyczyna, W. (2013). Homilia pięćdziesiąt lat po Soborze Watykańskim II. Pytania, problemy, wyzwania. Kraków: Wydawnictwo M.
Przyczyna, W. (2020). Pojęcie homilii i kazania. Ujęcie homiletycznoteolo-giczne. W: W. Przyczyna i K. Skowronek (red.), Język homilii i kazań. Tarnów: Biblos, 11–26.
Przyczyna, W. i Skowronek, K. (2020). Wstęp. W: W. Przyczyna i K. Skow-ronek (red.), Język homilii i kazań. Tarnów: Biblos, 5–9.
Sieradzka-Mruk, A. (2009). Język kaznodziejski jako przykład polszczyzny mówionej (wybrane aspekty). W: B. Dunaj, M. Rak (red.), Polszczyzna mówiona ogólna i regionalna. Materiały ogólnopolskiej konferencji naukowej, Kraków 25–26 września 2008. Kraków: Wydział Polonistyki, Uniwersytet Jagielloński, 357–364.
Wilkoń, A. (2000). Typologia odmian językowych współczesnej polszczy-zny. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Zerfass, R. (1995). Od aforyzmu do kazania. Kraków: Poligrafia Salezjańska.
Copyright (c) 2023 Jesuit University Ignatianum in Krakow
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:
- utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
- zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
- rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
- wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
- rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
- publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym.
Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.