Efektywność narzędzi do oceny skuteczności treningu zapobiegania zachowaniom agresywnym wobec personelu medycznego w perspektywie międzykulturowej

DOI: https://doi.org/10.35765/pk.2019.2401.06
Słowa kluczowe: agresja, relacja personel pacjent, trening zapobiegania agresji, postawy

Abstrakt

Zachowania agresywne stanowią poważny problem w pracy personelu medycznego. Mają one liczne konsekwencje dla pracowników; odczu­wają oni złość, poczucie bezsilności, a nawet doświadczają wypalenia zawodowego, które ostatecznie wpływa w sposób negatywny na proces terapeutyczny. Zmierzając do ograniczenia negatywnych konsekwen­cji tego procesu, proponuje się wiele rozwiązań, do których należą tre­ningi zapobiegania agresji. Treść i program tego typu szkoleń mają charakter otwarty, jednak literatura przedmiotu zaleca koncentrację na zagadnieniach związanych z przeciwdziałaniem wystąpieniu zacho­wań agresywnych. Treningi w założeniu mają na celu wyposażenie personelu w odpowiednią wiedzę dotyczącą zasad postępowania wo­bec zachowań agresywnych pacjentów, jakkolwiek nie jest to ich jedy­ny efekt. Wpływają one także na postawy i poczucie własnej skutecz­ności uczestników. Efektywność treningu w tym zakresie jest możliwa do zmierzenia. Służą temu odpowiednie narzędzia, które prowadzący szkolenie może przekazać swoim kursantom. Należy jednak uwzględ­niać aspekt różnic międzykulturowych – inne systemy szkolenia, zasa­dy opieki nad pacjentem czy też wychowanie mogą warunkować uzy­skane efekty i zmiany, będące efektem treningu zapobiegania agresji.

Biogramy autorów

Aleksandra Smołka-Majchrzak, Sosnowiecki Szpital Miejskiego Oddziału Psychiatrycznego Poradnia Zdrowia Psychicznego w Tychach

Psychologist, psychotherapist in tra­ining, graduate of the University of Silesia in Katowice. Employee of the Sosnowiec Municipal Hospital’s Department of Psychiatric and Mental Health in Tychy.

Jakub Lickiewicz, Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego

PhD – psychologist, lawyer, self-defense instruc­tor. Assistant Professor at the Department of Health Psychology of the Faculty of Health Sciences at the Jagiellonian University. Deals with the broad issue of violence against medical staff. Author of numerous publications in this field, including the book Agresywny pacjent. Zasady i techniki postępowania. Active member of ENTMA08, an international organization uniting people dealing with the phenomenon of aggres­sion and violence in health care.

Thomas Nag, Forensic High Security Psychiatric Hospital, Bergen, Norwegia

Bachelor in Mental Health Nursing. Qua­lity advisor for the Clinic of forensic psychiatry in Bergen, Norway. TERMA instructor. Responsible for projects related to creating a na­tional manual on prevention and management of violence in mental health care.

Conrad Ravnanger, Forensic High Security Psychiatric Hospital, Bergen, Norwegia

Master of Science in Conflict Management. Nurse, manager of a Forensic Unit in Bergen, Norway and leader of the staff in TERMA training program. He has finished courses in vio­lence risk assessment, management, and family therapy.

Marta Makara-Studzińska, Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego

Professor of Medicine, specialist clinical psychologist, public health specialist, board certified psychotherapist of the Polish Psychological Association, board certified supervisor of the Polish Psychiatric Association, Head of the Department of Health Psychology, Jagiellonian University.

Bibliografia

Ajzen, I. (2011). The theory of planned behavior: reactions and reflections. Psychology & Health, 26.9, 1113-1127.

Arguvanli, S.C., Karatas, N., & Baser, M. (2015). Effect of aggression management training program on knowledge and attitudes of nurses working at psychiatric clinics. Anatolian Journal of Psychiatry, 16.5, 323-328.

Beech, B., & Leather, P. (2016). Workplace violence in the health care sector: A review of staff training and integration of training evaluation models. Aggression and Violent Behavior, 11, 27-43.

Bilgin, H., Keser Ozcan, N., Tulek, Z., Kaya, F., Boyacioglu, N.E., Erol, O., & Gumus, K. (2016). Student nurses’ perceptions of aggression: An exploratory study of defensive styles, aggression experiences, and demographic factors. Nursing & Health Sciences, 18(2), 216-222.

Bimenyimana, E., Poggenpoel, M., Myburrgh, C., & Van Niekerk, V. (2009). The lived experience by psychiatric nurses of aggression and violence from patients in a Gauteng psychiatric institution. Curationis, 32(3), pp. 4-13.

Bjorkdahl, A. (2010). Violence prevention and management in acute psychiatric care. Aspect of nursing practice. Stockholm.

Chambers, M., Kantaris, X., Guise, V., & Valimaki, M. (2015). Managing and caring for distressed and disturbed service users: the thoughts and feelings experienced by a sample of English mental health nurses. Journal of Psychiatric and Mental Health Nursing, Jun 1; 22(5), 289-297.

Chappel, M. (2000). Violence at work. Geneva: International Labour Organisation.

Cowin, L., Davies, R., Estall, G., Berlin, T., Fitzgerald, M., & Hoot, S. (2003). De-escalating aggression and violence in the mental health setting. International Journal of Mental Health Nursing, 12, 64-73.

Crisp, R.J., & Turner, R.N. (2015). Psychologia społeczna. Warszawa: WN PWN.

Duxbury, J., Hahn, S., Needham, I., & Pulsford, D. (2008). The Management of Aggression and Violence Attitude Scale (MAVAS): across national comparative study. Journal of Advanced Nursing, 62(5), 596-606.

Edward, K.L., Ousey, K., Warelow, P., & Lui, S. (2014). Nursing and aggression in the workplace: a systematic review. British Journal of Nursing, 23(12), 653-659.

Farrell, G., & Cubit, K. (2005). Nurses under threat: A comparison of content of 28 aggression management programs. International Journal of Mental Health Nursing, 14, 44-53.

Fiłończuk-Wieczorkowska, H., & Żukrowska, M. (2014). Przykłady zachowań agresywnych i sposoby radzenia sobie z agresywnym pacjentem. W: A. Steciwko, J. Barański, & A. Mastalerz-Migas (eds.), Agresja w opiece zdrowotnej. Zagadnienia wprowadzające. Wrocław: Elseiver Urban & Partner Wrocław, 124-135.

Hahn, S., Needham, I., Abderhalden, C., Duxbury, J., & Halfens, R. (2006). The effect of a training course on mental health nurses’ attitudes on the reasons of patient aggression and its management. Journal of Psychiatric and Mental Health Nursing, 13(2), 197-204.

Husum, T.L., Bjorngaard, J.H., Finset, A., & Ruud, T. (2010). A cross-sectional prospective study of seclusion, restraint and involuntary medication in acute psychiatric wards: patient, staff and ward characteristics. BMC Health Services Research, 4, 6.

Husum, T.L., Finset, A., & Ruud, T. (2008). The Staff Attitude to Coercion Scale (SACS): Reliability, validity and feasibility. International Journal of Law and Psychiatry, 31, 417-422.

Jansen, G.J., Dasen, T., & Moorer, P. (1997). The perception of aggression. Scandinavian Journal of Caring Sciences, 11.1, 51-55.

Lepiesova, M., & Tomagova, M. (2014). Analysis of The MAVAS Instrument to Assess The Management of Patient Aggression. Central European Journal of Nursing and Midwifery, 5(3), 127-135.

Lickiewicz, J. (2017). Skuteczność programu zapobiegania agresji w grupie studentów kierunków medycznych. Edukacja Ustawiczna Dorosłych, 3, 157-165.

Lickiewicz, J., Sałapa, K., Musiał, Z., & Dzikowska, M. (2017). Skala postrzegania agresji wobec personelu (POAS) – adaptacja polska. Pielęgniarstwo Polskie, 67(1).

Mayhew, C., & Chappel, D. (2007). Workplace violence: An overview of patterns of risk and the emotional stress consequences on targets. International Journal of Law and Psychiatry, 30, 327-339.

Needham, I., Abderhalden, Ch., Zeller, A., Dassen, T., & Haug, H.J. (2005). The Effect of a Training Course on Nursing Students’ Attitudes Toward, Perceptions of, and Confidence in Managing Patient Aggression. Journal of Nursing Education, 8:4, 15-20.

Palmstiema, T., & Berredal, E. (2006). Evaluation of the Perception of Aggression Scale (POAS) in Swedish nurses. Nordic Journal of Psychiatry, 60(6), 447-451.

Szczęśniak, D., & Rymaszewska, J. (2014). Agresja pacjenta chorego psychicznie. In: A. Steciwko, J. Barański, & A. Mastalerz-Migas (eds.), Agresja w opiece zdrowotnej. Zagadnienia wprowadzające. Wrocław: Elseiver Urban & Partner Wrocław, 80-90.

Thackrey, M. (1987). Clinician confidence in coping with patient aggression: Assessment and enhancement. Professional Psychology: Research and Practice, 2, 18(1), 57-60.

Trish, M., & Daffen, M. (2006). Clinician perceptions of personal safety and confidence to manage inpatient aggression in a forensic psychiatric setting. Journal of Psychiatric and Mental Health Nursing, 2(13), 90-99.

Walter, E., Hanson, A., & Flannery, Jr R.B. (1994). Risk factors for psychiatric inpatient assaults on staff. Journal of Mental Health Administration, 21(1), 24-32.

Wassell, J.T. (2009). Workplace violence intervention effectiveness: A systematic literature review. Safety Science, 47, 1049-1055.

Opublikowane
2020-02-11
Jak cytować
[1]
Smołka-Majchrzak, A., Lickiewicz, J., Nag, T., Ravnanger, C. i Makara-Studzińska, M. 2020. Efektywność narzędzi do oceny skuteczności treningu zapobiegania zachowaniom agresywnym wobec personelu medycznego w perspektywie międzykulturowej. Perspektywy Kultury. 24, 1 (luty 2020), 51-70. DOI:https://doi.org/10.35765/pk.2019.2401.06.
Numer
Tom 24 Nr 1 (2019): Myśli o niepodlegości
Dział
Zarządzanie międzykulturowe

Copyright (c) 2020 Perspektywy Kultury

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.

Autor, zgłaszając swój artykuł, wyraża zgodę na korzystanie przez Wydawnictwo Uniwersystet Ignatianum z utworu na następujących polach eksploatacji:

  1. utrwalania utworu w formie papierowej, a także na nośniku cyfrowym lub magnetycznym;
  2. zwielokrotnienia utworu dowolną techniką, bez ograniczenia ilości wydań i liczby egzemplarzy;
  3. rozpowszechniania utworu i jego zwielokrotnionych egzemplarzy na jakimkolwiek nośniku, w tym wprowadzenia do obrotu, sprzedaży, użyczenia, najmu;
  4. wprowadzenia utworu do pamięci komputera;
  5. rozpowszechniania utworu w sieciach informatycznych, w tym w sieci Internet;
  6. publicznego wykonania, wystawienia, wyświetlenia, odtworzenia oraz nadawania i reemitowania, a także publicznego udostępniania utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i czasie przez siebie wybranym. 

Wydawca zobowiązuje się szanować osobiste prawa autorskie do utworu.